เป็นอีกแล้ว… ความเจ็บปวดทรมานจากอาการซึมเศร้าด้วยเพราะอากาศที่แปรปรวน
ตุลาคมของทุกปี คือช่วงที่ฉันต้องระวังเฝ้าสังเกตอาการของตัวเองอย่างมีสติ
เจ็บปวดกับความหดหู่ท่ามกลางเสียงฟ้าฝนที่ผ่านเข้ามากระทบโสตประสาทอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ปลายฝนที่หนักหน่วง เข้าสู่ช่วงต้นหนาว กระนั้นก็ใช่ว่าอาการนี้จะเกิดขึ้นง่ายๆกับประชากรในเขตร้อน
Why me? เป็นคำที่ฉันไม่ใช้อีกต่อไปเมื่อได้โอบกอดและทำความเข้าใจกับตัวเองในส่วนของจิตใต้สำนึกเมื่อยามเป็นเด็ก ผ่านคำแนะนำของจิตแพทย์และนักนักจิตบำบัด
ถึงอย่างไรมันก็คือโรคประจำตัวที่ต้องค่อยๆดูแลกันไป
ง่ายๆเพียงจินตนาการว่าฉันเป็นแมว ฉันมีสิทธิ์ อิสระ ที่จะนอนหลับนานตราบเท่านานเพื่อตื่นมาสู้กับโลกใบนี้ต่อ
การนอนที่เพียงพอจะช่วยให้สมองฉันมันสดชื่นเป็นบ้า แต่บางคนอาจคิดว่าฉันมันบ้า อยู่ก็นึกขี้เกียจ.. นอนไปได้อย่าง 14 ชม. ต่อวันในช่วงหน้าฝน ปีที่แปดแล้วจ๊ะ วนมันอยู่อย่างนี้ ฉันตั้งหน้าตั้งตารอแสงแดดอันสดใสหลังฤดูฝนผ่านไปอีกครั้งในปีนี้
เพื่อนนอนของฉัน Full moon the black cat 🐈⬛
#โรคซึมเศร้าตามฤดูกาล
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
