11 พ.ย. 2021 เวลา 02:37 • นิยาย เรื่องสั้น
ก็เหนื่อยนะ แต่ก็ยังสู้ไหว
นานไขแล้วที่ไม่ได้เปิดไฟหัวเตียงดวงนี้ อาจเป็นเพราไม่มีเวลาที่จะไปนึกถึงมัน อีดอย่างก็ไม่มีกิจการกิจกรรมใด้ๆที่ต้องไปใส่ใจเปิดปิดให้เสียเวลาเพราะถึงเวลาก็หัวซุกหัวซุนขึ้นนอนหลับลงแบบปิดสวิทช์ ตื่นมามีเวลาแค่วางหมอนเข้าที่สบัดผ้าห่มคลุมที่นอนก่อนที่จะก้าวไปให้ทันกับเวลา
หลังจากอาบน้ำดูแลตัวเองเสร็จก่อนออกจากบ้านไปเปิดร้านหรือไปทำอะไรที่ไหน ลุงต้องแวะเข้าไปดูแลแม่ที่นอนป่วยติดเตียงเป็นแผลกดทับที่ก้นกบ เทถุงฉี่ ให้น้ำ วนอยู่อย่างนี้นานนับปี โดยมีพี่สาวดูแลป้อนข้าวป้อนน้ำ น้องสาวช่วยเช็ดตัว จับพริก ป้อนน้ำอย่างนี้ตลอดมา
ผ้าแม่นี่ลุงซักและปั่นแห้งไว้ตั้งแต่เมื่อคืน ก่อนออกจากบ้านลุงก็ตัดการแขวนตากไว้
ในขณะที่ป้ากุ้งอยู่บ้าน... เตรียมทำขนมหวานให้ลุงขายตอนพักเบรคสิบโมง
เสร็จภาระกิจจากแม่ประมาณตีห้าครึ่งถึงหกโมงเช้าลุงก็เดินทางออกไปเปิดร้านกาแฟภายในบริษัทดูอิท ซึ่งเป็นแหล่งหารายได้ที่ถึงแม่จะไม่มากนักของลุงวัยหกสิบสองแต่ก็ต้องยึดเหนี่ยวไว้
ชงชา กาแฟ โอเลี้ยง โอวัลติน นมเย็น เตรียมให้บริการลูกค้าชีวิตก็วนไปวนมาอยู่แค่นี้
ไกลสุดสัปดาห์ขนมสดในร้านก็ล้อยหลอลงไปเพราะติดวันหยุดขายหมดไม่ทันขนมบางอย่างก็จะขึ้นรา
ลุงเป็นคนชอบกินข้าวสวยหุงนิ้มๆ แต่ร้านขายข้าวข้างร้านลุงแกขายข้าวแข็งมากกินไม่อร่อยลุงเลยเสียบหม่อข่าวน้อยกินเองในร้าน
ร้าน "ลุงตุ๊กกาแฟหวาน" ขายน้ำขายขนมนมเนยห้าบาทสิบบาทให้กับพนักงานการผลิตที่มีพนักงานไม่ได้มากมายอะไร
สิ่งที่ประทับใจและทำให้ลุงอยู่ได้มาถึงวันนี้เป็นเพราะได้รับความอนุเคราะห์จากท่านผู้บริหารโดยไม่คิดค่าเช่าร้าน ค่าน้ำ ค่าไป นอกจากให้ช่วยดูแลทำความสะอาดกวาดถูพื้น ลุงทำได้อยู่แล้วครับท่าน
ถึงแม้จะเสียบหม้อข้าวกินเองในร้าน แต่ก็วน วน อยู่กับกับข้าวมั่วซั้วที่ซื้อมาปรับรสชาดให้เข้ากับปากของตัวเอง เอาชีวิตอยู่รอดไปอีกวัน
โฆษณา