ถึงแม้ว่าคนเราจะชอบอวยพรให้กัน ไม่ว่าจะในวันเกิดก็ดี ปีใหม่ก็ดี ในวันสำคัญต่าง ๆ ก็ดี หรือแม้กระทั่งส่งรูปดอกไม้มาอวยพรทางสื่อโซเซี่ยลทุกวี่ทุกวันก็ดี ว่าให้มีแต่ความสุขมาก ๆ และยิ่ง ๆ ขึ้นตลอดไป ก็ตาม
แต่เอาเข้าจริงคนเราก็ไม่ได้ยินดีที่จะเห็นคนอื่นมีความสุขอย่างจริงจังนักหรอก เวลาเห็นใครชอบเที่ยวเตร่เฮฮา ชอบดื่มชอบกิน ก็จะแดกดันว่าเป็นพวกสุขนิยมบ้างหละ จะหยามหยันว่าเป็นพวกไม่เอาถ่าน เป็นพวกไร้สาระบ้างหละ เห็นใครไม่ขยันขันแข็งก็จะดูถูกว่าเป็นพวกรักสบาย หาความเจริญในชีวิตไม่ได้บ้างหละ ทั้ง ๆ ที่เรื่องเหล่านั้นที่พวกเขาทำล้วนแล้วแต่เป็นความสุขทั้งสิ้น
แท้จริงแล้วคนเราชอบที่จะเห็นคนอื่นมีความทุกข์ คนเราจึงยกย่องคนที่ขยันขันแข็ง ทำแต่งานหามรุ่งหามค่ำ ชื่นชมว่าไม่ปล่อยเวลาให้เสียเปล่า ยกย่องคนที่อุทิศชีวิตไปเพื่อแบกรับภาระของคนรอบข้าง คนที่ยอมสละความสุขส่วนตัวไปเพื่อแบกรับปัญหาของสังคม ชื่นชมว่าเป็นผู้เสียสละ เห็นประโยชน์คนอื่นมากกว่าประโยชน์ตน เหล่านี้เป็นต้น ทั้ง ๆ ที่การกระทำเหล่านั้นคือความทุกข์อย่างสาหัส ฮา
แล้วก็คอยจ้องอวยพรให้เขามีแต่ความสุขมาก ๆ และยิ่ง ๆ ขึ้นตลอดไป กร๊ากกกกก
