3 ขั้นตอนค้นหา พรสวรรค์
ก่อนหน้านี้เรามักจะมีคำถามว่า พรสวรรค์ของฉันคืออะไร
ก็พยายามถามใจตัวเอง ถามคนอื่น ถามมาไป ๆ มาๆ จวบจน 3 รอบอายุ ก็ยังไม่เจอ
นั้นก็ไม่พยายามวิธีเดิมแล้วกัน หาไม่เจอก็ไม่เป็นไร
เปลี่ยนแผนใหม่ ถามคำถามตัวเอง นั้นอะไรคือสิ่งที่ฉันชอบ?
อันนี้ต้องใช้เวลาค้นหา ให้เวลามันทดสอบว่ามันคือสิ่งเราเราชอบ หลงใหลจริง ๆ หรือเปล่า อย่างฝรั่งพอเค้าจบ High School เค้าก็ออกจากครอบครัวไปค้นหาชีวิตเอง ลองผิดลองถูก แต่สังคมไทย เราอยู่กับครอบครัวมาจนกว่าเราจะแยกครอบครัวไปตอนแต่งงาน หรือบางคนก็ตัดสินใจแยกออกมาจากการอยู่กับครอบครัวมาอยู่ส่วนตัว เนื่องจากทำงานต่างที่กัน
ก่อนที่เราจะมาหาว่าเราชอบอะไรจริง ๆ ลองดูว่าเราตัดสินใจในการเลือกของเราอยู่ทุกวันแล้ว ซึ่งไม่มีใครรู้ดีไปกว่าตัวเราเอง
Ex.1 ความชอบอาหาร ถ้าเราไม่ลองชิม หรือลองอาหารประเภทใหม่ที่เราไม่เคยลอง เราก็ไม่รู้ว่าเราชอบจริงๆ หรือเปล่า
ช่วงนี้จะมีความเชื่อ ประสบการณ์ของเราเข้ามาเกี่ยวข้อง เชน มีคนบอกว่าปลาร้าเหม็น ไม่อร่อย แต่พอเราได้ลอง เราอาจจะชอบก็ได้ โอเคเราเปิดโอกาสลองกินปลาร้าดู แล้วมันไม่ตรงกับความเชื่อเรา ซึ่งประสบการณ์ของเราบอกว่า มันโอเค ฉันชอบ ฉันก็เปลี่ยนเป็นชอบก็ได้ หลังจากนั้นเราก็ไม่สั่งส้มตำที่ไม่มีปลาร้าไปเลย
อ้าว แล้วถ้าเราลองแล้วเราไม่ชอบละ ไม่ชอบนี้ ครั้งนี้อาจสันนิฐานไปว่าร้านนี้ทำแล้วไม่ถูกใจเรา เราก็ยังปล่อยผ่านไปก่อน ครั้งหน้าลองใหม่ โอเค ไม่ไหว ฉันเวียนหัว กินแล้วแพ้ ฉันยอมแพ้
เม้าท์ไปนอกเรื่อง 555 ปูให้เห็นว่าเรามีการเลือกทุกอย่างอยู่แล้วในชีวิต
มาเข้าเรื่องการตามหาความชอบกัน เราไม่รู้หรอกว่า เราชอบ มี passion หลงใหลกับมันจริง ๆ หรือเปล่า หรือเราแค่เห็นว่ามันดูสวยหรู ถูกใจเรา จนกว่าเราจะลองไปทำมัน
- สิ่งที่เราดูเหมือนไม่สนใจในตอนแรก แต่ถ้าเราเปิดใจ ได้ลองทำดู สิ่งนั้นอาจเป็นสิ่งที่เราชอบจริง ๆ หลงใหล ไม่หลับไม่นอน ทุ่มเทให้กับมันได้
- ในทางกลับกันสิ่งที่เรามองแล้วว่า มันสุดยอด ดูคลูมากสำหรับเรา แต่พอเราได้ลองทำดู เราจะรู้ได้เลยว่า เราอาจจะไม่ชอบจริง ๆ ไม่มีพลังพอที่จะทำมันต่อไป พอเจออุปสรรคเราก็จะบอกว่าพอแล้ว ฉันไม่เอาแล้ว
แล้วจะรู้ได้อย่างไรว่าเราชอบจริง ๆ มี 3 ขั้นตอน
1. มีความกระตือรือร้นที่จะทำ
คือถ้าเราไม่สนใจมัน ต่อให้คนรอบข้างพูดกรอกหูแค่ไหน หรือใจฉันมันไม่อยากทำ ก็อาจจะไม่ชอบก็ได้ แต่อย่าพึ่งด่วนตัดสินใจ ตอนนี้เราอาจปิดกั้นตัวเองก็ได้ ลองมาดูขั้นตอนต่อไป
2. ทำแล้วสนุก รู้สึกว่าเวลาผ่านไปรวดเร็วมาก ๆ แป๊ปๆ จบวันแล้ว
การที่เราทำแล้วสนุกมันก็ดี นั้นถ้าเกิดมีอุปสรรคละ จะยังชอบอยู่อีกมั้ย
3. ไม่ว่าจะเจออุปสรรคก็ไม่ยอมแพ้
งานทุกอย่าง ไม่มีที่แบบว่าราบเรียบ มันมีบททดสอบเขามาเกี่ยวข้องเสมอ เพราะโลกต้องการให้เรารู้ว่า นี้คือสิ่งที่เราชอบจริง ๆ หรือเปล่า เพราะถ้าไม่ชอบ ก็แค่ โอเค ไปลองทำสิ่งใหม่
