พระไตรปิฎก เล่มที่ 12 (พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ 4 มัชฌิมนิกาย มูลปัณณาสก์)
โอปัมมวรรค – หมวดว่าด้วยอุปมา
เรื่องที่ 9 มหาสาโรปมสูตร
ฟังเสียงอ่านเรื่องนี้ฉบับเต็มได้ที่ยูทูปเพลย์ลิสท์ (ส่วนที่ 21/36) https://bit.ly/2XQGDky หรือ ดาว์นโหลดไฟล์ mp3 ได้ที่ https://tinyurl.com/sw5b7nsw ค่ะ
เรื่องย่อ จากหนังสือ คู่มือการฟัง #พระไตรปิฎกภาคเสียงอ่าน หน้า 110 เรียบเรียงโดย พุทธสาวิกา #อาจิต โตเกียรติรุ่งเรือง
พระสูตรว่าด้วยอุปมาด้วยแก่นไม้ สูตรใหญ่ พระผู้มีพระภาคทรงแสดงแก่ภิกษุทั้งหลาย ขณะประทับอยุ่ ณ ภูเขาคิชฌกูฏ กรุงราชคฤห์ โดยทรงปรารภพระเทวทัตทำลายสงฆ์และทำให้พระบาทของพระองค์ห้อพระโลหิต
ทรงเปรียบเทียบการประพฤติพรหมจรรย์กับการแสวงหาแก่นไม้ให้ภิกษุทั้งหลายฟังว่า กุลบุตรบางคนออกบวชด้วยศรัทธา เมื่อมีลาภสักการะและความสรรเสริญเกิดขึ้นแล้วก็ปลื้มใจและรู้สึกสมหวัง เที่ยวยกตนข่มผู้อื่นด้วยลาภสักการะและความสรรเสริญนั้น จึงมัวเมา ลืมตัว ประมาท และอยู่เป็นทุกข์ ทรงเรียกพรหมจรรย์ของผู้นั้นว่า “กิ่งและใบแห่งพรหมจรรย์” เหมือนคนที่ต้องการแก่นไม้ เที่ยวหาไม้ในป่า พบต้นไม้ใหญ่มีแก่น กระพี้ เปลือก และสะเก็ด แต่กลับตัดเอาแต่กิ่งและใบมา เพราะเข้าใจว่าเป็นแก่นไม้ จึงไม่อาจใช้ทำประโยชน์อะไรตามที่ต้องการได้
จากนั้น ทรงอุปมาศีลกับสะเก็ดไม้ เป็นลำดับไปจนถึงแก่นแห่งพรหมจรรย์ คือโลกุตตรธรรม 9 ได้แก่มรรค 4 ผล 4 และนิพพาน ทรงสรุปว่า พรหมจรรย์นี้ไม่ใช่มีลาภสักการะและความสรรเสริญเป็นผลที่มุ่งหมาย ตลอดจนไม่ใช่มีความสมบูรณ์แห่งศีล สมาธิ ญาณทัสสนะเป็นผลที่มุ่งหมาย แต่มีเจโตวิมุตติเป็นผลที่มุ่งหมาย เป็นแก่น เป็นที่สุด
พุทธสาวิกา อาจิต โตเกียรติรุ่งเรือง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
