1 พ.ย. 2021 เวลา 01:58 • นิยาย เรื่องสั้น
นักเทศน์
บ่อยครั้งที่ในออฟฟิศจะมีการแสดงธรรมเทศนา เหล่าพนักงานหญิงชายหลายคนจากแผนกข้างๆฉันต่างแวะเวียนกันมารับบุญอยู่เรื่อยๆ จนตอนนี้ไม่ต้องไปวัดกันแล้ว
เจ๊ใหญ่เจ้าของฉายา “นักเทศน์” ที่ฉันเป็นคนตั้งให้เขาเองแบบลับๆ แกเป็นหัวหน้าผู้หญิงหนึ่งในสองคนของออฟฟิศที่ฉันทำงาน จึงทำให้แกมีคาแรคเตอร์ที่เป็นอาเจ๊ พูดจาเสียงดัง โวยวาย เหมือนอยู่ในตลาด เวลาเจ๊แกพูดคุยกับลูกน้องในสังกัดของตัวเองก็จะเสียงดังลั่นห้อง จนได้ยินไปสามบ้านแปดบ้านทีเดียว
วันดีคืนดีเมนส์แกมา หรือว่าลูกน้องทำอะไรให้แกไม่พอใจ ฉันก็ไม่แน่ใจว่าเพราะอะไรกันแน่ แกจะด่ากราดลูกน้องอย่างไม่ใยดี จนลูกน้องต้องทำหน้าจ๋อย ก้มหน้าหลบตาไปตามๆกัน แกเป็นแบบนี้อยู่บ่อยๆ จนฉันเองแอบคิดว่า หรือ เจ๊แกหยอกเอิ้นกันในแผนกเฉยๆ แล้วฉันตกใจไปเอง จนกระทั่งหัวหน้าฉันเคยแอบพูดมาเบาๆว่า “มันกำลังด่าลูกน้อง หรือด่าพวกเราด้วยวะเนี่ย”
แต่ถ้าฉันพยายามมองในแง่ดีมากๆ เจ๊ใหญ่แกอาจรู้สึกว่าตัวแกเองไม่ได้กำลังด่าอยู่หรือเปล่า แกอาจคิดว่ากำลังเทศนาธรรมเพื่อให้ลูกน้องและคนที่บังเอิญได้ยิน บรรลุธรรมไปพร้อมๆกันก็เป็นไปได้นะ เล่าจบก็ยกมือสาธุไปหนึ่งที สาธุ…
โฆษณา