ครอบครัว
แม่ของข้าพเจ้า
พอผ่านมา50ปีถึงเข้าใจแม่ที่แม่ไม่ได้บอกข้าพเจ้าด้วยคำพูดหวานๆเพราะแม่รู้ว่าเมื่อโตขึ้นข้าพเจ้าต้องเจอคนทุกรูปแบบ
แม่ว่าแม่ด่าแม่สอนทำให้ข้าพเจ้าโกรธไม่เข้าใจแต่กลับจากโรงเรียนข้าพเจ้ามีอาหารอะร่อยรอที่บ้านทำให้ข้าพเจ้าไม่อยากถเลถไหลไปไหนตรงดิ่งกลับบ้านเพราะแม่ทำอาหารรออยู่หรือเวลาแม่แต่งตัวให้ไปโรงเรียนเสื้อผ้ารีดสะอาดผมมัดเรียบร้อยแม่บอกว่ารักลูกน่ะเป็นเด็กดีกับคุณครูข้าพเจ้าที่โรงเรียนดีกับทุกคนเพราะแม่ส่งไปโรงเรียนด้วยความรักและใจดีงาม
ญาติพี่น้องที่มีใจกว้างดั่งทะเล
ผ่านร้อนผ่านหนาวราวกลับจากสงคราม
ณเวลานี้ข้าพเจ้ามีสามีเป็นเพื่อนคู่คิด
ทุกคนต้องเจอเรื่องร้ายๆทั้งนั้น
ทุกข์มันอยู่ที่ใจ
ตาที่มีมุมมองต่างกัน
หูที่ฟังในมุมมองต่างกัน
ปากที่พูดในมุมมองที่ต่างกัน
เรียนรู้ให้มากๆ
คนที่ผ่านอะไรมาได้พอเห็นปัญหาที่คุณเจอเขาอาจขำไปเลยเพราะตอนนั้นเวลานั้นมันเหมือนภูเขาบังตาบังใจ
บางครั้งออกมาเป็นคนดูคุณจะเห็นอะไรเยอะขึ้น
ทุกปัญหามีทางออก
แต่ถ้ามันแก้ไม่ได้ ก็ปล่อยมันไว้ก่อน เริ่มสิ่งใหม่กับเพื่อนคนใหม่
กีฬาคือยาวิเศษบางครั้งการออกกำลังกายก็ทำให้เรามีความรู้สึกดีขึ้น หรือบางทีก็เจอหนทางแก้ปัญหา
อะไรมันจะตันก็อยู่ที่ตัวเราจะเดินเข้าซอยตันหรือจะถอยออกมา
ถามคนรอบตัวต้องมีใครสักคนที่มีกุญแจในมือที่จะไขปัญหาให้เรา
ไม่มีพรหมบนทางเดิน มีก้อนกรวดมีหนาม
พรุ่งนี้เราจะสู้วันนี้พักเอาแรงแปล๊บ
ความหวัง
ต้องมีความหวังค่ะ
ข้าพเจ้าขอให้เจ้าของคำถามมีความหวังและเป็นกำลังใจให้น่ะ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
