#เจ้าปันสตอรี่ ตอนที่๑๙
"ของเล่น...ชิ้นสุดท้าย"
ปกติเจ้าปันเป็นเด็กที่มีของเล่นไม่มากอยู่แล้ว ซึ่งของเล่นส่วนใหญ่จะเป็นแนวฝึกสมองหรือฝึกทักษะ อาจจะมีของเล่นแนวอื่นบ้างก็เป็นจากอภินันทนาการของเหล่าผู้ใหญ่ใจดีทั้งหลายมากกว่า
สิ่งที่ภรรยาผมจัดซื้อหามาให้ลูกส่วนมากจะเป็นพวกของกิน ของใช้ และเสื้อผ้า อาจจะมีของเล่นที่เป็นแนวของเด็กผู้หญิงหน่อยก็คือ "ตุ๊กตา" แต่ไม่เน้นเยอะหรือตัวใหญ่ๆนะครับ เอาที่ถือไปไหนมาไหนด้วยตัวเค้าเองได้พอ มีน้อยๆชิ้น จะได้รักและผูกพันกัน
ส่วนที่ผมจัดหาให้นั้น ไม่เป็นของเล่นฝึกสมอง ฝึกทักษะต่างๆก็มักจะเป็นหนังสือสารพัดแบบ อันนี้แนวผม!
อ๊ะๆ! ไม่ต้องสงสารลูกผมนะ ที่มีของเล่นน้อยชิ้น เพราะเค้าเป็นเด็กโชคดีที่สุดในโลกคนนึง! ที่มี"พ่อ"เป็นทั้ง"ของเล่น และ เพื่อนเล่น" 😊
ฝีมือระดับผม! หยิบอะไรขึ้นมาก็เอามาเป็นของเล่น สร้างเรื่องราวได้หมด สร้างเสียงหัวเราะ รอยยิ้ม ได้สบายๆ และมีร่างกายที่พร้อมจะเป็นปั้นจั่น ชิงช้า กระดานหก บาร์โหน สารพัดแบบ แถมยังคิดรูปแบบการเล่นได้หลากหลายอย่างอีกด้วย
อย่างนี้! ประหยัดเงินแต่ใกล้ชิดสนิทสนมกว่าเยอะ! 😉
สาเหตุที่เจ้าปันมีของเล่นน้อยส่วนหนึ่งเพราะผมและภรรยาอยากสร้างบรรยากาศของการรู้คุณค่าของสิ่งของ และรู้จักประหยัด เรื่อง"ประหยัด"นี่ เป็นนโยบายหลักของภรรยาผมเลยล่ะ
จึงทำให้ตุ๊กตาหลายๆตัวที่ลูกมีตามช่วงเวลา จะผ่านการปะ ชุน ซ่อมแซม ให้อยู่ในสภาพที่ใกล้เคียงเดิมเกือบทุกตัว แถมยังสอนให้เค้ารัก ใส่ใจ และภูมิใจในของที่เค้ามีเสมอ
บางตัวที่หายไประหว่างไปเที่ยว เจ้าปันถึงกับเสียใจอยู่หลายวันก็มี เพราะเค้ารัก ผูกพัน และเอาใจใส่นั่นเอง
สิ่งเหล่านี้เลยทำให้ในวันที่เค้าขอมีสัตว์เลี้ยงและรับคำว่าจะดูแลเองอย่างดี ผมกับภรรยาถึงได้วางใจ ซึ่งเค้าก็ทำหน้าที่รับผิดชอบได้อย่างน่าทึ่งเช่นกัน 😙
(เรื่องนี้วันหลังจะเล่าให้ฟังครับ!)
อ้อมไปซะไกลแระ! ขอกลับมาที่ "หุ่นยนต์ไดโนเสาร์บังคับวิทยุ" ในรูปดีกว่า 🙄
เจ้าปันชอบและอยากได้หุ่นยนต์ตัวนี้มากตอนประถมปลาย แต่เค้าก็รู้ว่ามันราคาสูงมากเช่นกัน (มากกว่าของปกติที่เคยซื้อให้อยู่หลายเท่า) คือราคาอยู่ที่ราวๆ ๖-๗ พันบาท
ความอยากได้ของเค้ามากถึงขนาดขอท้าทายตัวเองกับคุณแม่ ด้วยผลการสอบที่สูงกว่าที่เคยทำได้ตามปกติ คุณแม่ก็รับคำท้าทายนี้โดยไม่ลังเล!
ผมเองในฐานะผู้สังเกตการณ์ยังรู้สึกสนุก ตื่นเต้นไปด้วยเลย! เอาจริงแฮะ!
จะไงล่ะ! เธอก็ทำสำเร็จสิคร้าบ! คุณแม่ก็ต้องปฏิบัติตามสัญญาที่ว่าไว้อย่างแน่นอน 😁
วันไปซื้อ! ภรรยาได้เห็นหุ่นยนต์แล้วรู้สึกว่ายังไม่เชื่อถือคุณภาพและความทนทานของของเล่นชิ้นนี้ และอีกอย่างคือมันเป็นแค่กระแสของช่วงนั้น ถ้าเวลาผ่านไปของชิ้นนี้เสียหายหรือพังขึ้นมา จะหาร้านซ่อมแซมยังไง เธอไม่อยากให้ของชิ้นนี้ใช้งานได้แป๊บเดียวแล้วกลายเป็นขยะ
ก็เลยอธิบายเหตุผลนี้กับลูก! และบอกว่ายินดีจะหาของอย่างอื่นที่มูลค่าใกล้เคียงกันให้ ขอแค่เป็นของที่พังยากและหาคนซ่อมแซมได้ง่ายกว่านี้ก็พอ
รู้สึกว่าจะหากันอยู่นานทีเดียว มาได้เป็นโคมไฟของที่ระลึกจากเรื่อง Little Mermaid ซึ่งเป็นการ์ตูนเรื่องโปรดของลูก ก็พอทำให้ลงเอยเรื่องนี้ไปได้
ผมได้รับรู้เรื่องนี้ในวันนั้นตอนเย็นหลังเลิกงาน ก็รู้สึกชื่นชมทั้งคู่นะ!
