28 พ.ย. 2021 เวลา 13:24 • ดนตรี เพลง
บันทึกเมื่อวันเสาร์ที่ 29 ตุลาคม 2011
Dresden, Germany ปุญ​ 4 ขวบ
เมื่อก่อนเต็ม 3 ขวบได้ไม่กี่เดือน ปุญถูกมีดบาดตอนที่ช่วยแม่หั่นผัก เตรียมกับข้าว ลูกร้องไห้มากมายแม่ปลอบเท่าไรก็ดูจะไม่เป็นผล ต้องรอให้เวลาผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง ลูกถึงเบาเสียงร้องลงได้
 
วันนั้นเป็นครั้งแรกที่ปุญได้เลือดจากการถูกมีดบาดและเป็นวันแรกที่ได้รู้จักกับ "นางฟ้า"
เพราะแม่คิดว่า.. จากการที่ปุญได้แผลเพราะการทำดี คือพยายามช่วยแม่นี้ น่าจะได้กำลังใจพิเศษจากใครบางคน จึงคิดถึง "นางฟ้า" ขึ้นมา
หลังจากหายร้องไห้จากความเจ็บและแสบแผลแล้ว แม่เล่าให้ลูกฟังว่า
"เด็ก ๆ ทุกคนที่มีแผลเพราะช่วยพ่อแม่ของเค้าทำงานบ้าน ทำความดี​ จะได้พรวิเศษจากนางฟ้า ทำให้แผลของพวกเค้าหายเร็วกว่าปกติ จะไม่เจ็บ ไม่ปวด เลือดไม่ไหล และเป็นสะเก็ดแผลโดยเร็ว (ปุญรู้ว่าถ้าแผลตกสะเก็ดแสดงว่าจะหายแล้ว.. ประสบการณ์จากการหกล้มบ่อย ๆ) แต่นางฟ้าทุกองค์จะไม่มาตอนที่เด็ก ๆ ร้องไห้ จะแอบมาตอนกลางคืน ตอนที่เด็ก ๆ หลับแล้ว มาจุ๊บที่แผล ที่หน้าผากแล้วให้พรให้แผลหายเร็ว ๆ .. มาทุก ๆ คืนจนกว่าแผลจะหาย"
รอบแรกที่เล่า ปุญดูงง ๆ แม่ต้องคอยตอบคำถามที่ลูกยังไม่ค่อยเข้าใจเรื่อง "นางฟ้า" และเล่าซ้ำไปมาอยู่หลายรอบลูกจึงพอเข้าใจว่า ใคร .. จะมาเมื่อไร .. มาทำอะไร .. ที่ไหน
 
ตั้งแต่วันนั้นมาเวลามีแผล หรือแม้แต่เมื่อนึกขึ้นมาได้ว่าตัวเองมีแผล หรือเคยมีแผลไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่ รวมทั้งอาการไม่สบายอื่น ๆ น้ำมูกไหล ปวดขา เจ็บนิ้ว​ ลูกจะถามเสมอว่า "คืนนี้นางฟ้าจะมามั้ย"
คำถามเกี่ยวกับนางฟ้าถูกพัฒนาไปเรื่อย ๆ ทำให้ลูกได้รู้จักคำอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง สองคำหลัก ๆ ที่มักจะมาพร้อมกับนางฟ้าเสมอคือ เทวดาและสวรรค์
ปกติแล้วคำถามของปุญจะเป็นคำถามที่แม่ตอบได้ตามที่เห็นสมควรกับวัย จริงบ้าง เกินจริงบ้างไปตามเรื่อง
 
เช้าวันนี้ที่โต๊ะอาหาร ขณะที่แม่กับลูกกำลังนั่งคุย นั่งกินกันอยู่​ เราชวนกันคุยเรื่องนางฟ้า เทวดา สวรรค์​ ลูกมีคำถามคล้ายเดิม แต่น่าสนใจ ชวนให้แม่คิดและเลือกคำตอบอย่างที่คิดว่า "ดี" กว่าปกติทุกครั้ง ดังนี้​ ..
 
