สาม บั ง เ อิ ญ อ ยา ก / เลวได้ดี-ดีฉิบหาย
(THE EVERLASTING)
บทภาพยนตร์ เพื่อชาติประชาชน : ฎิ๊ก ยโส
ฉากที่ 118 ( FLASH BACK เรื่องราวในอดีตของม่อน /ต่อเนื่องจากฉากที่ 116)
สถานที่ : บึงวารีมรณะ
เวลา : กลางคืน
ตัวละคร : อดีตหลวงพ่อช่วง,ม่อน,ศพโกรกและศพชาวบ้านทุกคน
★
- หน้าจอปรากฎตัวอักษร
คืนแรม15ค่ำเดือน12 เมื่อ 112 ปี ที่ผ่านมา
★★★
-STEADICAM SHOT
ต่อเนื่องจากฉาก 116 อดีตหลวงพ่อช่วงหันหลังให้กองเพลิงขณะลุกไหม้เผาร่างผู้ใหญ่พันทุรนทุรายไปมาอยู่ในกองเพลิงอย่างเลือดเย็น แล้วหยิบเอา“อตักษัยคัมภีร์” ขึ้นมาเปิดอ่านด้วยความกระหยิ่มใจ.
อย่างไม่ทันคาดคิด ทันใดนั้น หลาวตัดใจศาสตราวุธที่อดีตหลวงพ่อช่วงปลุกเสกขึ้นมาด้วยตัวท่านเองนั้น พุ่งทะลุมาจากด้านหลังตัดขั้วหัวใจและแทงทะลุผ่าน“อตักษัยคัมภีร์”ที่เปิดกางอยู่ในสองมือของท่าน...เลือดพุ่งสาดกระเซ็นเยิ้มไหลไปตามศาสตราวุธนั้น
อดีตหลวงพ่อช่วงค่อยๆหันหลังกลับไปที่มาของหลาวตัดใจอย่างมึนงง (ตรงกลางหลังของท่านมีรอยสักรูปมหาเนรมิตดำซึ่งเป็นรอยสักเดียวกันกับฆาตกรที่ฆ่าพรมี่สถานีอนามัยในคืนลอยกระทงเมื่อ112ปีที่แล้ว)...ถึงตอนนี้อดีตหลวงพ่อเริ่มรู้ตัวก็สายเกินการณ์แล้ว
อดีตหลวงพ่อช่วงใช้สองมือกุมหลาวตัดใจที่ปักอยู่กลางอกมองไปที่ซากศพในชุดม่อฮ่อมที่กำลังถูกเผาไหม้อยู่ในกองไฟ
“ไอ้ ...ม่อน!!เอ็ง...ยัง..ไม่..ตายรึ... เป็น..ไป..ไม่..ได้”
ม่อนแสยะยิ้มและหัวเราะอย่างเลือดเย็น
“เสื้อ กางเกงม่อฮ่อม น่ะของกู..แต่คนที่ใส่..ไม่ใช่กู”
ม่อนเดินไปลากศพของโกรกออกมาจากกองเพลิงแล้วกระชากตะกรุดลงอาคมออกมาจากคอของโกรก ม่อน
“ไอ้โกรกมันโชคร้ายในความโชคดี....มันเป็นคนเดียวที่ไม่ได้รับ....ไอ้ตะกุดลงอาคม ที่มึงวางแผนชั่วช้าเอาไว้...เพราะ...วันที่ลุงผู้ช่วยแจกตะกุดวิเศษให้ชาวบ้านทุกคนคืนนั้น แกไม่ได้แจกให้ไอ้โกรกคนเดียว เพราะมันเป็นคนติดเหล้า เมาทุกวัน เมาทั้งคืน มันจึงโชคดีที่ไม่ได้ไปประชุมในคืนนั้น เพราะไอ้โกรกแท้ๆกูถึงรอดชีวิตมาได้”
อดีตหลวงพ่อช่วงยิ่งฟังยิ่งเจ็บทั้งกายปวดทั้งใจ
วาระสุดท้ายแห่งชีวิตใกล้คืบเต็มที่แล้ว....เขาประคองหลาวตัดใจที่ปักคาอยู่กลางขั้วหัวใจแล้วส่งเสียงพูดตะกุกตะกัก
“เอ็ง เปลี่ยน..เสื้อ..กับ...ไอ้โกรก... กู...พลาด...ได้ไง...”
