เราจะเห็นคนแปลกหน้ามีน้ำใจที่ให้ของขวัญแก่เรา
แต่เราไม่ค่อยเห็นน้ำใจของพ่อแม่ที่คอยซื้อของ ทำอาหารให้เราในทุกๆ วัน
เราจะเห็นความหวังดีของคนอื่นที่คอยให้กำลังใจเราในยามทุกข์
แต่เรามักละเลยความหวังดีของคนรักที่คอยให้กำลังใจในทุกชั่วยาม
เราจะแคร์ความรู้สึกของคนอื่น
แต่เรามักละเลยความรู้สึกของคนรอบตัวเรา
เรามักจะเห็นความสวยงามในพื้นที่ต่างๆ
แต่เรามักละเลยความสวยงามที่อยู่บ้านเรา
สายตาที่มองจนชิน เราเลยไม่เห็นความสวยงามของบ้านเรา
และคนที่เรารัก
อะไรที่มันคุ้นชินกับสายตา การกระทำ เรามักจะไม่เห็นสิ่งเล็กๆ ที่ซ่อนความสวยงามของมัน
มิหนำซ้ำ เรามักจะละเลยสิ่งเหล่านั้น
.
ดังประโยคหนึ่งในหนังสือขุมทรัพย์สุดปลายฝัน
“แล้วเหตุใดทะเลทรายถึงบอกเรื่องสัญญาณแก่คนแปลกหน้า ทั้งที่พวกเราอยู่ที่นี้กันหลายชั่วอายุคน” หัวหน้าเผ่าถาม
“เพราะตาของผมยังไม่ชินกับทะเลทราย ผมจึงเห็นสิ่งที่ดวงตาซึ่งคุ้นเคยเกินไปไม่อาจมองเห็น” เด็กหนุ่มตอบ
.
#ข้อคิดจากหนังสือ: ขุมทรัพย์สุดปลายฝัน
เขียนโดย: เปาโล โคเอลญู
แปลโดย: กอบชลี และ กันเกรา
สำนักพิมพ์: Nanmeebooks Fan
.
#ปลายปากกา
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