ปุญ : นางฟ้าอยู่ที่ไหนคะแม่
แม่ : บนสวรรค์ไง
ปุญ : แล้วสวรรค์อยู่ที่ไหนคะ
แม่ : โน่นไง ไกลลิบ ๆ​.. เลยเมฆที่เราเห็นไปอีกนะลูก (พูดพร้อมชี้ขึ้นไปบนฟ้า เล่าเสริมอีกว่า บนสวรรค์มีใครอยู่บ้าง น่าอยู่ สงบ ร่มรื่น สวยงามแค่ไหน)
ปุญ : ปุญอยากไป
แม่ : ปุญยังไปไม่ได้หรอกลูก แม่และทุก ๆ คนก็เหมือนกัน​ ต้องรอให้เราอายุมากกว่านี้ก่อน
ปุญ : เราต้องทำยังไงถึงจะไปได้
แม่ : เราก็ต้องทำความดีมาก ๆ ...
1
ความดีที่ต้องทำก็เช่น ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด อย่างตอนนี้ปุญเป็นลูกของพ่อกับแม่ ทำหน้าที่เป็นลูกที่ดีเชื่อฟังพ่อแม่ เป็นนักเรียน ตั้งใจไปโรงเรียนตื่นแต่เช้าไปเล่นกับเพื่อนให้สนุก ...
พ่อมีหน้าที่เป็นพ่อ เป็นผู้นำครอบครัวของเรา ออกไปทำงาน ทำอย่างตั้งใจ..
แม่เป็นแม่บ้าน ดูแลลูก พ่อ บ้าน ทำอาหาร อาบน้ำ แต่งตัว ส่งลูกไปโรงเรียน..
คุณครูมีหน้าที่ต้องดูแลเด็ก ๆ เล่านิทาน ชวนเด็ก ๆ เล่นอย่างมีความสุข..
คุณไปรษณีย์ มีหน้าที่ส่งจดหมายให้ถึงบ้านทุกคน ไม่ว่าวันนั้นฝนจะตก หรือจะหนาวแค่ไหนก็ต้องไปส่ง ส่งอย่างตั้งใจ..
 
แล้วถ้าเราทำความดีมากขึ้นเรื่อย ๆ เราจะมีความสุขที่ได้ทำดี เราจะรู้สึกว่าตัวเราเบา เบาขึ้นเรื่อย ๆ.. จนในที่สุด เราจะเหาะได้ จะบินไปในอากาศได้ บางคนก็มีปีกเล็ก ๆ งอกขึ้นที่หลังด้วยนะ .. เหมือนนางฟ้าไง แล้วเราก็บินไปเลย ไปสวรรค์ แต่จนกว่าจะบินได้เหาะได้นี่ก็ต้องทำความดีหลายอย่าง ใช้เวลานาน หลายคนเลยได้ไปตอนที่เค้าแก่แล้ว​ ..
ปุญกับแม่ก็เหมือนกัน เราต้องทำความดี ทำไปเรื่อย ๆ พอทำมาก ๆ เราก็ตัวเบา เหาะไปได้ ปุญอาจจะมีปีกเล็ก ๆ งอกที่หลังก็ได้​ แต่ตอนนี้เราต้องอยู่ที่นี่ก่อน อย่างที่แม่บอกไง
1
ปุญ : แล้วปุญจะกลัวมั้ย..
แม่ : ไม่ต้องกลัวหรอกลูก​ แม่แก่กว่าปุญ แม่จะเร่งทำความดี จะได้ไปสวรรค์ก่อน แม่จะไปรอปุญ​ ถ้าวันไหนที่ปุญทำความดีมากพอ ตัวเบา เหาะ บินได้แล้ว พร้อมจะไปสวรรค์ แม่จะยื่นมือมาให้ลูกจับ จะลงมารับ แล้วเราก็จะบินไป ไปอยู่บนสวรรค์ด้วยกันไง..
ปุญ : ..
 
การคุยของเราจบลงแบบนี้ ลูกยิ้ม​ ดูพอใจกับคำถามของตัวเองและคำตอบของแม่แล้ว กลับไปให้ความสนใจกับของกินบนโต๊ะ และเริ่มชวนคุยเรื่องอื่น ๆ ต่อไป​..
..
 
แม่ชอบการคุยของเราครั้งนี้มาก พอคุยกันเสร็จรีบหันไปหยิบปากกากับสมุดมาจดไว้กันลืม..
 
ปุญของแม่จะได้อ่านบันทึกนี้เมื่ออายุเท่าไรแม่ไม่รู้ รู้แต่แม่คงหยิบมาอ่านซ้ำไปซ้ำมา เพราะชอบกระบวนการคิดที่แสดงออกมาทางการตั้งคำถามของลูกชุดนี้มาก
1
และชอบการตอบของตัวแม่เองที่คิดว่า "ดี" .. ทั้งตอบให้กับลูก และให้ตัวเอง
 
รักลูกมาก
แม่
โฆษณา