สวัสดีความกลัว ตอนนี้เรารู้จักเธอแล้ว !
แต่เราก็ยังต้องเรียนรู้ความกลัวให้มากกว่านี้
กลัวจังใจมันบอก บางทีตัวสั่น เหงื่อแตก หัวใจเต้นแรง กลัวการไม่เป็นที่ยอมรับ กลัวการไม่ถูกรัก กลัวการไม่เป็นส่วนหนึ่ง หรือบางทีต้องการเป็นหนึ่ง
จึงกลัวไปหมด
แบบนี้เป็นการกลัวแบบหลอกตัวเอง เพราะทุกอย่างต้องอาศัยคนอื่น สิ่งอื่น สิ่งต่างๆ มาเป็นตัวกำหนด ความพึงพอใจ เพื่อให้เราได้มีความสุข
เราพยายามมีความสุข วิ่งตามหามัน และหนีจากความทุกข์ รักสุขเกลียดทุกข์ ยิ่งตามมันยิ่งหนี นั้นคือสุข ยิ่งหนีมันยิ่งตาม นั้นคือทุกข์
ความทุกข์หรือที่เราเรียกมันว่าปัญหาหรืออุปสรรค ไม่มีใครต้องการมัน แต่มันรักเรา มันชอบกอดเราแน่น เพราะเรากลัวมัน เราหนีมัน เราไม่ยอมเผชิญหน้ากับมัน และการไม่เผชิญหน้านั้นแหละ คือการที่เราไม่ยอมรับความจริง
เราวิ่งหนีความจริง เราอยากได้แต่สุข เราเสพติดสุข เพราะสุขมันทำให้หัวใจเราพองโต เหมือนลูกโป่งที่สูบลมเต็มพร้อมลอย และเหมือนว่าทุกข์นั้นเป็นเข็มที่ชอบมาเจาะลูกโป่งลูกนั้นของเรา....🙂
