นิยายเสียง | เจ้านายขาอย่ามาดุ ep5
“เรื่อง... ที่เราต้องนอนห้องเดียวกันในคืนนี้”
“ฝันไปเถอะค่ะ หยาต้องกลับ ไม่ค้างแน่”
“ผมก็ไม่ให้หยากลับเวลานี้เหมือนกัน ถามจริง อยู่บ้านเช่าคนเดียวไม่กลัวหรือไง อันตรายจะตาย”
“กลัวอะไรคะ หยาก็อยู่คนเดียวมาตลอดตั้งแต่สมัยเรียน”
“กลัวคน กลัวสิ่งที่มองไม่เห็น แล้วนี่ดึกดื่นแบบนี้ ใครจะให้กลับ หืม”
“ก็เพราะคุณไงทำให้หยาต้องกลับดึก”
“ก็ถึงบอกให้นอนที่นี่ไง กำลังคิดอยู่ว่าจะให้นอนตรงไหนดี”
“หยาว่าคุณวางแผนให้หยาอยู่มากกว่า” เธอฉลาดมาก เดาออกว่าหัวใจของเขากำลังหวั่นไหวกับเธอตั้งแต่แรกเจอ แถมยังหาทางพูดจาเย้าแหย่อยู่ตลอด
“คนอย่างผมต้องวางแผนด้วย ดูหน้าสิเนี่ยขี้คล้านจะมีแต่คนอยากจะมาค้างด้วย”
“เหรอคะ อ่อ งั้นที่คุณอาทิตย์พูดท่าจะจริง” พอพูดถึงอาทิตย์เท่านั้นแหละเขาก็หุบยิ้มทันที แล้วชักสีหน้าใส่เธอ
“ไม่เคยพาใครมานอนที่บ้านจ้ะ ดีใจไว้เลยคุณเป็นคนแรก”
“ทำไมต้องดีใจดีคะ หยาน่าจะถูกมองในทางที่ไม่ดีมากกว่า”
“ถ้าไม่ประกาศลงเฟซใครเขาจะรู้ หืม มันเรื่องของเรา”
“หยาไม่เล่นเฟซค่ะ และท่านอย่ามาขี้ตู่คิดว่าหยานอนเพราะคิดอะไรแบบนั้น”
“แสดงว่านอน ดีจ้ะ”
“ไม่ดีหรอกค่ะ”
“ทำไมต้องไม่สบายใจ ผมเป็นประธาน คุณนอนกับผม เอ๊ย! นอนบ้านผม ไม่มีใครกล้านินทาหรอก”
“แหม พูดผิดบ่อยจังเลยค่ะ” เธอแซวด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“ใจจริงก็ไม่อยากอ้อมค้อมหรอก”
“ถ้าไม่อ้อมค้อมคืออะไรคะ”
“ผมชอบหยา” เขาตอบทันควันจนทำให้เธอตาโต และอึ้งไปหลายวิ
“ผมไม่อ้อมค้อมแล้ว คุณก็อย่าอึ้งสิ เป็นอะไรไป”
“ชอบหยาเพราะ เรียนเก่ง ทำงานเก่ง โปร์ไฟล์ดีก็เลยให้เป็นเลขาใช่ไหมคะ” เธอก็แสร้งพูดไปอย่างนั้นเอง อยากจะคิดผิดบ้างอะไรบ้าง
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
