ว่าด้วยเรื่องการทำบุญ
การทำบุญคือกิจกรรมที่มนุษย์คิดค้นขึ้นมาเพื่อให้เกิดประโยชน์ต่อการรวมกลุ่มของมนุษย์ซึ่งเป็นลักษณะของสัตว์สังคม ในความเป็นจริง (สัจธรรม)บุญ บาป ไม่ได้ทำให้หลุดพ้นจากทุกข์ได้เลย ถึงแม้เมื่อทำบุญจะทำให้เกิดความสุขแต่พอหมดความสุขก็จะเกิดทุกข์มาแทนที่เสมอ ในศาสนาพุทธ จึงไม่ยินดียินร้ายกับเรื่อวบุญหรือบาป แต่เน้นทางสายกลาง(สำหรับนักบวช)
แต่ทำไมเราถึงได้ยินเรื่องบาป บุญ คุณ โทษ มาสม่ำเสมอ นั่นเป็นเพราะ ดวงจิตของคนเรายังขาดปัญญาอยู่มาก ยังมีความไม่เข้าใจธรรมชาติอยู่มาก บุญ บาป ดี ชั่ว เลยเป็นวิธี ฝึกตน เสมือนบันไดแต่ละขั้น เพื่อยกระดับจิตใจยกระดับปัญญาขึ้นเรื่อยๆ การทำบุญ ทำบาป ก็จะพัฒนาขึ้นตามสติปัญญา ในอดีตการบูชายันต์ก็ถือว่าเป็นการทำบุญ ในปัจจุบันอาจจะกลายเป็นการทำบาปก็ได้ การบริจากสิ่งของในปัจจุบัญถือว่าเป็นการทำบุญ ในอนาตคก็อาจจะเป็นการทำบาปก็ได้เช่นกัน
การให้ทาน จุดหลักคือการลดความเห็นแก่ตัว ลดการยึดมั่นถือมั่น หากเราเป็นคนเอื้อดฟื้อ ไม่ยึดติดในสิ่งจองนอกกายได้แล้ว การทำทานก็ไม่ได้จำเป็นเพราะ เราเอื้อเฟื้อสิ่งรอบข้างจนไม่คิดว่ากำลังให้ทานและไม่ได้มองว่าคือการให้แค่คิดว่ามันคือเรื่องปกติวิสัย
สรุป "คิดอย่างไรกับเรื่อง การทำบุญ"
ผมคิดว่า มันคือธรรมนูนของมนุษย์ปุถุชนทั่วไป ที่ทำหน้าที่กำหนดความสงบสุขในสังคม กำหนดขึ้นมาเพื่อให้สังคมมีความสามัคคีกลมเกลียว การทำบุญไม่มีผิดถูก แต่มีผลต่อวิธีคิดของสังคมนั้นๆ..^^..( เป็นส่วนประกอบหนึ่งของคนที่สังคมต้องการที่เรียกว่าคนดี )
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
