15 พ.ย. 2021 เวลา 12:16 • หนังสือ
ถึงจะเป็นคนที่อ่านหนังสือเยอะมาก แต่ไม่ใช่ว่าหนังสือทุกเล่มที่อ่านจะติดตาตรึงใจผมเสมอไป หนังสือบางเล่ม อ่านแล้วรู้สึกไม่อิน ไม่ต้องจริต จนพาลเลิกอ่านไปก็มีไม่น้อย และหนังสือประเภทนี้ที่ดูเหมือนจะมีจำนวนไม่น้อยนั้นส่วนใหญ่เป็นนิยายจีน
ปัจจุบันตลาดนิยายจีนในบ้านเราขยายขึ้นกว่าเดิม มีนิยายจีนจากนักเขียนที่เขียนลงเว็บไซต์หลายท่านได้รับการซื้อลิขสิทธิ์มาตีพิมพ์ ผมยอมรับว่าหลังๆ มานี้ นิยายจีนหลายเล่มที่ได้รับการตีพิมพ์นั้นน่าสนใจ และหลายหนที่ผมตัดสินใจทดลองซื้อมาอ่านดู บางเล่มก็ถูกใจ บางเล่มก็เฉยๆ ค่อนไปในทางไม่ถูกใจ แต่น่าแปลก ผมไม่เคยเลิกล้มหรือหยุดการซื้อนิยายจีนเลย
เมื่อผมเป็นเจ้าของคฤหาสน์สยองขวัญ ของหว่อฮุ่ยซิวคงเถียว (นามปากกาของนักเขียนท่านนี้แปลเป็นภาษาไทยว่าฉันจะซ่อมแอร์) ถอดความเป็นภาษาไทยโดย อนุรักษ์ กิจไพบูลย์ทวี เป็นหนึ่งในนิยายจีนที่สะดุดตาผมตั้งแต่แรก ทั้งชื่อเรื่อง ทั้งรูปรอยของเรื่อง (ที่โฆษณาว่าเป็นนิยายแนวสยองขวัญสั่นประสาท) และชื่อคนแปล ผมจึงไม่รอช้า รีบซื้อมาเก็บเข้ากองดองไว้ เพิ่งจะมีโอกาสหยิบออกมาจากโหลดองก็ไม่นานมานี้ (เนื่องจากนิยายเรื่องนี้ ตามที่ทราบมาคือมีจำนวนทั้งสิ้น 28 เล่มจบ ดังนั้นผมขออนุญาตเรียนให้ทราบว่ารีวิวของนิยายเรื่องนี้จะทยอยไล่ไปตามจำนวนเล่ม โดยแบ่งออกเป็น part และแต่ละ part จะรวมจากนิยาย 4 เล่ม)
เมื่อผมเป็นเจ้าของคฤหาสน์สยองขวัญ เล่าเรื่องของเฉินเกอ ที่จู่ๆ พ่อแม่ก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ทิ้งให้เขาดูแลกิจการบ้านผีสิงในสวนสนุกเพียงลำพัง และด้วยสภาพเศรษฐกิจและความร่อแร่ของธุรกิจ เฉินเกอตระหนักดีว่าอีกไม่นานธุรกิจที่พ่อแม่ทิ้งไว้ให้ดูต่างหน้าคงจะต้องล่มสลายอย่างแน่นอน ตอนนั้นเองที่เขาได้พบโทรศัพท์มือถือสีดำในกองข้าวของที่พ่อแม่ทิ้งไว้ ทว่า โทรศัพท์เครื่องนี้ไม่ใช่โทรศัพท์ธรรมดา แต่เป็นโทรศัพท์พิเศษที่จะมอบหมายกิจกรรมหรือภารกิจบางอย่างที่เฉินเกอมีสิทธิ์ที่จะเลือกทำ และเมื่อทำสำเร็จจะมีรางวัล โดยรางวัลนั้นจะเชื่อมโยงกับการปรับเปลี่ยนภูมิทัศน์และบรรยากาศในบ้านผีสิงที่เขาเป็นเจ้าของ
