เห็นด้วยกับตาเบคอน
สิ่งที่ง่ายๆยังทำผิดตลอด(ตอนทำงานโดนบ่นทุกวันแต่ไม่โกรธนะเพราะเราทำผิดจริง)แต่พวกชอบกินมาม่านี่
🎼ไปไกลๆให้ห่างฉันเห็นแล้วฉันยิ่งเจ็บใจ….
😂เล่าความหลังตามประสาคนว่างงาน เพราะถ้าทำงานคงไม่มีเวลามานั่งตอบแน่ คือใจมันจะโฟกัสแต่เรื่องงาน NoสนNoแคร์ คือไม่ว่างค่ะ😂
อ้อลืมบอกอีกอย่าง เช้าเดินทาง3ชม.เย็นเดินทาง3ชม.กลับบ้านอาบน้ำนอน เสาร์อาทิตย์กลิ้งเกลือก ชีวิตสาวOfficeสมัยป้า
คำตอบอื่น
- ตั้งแต่เข้าสู่วงการจิควิทยา ที่รู้สึกได้คือบทเรียนที่เรียนในห้องกับชีวิตการทำงานมันต่างกันโดยสิ้นเชิง อะไรที่รู้เเรกๆตะขัดๆเขินๆ หลังๆจะราบรื่น ส่วนด้านที่ไม่รู้และไม่เคยสัมผัส เเรกๆก็จะเกรงๆหลังๆพอเริ่มคุยนอกรอบบ่อยๆ ก็เริ่มมั่นใจมากขึ้นส่วนงานด้านวงการฟรีเเลนซ์ จากคนที่ทำอะไรไม่เป็นกลานเป็นเริ่มรู้รอบด้าน
- คนค่ะความคิดคน จากทุกที่เลย ไม่ใช่งานที่แรกที่เดียวแต่ทุกที่ สังคมเปลี่ยน คนไม่เคยเปลี่ยนเพราะควาทคิดเราไม่เปลี่ยน ก็เจอแต่คนนิสัยเดิมๆ แค่เปลี่ยนหน้าตา
- -เรียนจากตำรา กับเรียนในชีวิตจริงต่างกัน-พบคนหลากหลาย ต่างที่ต่างถิ่น ต่างวัย ต่างสังคม-งานแรกไม่เพียงพอ หลังจากนี้ต้องขวนขวายด้วยตัวเอง-ทำอะไรได้หมด สุดท้ายทำที่เราทำแล้วเคารพในตัวเอง
- เรียนรู้ว่าคนที่ทำงานด้วยมีนิสัยไม่กี่แบบ เหมือนเพื่อนที่เคยอยู่ในห้องเรียน (แค่ชื่อไม่เหมือน) เห็นหน้ารู้นิสัย ปรับใช้จากประสบการณ์
- งานแรกที่ได้เป็นลูกจ้างมืออาชีพจริงๆ คือมีเวลาพิสูจน์ Project ใหม่ 3 เดือนเราเป็นคนมั่นใจในตัวเองสูง เพราะมีประสบการณ์ทำงานกิจการกับครอบครัวมาก่อน เจอวิศวกร ฝ่ายจัดซื้อสุดเขี้ยว ตามโรงงานในนิคมฯ ไม่เคยสะทกสะท้าน แต่งานแรกนี่ เล่นเอาน้ำตาร่วง เพราะเราต้องคิดงานแบบ end to end process เราต้องคิดตัวแบบที่จะใช้เป็นต้น...
