นิยายเสียง | เจ้านายขาอย่ามาดุ ep12
“คุณตฤณ! หยาป่วยอยู่นะคะจะมาอะไรตอนนี้”
“แสดงว่าถ้าไม่ป่วยก็แปลว่าโอเคใช่ไหม”
“หยาเพิ่งทำงานกับคุณได้ไม่ถึงเดือนออกลายเก่งเชียว”
“หืม บ้าเหรอ ผมทำให้หยาเห็นตั้งแต่วันแรกละ หยามองไม่เห็นเองต่างหาก”
“เห็นอะไรคะ”
“เห็นว่าผมอยากได้หยาไง” พอเขาพูดจบเธอก็เอาแต่จ้อง ไม่พูดอะไรเพราะไม่มีแรงโต้เถียง ไว้มีแรงก่อนเถอะ
“วันแรกที่หยาด่าคุณเนี่ยนะ”
“ใช่ มีเสน่ห์อะไรขนาดนั้น” นี่เขาประชดใช่ไหมเนี่ย
“ไม่ต้องมาประชดเลย”
“แล้วหยารักผมบ้างหรือเปล่า” เขาถามพลางยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ จนเกือบชิด แล้วเธอจะกล้าตอบได้อย่างไร บ้าจริง
“เอ่อ ใช่เวลาถามเหรอคะ อีกอย่างหยามีท่าทีชัดเจนแบบนั้นด้วย”
“ฮั่นแน่ ไม่รู้ตัวล่ะสิ ทั้งกอดทั้งจูบขนาดนั้น ทั้ง... มีความสุขด้วยกัน แล้วไหนจะเมื่อคืนกอดไม่ปล่อยเชียว นั่นแหละเรียกว่ารัก”
“นั่นเขาเรียกอาการหวาดกลัวค่ะ แล้วคืนโน้นคุณก็แกล้งเมา คุณ...”
“อย่าไปแสดงอาการกลัวแบบนี้กับคนอื่นละกัน”
“ทำไมคะ คุณจะทำไม”
“ผมหึงเก่ง ถ้าขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนของผม”
“หยายังไม่ได้ตอบตกลง” สิ้นคำของเธอ คราวนี้เขาก็โน้มตัวคร่อมเธอเอาไว้ด้วยการค้ำมือกับเตียงไม่ให้ทับ
“ผมจะทำให้ใช่ก็ได้ ตอนนี้เลย เอามากกว่าแฟนด้วย มากกว่าคืนนั้น”
“คุณกล้ารังแกคนป่วยเหรอคะ”
“แค่ป่วยเพราะกลัวผี แต่หายป่วยก่อนก็ได้ ผมรอได้เสมอ”