แรกทีเดียว เฉินเกอแค่คิดว่าจะทำภารกิจเล่นๆ แต่เมื่อทำแล้วได้ผลจริง คนที่ไม่กลัวผีอย่างเขาจึงสนุกไปกับภารกิจ ซึ่งไม่เพียงแต่ช่วยปรับปรุงให้กิจการบ้านผีสิงของเขาดีขึ้น แต่ยังนำพาเขาไปพบเจอกับปริศนา คดีฆาตกรรมต่างๆ ภูตผีและวิญญาณอาฆาต อีกทั้งเบาะแสการหายตัวของพ่อกับแม่อีกด้วย
ถึงแม้จะจั่วหัวไว้ตั้งแต่แรกว่านิยายเรื่องนี้เป็นนิยายสยองขวัญ แต่เมื่อได้อ่านจริงๆ ผมกลับรู้สึกว่ามันไม่ได้สยองจนขนหัวลุกอะไรประมาณนั้น หว่อฮุ่ยซิวคงเถียวเก่งมากที่ผสมผสานเรื่องสยองขวัญ อารมณ์หลอกหลอน ให้เข้ากับมุกตลกหน้าตายเป็นระยะๆ ได้อย่างโคตรลงตัว ทำให้อ่านไปก็แอบกลัวไป บางคราวก็เผลอหลุดขำออกมาด้วย ในเล่มแรก เรื่องอ่านจะแค่ดำเนินไปอย่างเชื่องช้า เรียบง่ายเพื่อทำให้เราคุ้นเคยกับเฉินเกอ และภารกิจต่างๆ ของเขา แต่ในเล่ม 2 และเล่มถัดๆ ไป (ตอนนี้ผมอ่านมาได้ถึงเล่ม 4) ภารกิจที่เฉินเกอได้จากโทรศัพท์มือถือจะยากขึ้น รุนแรงหนักข้อขึ้น และก็เสี่ยงอันตรายมากกว่าเดิม และยิ่งเมื่อเฉินเกอทำภารกิจสำเร็จ ได้ผีมาเป็นลูกสมุนมากชึ้น ทำให้จักรวาลผีในอาณัติของเขาขยายขึ้น ก็ยิ่งสนุก
โดยปกติแล้ว เวลาอ่านนิยายจีน หลายครั้งผมจะมีปัญหาอ่านช้ากว่านิยายสัญชาติอื่น ด้วยเพราะจำชื่อตัวละครลำบาก ออกเสียงในใจแล้วรู้สึกไม่เคยคุ้น (นี่ขนาดผมเป็นแฟนละครฮ่องกงและเติบโตมากับวัฒนธรรมฮ่องกง) แต่ผมอ่าน เมื่อผมเป็นเจ้าของคฤหาสน์สยองขวัญได้อย่างไวว่อง แทบไม่เชื่อตัวเอง
จุดเด่นมากๆ ของนิยายคือการสร้างบรรยากาศสยดสยองหลอนหลอกควบคู่กันไปกับการยิงมุกตลกแทรกเข้ามา นอกจากนั้นวิธีการสร้างเรื่องราวที่มีลักษณะเหมือนเกม มีการเอาชนะภารกิจ มีการให้รางวัลเมื่อทำภารกิจเสร็จสิ้น วิธีการนี้ทำให้นิยายเรื่องนี้แตกต่างจากนิยายสยองขวัญเรื่องอื่น เพราะจะไม่ใช่แค่การจับคนไปอยู่ในสถานการณ์สยองขวัญธรรมดา แต่เป็นอารมณ์เหมือนกับการปฏิบัติภารกิจคล้ายๆ กับรายการโทรทัศน์ที่มีการท้าให้คนไปเผชิญหน้ากับวิญญาณในสถานที่น่ากลัว (ผมชอบตอนที่เฉินเกอ Live สดในโรงพยาบาลร้างมาก ทั้งสยอง ตื่นเต้นและลุ้นระทึกดี) ถือว่าเป็นนิยายสยองขวัญแนวใหม่ ที่แปลกดี ไม่เหมือนใครครับ
คนที่ชอบนิยายสยองขวัญ พลาดไม่ได้เลยนะครับ ส่วนนักอ่านที่เป็นคอเกม อารมณ์เดียวกับเกมออนไลน์ ผมว่าอ่านนิยายเรื่องนี้ก็น่าจะได้กลิ่นไอละม้ายคล้ายคลึงกับเล่นเกมได้ไม่ยากเลยครับ
#เมื่อผมเป็นเจ้าของคฤหาสน์ผีสิง #我有一座冒险屋 #หว่อฮุ่ยซิวคงเถียว #我会修空调 #อนุรักษ์กิจไพบูลย์ทวี #ReadingRoom
โฆษณา