ชื่นชมภรรยาที่มองเห็นประเด็นนี้แล้วนำมาชี้แจงและอธิบายให้ลูกเข้าใจ
ชื่นชมเจ้าปันที่แม้จะผิดหวัง แต่ก็ยอมรับด้วยความเข้าใจ สำหรับเด็กอายุขนาดนี้แล้ว ผมถือว่า"เก่งมาก!
แต่พอได้คุยกับลูกเมื่อสัปดาห์ก่อน ในวันที่ลูกส่งรูปนี้มาให้ เพราะเค้าไปเที่ยวชมพิพิธภัณฑ์ของเล่นที่อังกฤษแล้วเจอเจ้าหุ่นยนต์ตัวนี้เข้า ทำให้นึกถึงเรื่องราวนี้ขึ้นมา
ผมชวนคุยถึงความหลัง ลูกก็เล่าความทรงจำ ความรู้สึกต่างๆที่เกิดขึ้น ที่น่าประทับใจมากๆคือ เค้าบอกว่า "ในความรู้สึกของเค้า....นี่คือ"ของเล่นไร้สาระ"ชิ้นสุดท้ายของชีวิตเลยล่ะ"
เค้าคิดได้หลังจากกลับมาจากไปหาซื้อหุ่นยนต์ตัวนี้ แต่ได้โคมไฟมาแทน ที่แม้จะชอบโคมไฟที่ได้ก็ตาม แต่ลึกๆก็ยังเสียดายอยากได้หุ่นยนต์ตัวนี้อยู่ดี
แต่หลังจากที่เล่นโคมไฟไปไม่นานก็รู้สึก"เบื่อ" อยู่ๆก็มีความคิดขึ้นมาว่า "แล้วถ้าได้หุ่นยนต์ตัวนี้มาแล้วก็เบื่อเหมือนที่รู้สึกกับโคมไฟล่ะ.....มันจะยิ่งน่าเสียดายเงินที่ซื้อไปใหญ่เลย...ดีแล้วที่ไม่ซื้อหุ่นยนต์มา"
ว้าว! ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยนะเนี่ย! ว่าตอนนั้นลูกคิดได้ขนาดนี้แล้ว ได้ยินแล้ว..ปลื้มสุดๆ! 😍
หลังจากวันนั้นมา! ไม่ว่าเวลาที่ภรรยาผมจะให้ "ของขวัญเรียนดี" หรือ "ของขวัญวันเกิด" ก็ตาม ลูกจะพูดว่า
"ไม่เป็นไรค่ะ..แม่! หนูยังไม่อยากได้อะไรตอนนี้ ไว้อยากได้อะไรแล้วจะบอกค่ะ (ขอเก็บสิทธิ์ไว้ก่อน) เอาไว้อยากได้จริงๆแล้วค่อยบอกนะ..."
ผมมั่นใจว่าปัจจุบันลูกยังเหลือสิทธิ์นั้นอยู่อีกเยอะมาก เพราะเค้าแทบไม่ขออะไรที่ไม่จำเป็นเลย 👍
ยิ่งพอเข้ามัธยมปลายจนถึงมหาวิทยาลัย ลูกมีเงินเก็บส่วนตัวจากการประหยัดรายจ่าย จากการทำงานโน่นนี่อยู่เรื่อยๆ เค้าก็ใช้เงินของตัวเองซื้อบ้าง แต่ก็ไม่ได้ใช้อย่างเลอะเทอะ มั่วซั่ว หรือไร้สาระนะครับ!!
เพราะของเกือบทุกชิ้นก่อนที่เค้าจะซื้อยังโทร ไลน์ หรือเรียกให้ผมช่วยคิดช่วยตัดสินใจอยู่เสมอ (ขนาดอยู่ต่างประเทศก็ยังมีไลน์มาถาม 🙄)
ให้ช่วยเลือกช่วยตัดสินใจบ้าง หาเหตุผลของการซื้อบ้าง หาเหตุผลของการไม่สมควรซื้อบ้าง สารพัด
เค้าอยากจะสบายใจในทุกครั้งที่ต้องซื้อข้าวของน่ะครับ! 😂
เจ้าปันเป็นคนรู้คุณค่าของเงิน รู้จักเลือก รู้จักซื้อ และรู้จักคุณค่าของสิ่งต่างๆมานานแล้วครับ
ไม่รู้จะเรียกสิ่งเหล่านี้ว่าอะไร? "ประหยัด" "มัธยัสถ์" "รู้คุณค่าของเงิน" หรือ "พอเพียง" ดี
รู้แค่ว่าผมเห็นแล้ว "สบายใจ" ❤️
#คนโชคดี #ทำบุญ #mystyle #mysoul #เจ้าปันสตอรี่ #ในระหว่างความคิดถึง
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