ม่อน
“มึงคิดไม่ถึงใช่ไหม...เพราะกูมีหลาวตัดใจสำหรับป้องกันตัวได้อย่างดีอยู่แล้วและด้วยความห่วงใยไอ้โกรกมัน...กลัวมันจะได้รับอันตรายจากเวทมนต์ดำของไอ้หมอกฤษฎา...กูจึงเสียสละเอาตะกุดเส้นนี้ที่คล้องอยู่ในคอกูไปคล้องในคอมัน ไม่งั้นป่านนี้ กูคงตายห่าไปแล้ว...ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
ม่อนมองไปรอบๆตัวเห็นมีแต่ศพเกลื่อนเรียงรายเต็มหมด
“กูคิดไม่ถึงจริงๆ คนดีถือศีลกินเจอย่างมึง จะอำมหิตทำกับชาวบ้านที่เขาเคารพและศรัทธาในตัวมึงได้ถึงขนาดนี้!!”
ม่อนปาตะกรุดใส่หน้าอดีตหลวงพ่ออย่างแรงแล้วถอดหลาวตัดใจออกมาและแทงซ้ำเข้าไปจนอดีตหลวงพ่อทรุดฮวบลงกับพื้น...เลือดไหลอาบเป็นทางขาดใจตายทันที
ม่อนถอนหลาวตัดใจที่ปักคาอยู่กลางทรวงอกหลวงพ่อแล้วเพ่งมองไปรอบๆตัวด้วยความเศร้าสะเมือนใจ
เขาไม่เหลืออะไรอีกแล้ว ลูกเมียญาติมิตร พี่น้องเพื่อนฝูงต่างล้มหายตายจากไปหมด ความรู้สึกเวิ้งว้างเปล่าเปลี่ยวเดียวดายสุมรุมเข้ามาอยู่ในสมองของเขา
ยากที่จะทำใจได้จริงๆ
ม่อนเดินเข้าไปโอบกอดศพลูกสาวพิมกับบัวลูกแก้วเมียขวัญด้วยความรัก น้ำตาลูกผู้ชายไหลทะลักนองเต็มหน้า ยิ่งคิดยิ่งสับสนมืดมนหมดหนทาง เขาจะดำเนินชีวิตอยู่คนเดียวได้อย่างไรและเพื่ออะไร
ม่อนวางศพลูกเมียลงกับพื้นแผดเสียงกึกก้องคำรามไปทั่วทุ่งสรวงจากนั้นจับหลาวตัดใจที่เจิ่งนองไปด้วยเลือดของหลวงพ่อช่วงขึ้นมาดื่มซดกินอย่างบ้าคลั่ง
★★★
-กล้องจับภาพม่อนกำลังดื่มกินเลือดอดีตหลวงพ่อช่วงที่ไหลเยิ้มอยู่ในหลาวตัดใจแล้วกระชากร่างอันไร้วิญญาณของอดีตหลวงพ่อช่วงขึ้นมาดูดดื่มกินเลือดตรงซอกคอดุจปีศาจบ้าคลั่งในค่ำคืนเดือนดับ แรม15ค่ำ เดือน 12 เมื่อ 112 ปีที่แล้ว....แล้วกล้อง KRANE UP หมุนขึ้นเป็นมุมสูง เห็นกองไฟไหม้ลุกลามดุจทะเลเพลิง
-ดวงไฟประหลาดสีเขียวทะมึนพวยพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าอันมืดมืดอีกครั้งบริเวณบึงวารีแห่งรัก...แห่งทุ่งสรวง ทุ่งแห่งความงดงาม...และขนลุกพองสยองขวัญเกินสาธยายในห้วงเวลาที่กิเลสตัณหาเข้าครอบงำ
FLASH WHITE
CUT
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