ท้ายสุดนี้เราก็เอาสิ่งที่เราชอบนี้อะ พัฒนาให้เป็นพรสวรรค์เรา โดยใช้กฎ 10,000 ชั่วโมง หรือการจดจ่อ โฟกัสทำสิ่งนั้นวันละ 8 ชั่วโมง เป็นเวลาประมาณ 4-5 ปี หรือการจดจ่อทำสิ่งนั้นวันละ 4 ชั่วโมง เป็นเวลาประมาณ 7-8 ปี เราก็จะได้ผลลัพธ์ที่ดี เป็นพรสวรรค์ของเรา เพราะพรสวรรค์เกิดได้จากความชอบของคนนั้น ๆ
Ex.2 ตอนนี้เราก็อยู่ในข้นตอนที่ 3 ของการฝึกการเทรดหุ้นให้เป็นพรสวรรค์
แรก ๆ เราก็ไม่มั่นใจหรอกว่า เราชอบจริง ๆ หรือเปล่า แต่เราก็อยากทำงานทางด้านตลาดหลักทรัพย์มาตั้งแต่เรียนจบ พยายามสมัครทำงานสายนี้มานานแต่ก็ไม่ได้ทำ ผ่านไป 8 ปี จนจังหวะชีวิตเปิดโอกาสให้เราได้เข้าใกล้งานทางด้านนี้
ก็เลยรู้สึกชอบ แต่ยังไม่หลงใหล และถามว่าเราได้เคยเทรดเองมั้ย เคยเทรดเอง ศึกษาเอง ตั้งแต่ปี 55 ทั้งหุ้นไทย forex ขาดทุนมา 1 รอบใหญ่ จนแบบขอไม่รับรู้อะไรเลย พักมา 2 ปี พอปี 59 ลองใหม่ ก็ขาดทุนอีก พักไปประมาณ 6 เดือน พอปี 64 ลองใหม่ ตอนนี้ก็โอเคเริ่มต้นใหม่
1. เปิดใจลองใหม่ เพราะถามใจตัวเองตลอดฉันชอบจริง ๆ มั้ย ก็แบบไปฝึกดู youtube ลงเรียนคอร์ส ลงสนามฝึก Daytrade ( Work Form Home) อะนะ ก็พอมีเวลาได้ลองฝึกเทรดหุ้นได้มากขึ้น เรียนรู้จากข้อผิดพลาดในอดีตของตัวเอง อภัยให้ตัวเองในสิ่งที่ผิดพลาดมา
2. ขั้นตอนที่ 2 ก็คือ ดูกราฟได้ตลอด แบบสนุกเพราะฉันชอบเทคโนโลยี ชอบทดลอง ชอบเรียนรู้ ไม่ต้องฟังใคร ฟังใจตัวเอง ตามระบบเทรดของตัวเองที่มีหลักการ มีวินัย (การเทรด เป็นการใช้จิตวิทยา อันนี้เราเรียนรู้ทางด้านนี้มาพักนึงแล้ว อ่านหนังสือจิตวิทยาเยอะมาก ) ไม่ได้เป็นเหมือนก่อนหน้านี้ที่ดูกราฟแล้วแบบต้องลุ้นดูตลอดเวลา มันจะเป็นในสิ่งที่ฉันคาดหวังไว้มั้ย มันมีแต่ความกลัว
3. ขั้นตอนที่ 3 จริง ๆ ก็ผ่านมาแล้วหลายปี ถ้าไม่ชอบจริง ๆ ผิดทางทำขาดทุนเป็นแสนมาแล้ว คงไม่กล้าลองอีกครั้งเป็นครั้งที่ 3 ตอนนี้ก็อยู่ที่ให้เวลาจดจ่อ ทุ่มเทกับสิ่งนี้ แล้วต่อไปมันจะกลายเป็นพรสวรรค์ อันนี้มีพี่ที่เค้าเทรดได้สำเร็จ หลายคน เค้าบอกว่า เค้ากินกราฟเป็นอาหารได้เลย คือ เค้าใช้กฎ 10,000 ชั่วโมง
นั้นฉันจะพัฒนาความชอบนี้ให้กลายเป็นพรสวรรรค์ของฉันให้ได้
จริง ๆ คนเราพัฒนาได้ จิตใต้สำนึกของเราเป็นคลังสมบัติ อยู่ที่เราชอบสิ่งนั้นหรือเปล่า ใส่ใจ จดจ่อกับมันหรือเปล่า พอเราทำไปบ่อย ๆ ชั่วโมงบินของเราก็มากขึ้น
ลองดูงานที่ทำได้ดีสิ แรก ๆ ก็ทำไม่ได้เรื่องหรอก แต่เราทำบ่อย ๆ จนหลังๆ ไม่ต้องใช้เวลามาก ทำแป๊ปเดียวก็ได้แล้ว
Ex.3 อย่างขายประกัน หรือขายตรงอื่นๆ เรามีความชอบที่อยากทำมากเลย เรามองว่านี้แหละ ฉันชอบ แต่พอได้ลองทำ 3-4 ครั้ง เรารู้ทันที เราไม่ชอบ เพราะเราไม่มีขั้นตอนที่ 2 คือ ขยันทำมัน ทุ่มเทให้กับมันได้ตลอด แรกๆ ก็สนุก ๆ หลังๆ ไม่สนุก ไม่ชอบแล้ว พอขั้นที่ 2 กำลังเริ่มอ่อนแรง ขั้นที่ 3 ก็เจออุปสรรค ฉันก็ขอถอนตัวแล้ว ถามว่าจะลองอีกมั้ย ก็ลองมา 3~4 ครั้งแล้ว แล้วรู้สึกมันไม่ใช่ตัวตนฉัน นั้นก็ขอบายด้านนี้ดีกว่ส
✔️✔️✔️แต่ที่สำคัญ สิ่งนั้นเราชอบหรือเปล่า
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
