ส่วนตัวมองว่า ต้องแยกให้ออกว่า เฉยโง่ เฉยเมย หรือ เฉยอย่างรู้เหตุรู้ผล
ถ้าทุกคนรู้สิทธิรู้หน้าที่ของตัวเอง ไม่ก้าวก่ายกันและกัน
เข้าใจ เห็นใจ เคารพซึ่งกันและกัน
รู้ว่าอะไรควร อะไรไม่ควร รู้ว่าอะไรคืออะไร ทำอะไรได้แค่ไหน
รู้กาล รู้เวลา รู้กาลเทศะ
สังคมจะน่าอยู่ค่ะ