กับดักหนู
วันหนึ่งหนูน้อยตัวหนึ่งมองผ่านทางรูฝาผนังบ้าน
เห็นภรรยาของชาวนากำลังตั้งกับดักหนู
ด้วยความตื่นเต้นตกใจ
เจ้าหนูน้อยกระโจนออกไปกลางลาน
พร้อมตะโกนด้วยความตกอกตกใจกลัวภัยอันตรายที่จะเข้ามาใกล้ตัวแล้ว
“ กับดักหนูอยู่ในบ้าน กับดักหนูอยู่ในบ้าน”
แม่ไก่ได้ยินเข้า มองหนูอย่างเยาะยัน
พร้อมพยักไหล่อย่างไม่แยแส
“ เจ้าหนูน้อย ข้าได้ยินแล้วว่าภัยใกล้ตัวเจ้า
แต่นั่นมันเป็นเรื่องของเจ้า กับดักหนูไม่ใช่เรื่องที่ข้าจะสนใจอะไร มันไม่ใช่ธุระของข้า”
ว่าแล้วก็คุยเขี่ยหาอาหารอย่างทองไม่รู้ร้อนต่อไป
เจ้าหนูน้อยวิ่งหน้าตั้งไปยังหมู
ซึ่งกำลังใช้จมูกขุดคุยอาหาร
“ หมู หมู นายรู้หรือเปล่ามีกับดักหนูอยู่ในบ้าน”
หมูได้ยินพยักหน้ารับ พร้อมบอกว่า“ เจ้าหนูน้อย
ข้ารู้สึกสงสารแกจริงๆ แต่ข้าไม่สามารถจะช่วยอะไรเจ้าได้หรอก นอกจากจะสวดมนต์ภาวนาให้เจ้าปลอดภัยเท่านั้น ข้าจะสวดมนต์ภาวนาให้เจ้าทุก ๆ ครั้งก่อนนอน”
ด้วยความหมดอาลัยตายอยาก
เจ้าหนูวิ่งโร่ไปหาวัวซึ่งกำลังเล็มหญ้าอยู่ข้างๆบ้าน
“ นาย นาย มีกับดักหนูอยู่ในบ้าน”
เจ้าหนูน้อยตะโกนบอกวัวด้วยเสียงระทึกกลัว
วัวหันมายิ้มกับหนูน้อยพร้อม“ โม โม! เออ! จริงหรือ? น่ากลัวนะสำหรับเจ้า แต่ขอโทษทีเถอะสำหรับข้าไม่ได้สะเทือนซางเลยกับ
กับดักหนูเล็ก ๆ แค่นั้น”
ด้วยความหมดหวัง เจ้าหนูน้อยเดินคอตกกลับไป
เผชิญชะตากรรมในบ้านอย่างโดดเดี่ยว
หลังมืดสนิทคืนนั้น เสียงกับดักหนูงับเสียงดังสนั่น
ภรรยาชาวนาลงมาดูหวังได้หนู แต่ในความมืด
ภรรยาชาวนามองไม่เห็นว่ากับดักหนูงับติดหางงูเห่าตัวใหญ่อยู่
ในความมืดงูเห่ากัดภรรยาชาวนาต้องรีบนำส่ง
โรงพยาบาลและกลับมารักษาที่บ้าน
แต่ปรากฏว่าภรรยาชาวนามีไข้ขึ้นสูง
ชาวนาทุกคนรู้ยาแก้ไข
นั้นต้องให้คนไข้ทานซุ๊บไก่
ดังนั้นชาวนาก็ฆ่าไก่มาต้มซุ๊บให้ภรรยาทาน
แต่อย่างไรเสียอาการป่วยของภรรยาไม่ดีขึ้น
มีเพื่อนฝูงเกือบทั้งหมู่บ้านมาเยี่ยมเฝ้าไข้กันเนื่องแน่น ชาวนาก็ต้องฆ่าหมูเพื่อทำอาหารเลี้ยงเพื่อนๆที่มาปรนวิบัติภรรยาตัวเอง
เวลาผ่านไปภรรยาชาวนาก็ไม่ดีขึ้นในที่สุดก็ตายไป หลังจากนั้นก็มีงานศพใหญ่โตเพื่อนฝูงมาร่วมงานมากมาย ชาวนาก็ต้องเชือดวัวทำอาหารเลี้ยงแขกในงาน….
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมด
ไม่ได้เล็ดลอดจากสายตาของเจ้าหนูน้อยตัวนั้น
แม้แต่นิดเพราะเจ้าหนูน้อยได้เฝ้าสังเกตการณ์
จากรูฝาผนังด้วยหัวใจที่แสนเศร้าสลดตลอดมา
>>นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าหากได้ยินภัยอันตรายที่จะเกิดขึ้นกับใครคนใดคนหนึ่งในสังคมจงคิดเอาใจใส่หาทางช่วยเหลือ อย่าคิดว่าธุระไม่ใช่ จงจำไว้ว่าวันหนึ่งภัยเล็กน้อยนั้นจะลามใหญ่เป็นภัยถึงตัวได้
>ฉะนั้นเราต้องเป็นหูเป็นตาให้แก่กัน อย่านึกว่าธุระไม่ใช่ ถ้าเช่นนั้น ในที่สุดก็ต้องตายเพราะถือว่าไม่ใช่เรื่องของตน ดั่งเช่น ไก่,หมู และวัว ในนิทานนี้แล…..
- 14
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
