ผู้อาวุโสท่านหนึ่งแนะนำให้ใช้เวลากับพ่อแม่ในยามที่ท่านแก่ชราให้ดีที่สุด ซึ่งจะว่าไป ถ้าเป็นไปได้ก็ควรใช้เวลาในทุกช่วงชีวิตกับท่านในแบบที่ไม่รู้สึกเสียดายเมื่อย้อนมองกลับมาในวันที่ท่านไม่อยู่กับเราแล้ว
คำถามทำนองว่า "คิดว่าถ้าตัวเราอีกสิบปีข้างหน้านั่งไทม์แมชชีนกลับมาหาเราในวันนี้ได้ เขาจะบอกเราว่าอะไร" นับเป็นคำถามที่ชวนให้คิดว่า เราควรปฏิบัติตัวอย่างไรใน 'วันนี้' เพื่อให้อีกสิบปีข้างหน้าไม่รู้สึกพลาดสิ่งสำคัญไปอย่างน่าเสียดาย เราสามารถตั้งคำถามเช่นนี้กับบางเรื่องเพื่อกระตุกตัวเองได้เหมือนกัน
ผมคิดว่าตัวเราในอนาคตคงมีข่าวสำคัญอย่างหนึ่งมาฝาก นั่นคือ คนที่มีชีวิตอยู่ข้างๆ เรา วันหนึ่งเขาจะไม่ได้อยู่ตรงนี้อีกต่อไป เราอาจนึกถึง 'ความว่างเปล่า' นั้นไม่ออกในตอนนี้ หรือกระทั่งไม่เคยคิดเรื่องนี้ แม้ลึกๆ ก็รู้ว่าวันนั้นจะมาถึงในวันหนึ่ง
คนที่ตระหนักว่าความสัมพันธ์มีวันสิ้นสุด กับคนที่ละเลยความจริงข้อนี้ อาจประพฤติปฏิบัติแตกต่างกัน
สิ่งที่ทำในวันนี้ย่อมมีผลต่อความรู้สึกของวันข้างหน้า เพราะความตายไม่เปิดโอกาสให้เราแก้ตัว เมื่อใครคนหนึ่งตายจากไป เราอาจมีความรู้สึกอยากเหนี่ยวรั้งเขาไว้ หรือกระทั่งไม่เชื่อว่าเขาจากไปแล้วจริงๆ
...
จูเลีย แซมมูเอล เขียนว่า "ความตายปล้นอนาคตที่เราคาดหวัง แต่ไม่อาจพรากความสัมพันธ์ที่เราเคยมี" ทุกคนยังเชื่อมโยงกับผู้จากไปอยู่ภายในใจ ผ่านความทรงจำ นั่นอาจเป็นของขวัญมีค่าที่สุดที่เราสามารถครอบครองไว้ได้
ผมเห็นด้วยกับเธอ, สิ่งที่เหลืออยู่คือ ความทรงจำ, ส่วนจะเป็นของขวัญหรือไม่นั้น ขึ้นอยู่กับว่าเราได้ใช้เวลาร่วมกันอย่างไรก่อนหน้าที่ความตายจะเกิดขึ้น
หากใช้ชีวิตด้วยกันอย่างน่าจดจำ--นั่นคือของขวัญล้ำค่า ที่จะหล่อเลี้ยงชีวิตของเราทุกคราวที่คิดถึงหรือทบทวน บางครั้งอาจรู้สึกได้ถึงความรู้สึกดีๆ ระหว่างที่มีชีวิตอยู่ข้างกันได้ด้วยซ้ำ
แต่หากเราไม่ได้ใช้เวลาตอนอยู่ด้วยกันในแบบที่ควรจะเป็น ห่างเหิน ทะเลาะเบาะแว้ง ไม่รับฟัง ไม่เมตตากรุณากัน ความทรงจำที่มีอาจมีพิษร้ายยาวนาน เราอาจถามตัวเองตลอดว่า เหตุใดไม่ใช้โอกาสนั้นทำให้ดีกว่านี้
...
การตระหนักถึงความตายของคนใกล้ตัว ไม่ว่าเขาจะชราหรือไม่ นับเป็นอุปกรณ์ช่วยทำให้เราเลือกใช้ชีวิตไปในทางที่ตัวเองในอนาคตจะไม่เสียดาย
ทุกวันคือการสะสม 'ของขวัญ'
เช่นกัน, ทุกวันคือการสะสม 'ยาพิษ'
เรานั่นเองที่เป็นคนเก็บสะสมทั้งสองสิ่งนี้
หนังหลายเรื่องที่พูดเรื่องการย้อนเวลามักส่งสารกระซิบกับเราว่า ในขณะที่ยังทำได้จงรักอย่างที่อยากรัก ขอโทษเมื่อทำผิด ขอบคุณให้เขาชุ่มชื่นใจ กอดเมื่ออยากให้กำลังใจ และให้อภัยขณะที่เขายังได้ยิน
เหล่านี้คือ 'ของขวัญ' ซึ่งเรามอบให้กันได้ขณะมีชีวิตอยู่ และ 'ของขวัญ' เหล่านี้ก็จะถูกเก็บไว้ในใจ แกะออกดูได้ในวันไกลห่าง
ไม่เพียงการจากลาที่เกิดจากความตายเท่านั้น คนบางคนก็หายไปจากชีวิตด้วยเหตุผลใดเหตุผลหนึ่ง สิ่งที่ยังเชื่อมโยงเราไว้คือความทรงจำ
วันนี้เป็นอีกวันที่จะได้สะสม 'ของขวัญ'
สิ่งที่ทำวันนี้ คือความทรงจำในอนาคต
---
เล่าโดย นิ้วกลม
- 7
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
