การดูแลผู้ป่วยเป็นงานหนักที่ต้องทำด้วยใจ
ไม่ว่าจะไบโพล่า ซึมเศร้า หรือ อัลไซเมอร์ ถือเป็นงานหนักมากสำหรับผู้ใกล้ชิด ไม่มีใครอยากป่วยเป็นโรคเหล่านี้ที่หาคนเข้าใจได้ยาก แม้แต่ตัวเองก็ยังรำคานตัวเอง อยากหาย
นึกถึงวันที่รักกัน และตอบตัวเองว่าจะยังรักและดูแลกันไปตลอดได้ไหมถ้ามีฝ่ายใดฝ่ายนึงป่วยด้วยโรคลักษณะนี้ จะรับได้ไหมถ้าเค้าอารมณ์แปรปรวน หรือบางทีอาจจะจำคุณไม่ได้เลย
ในทางกลับกันถ้าตัวเราเองป่วย เราจะรู้สึกอย่างไรที่เห็นอีกฝ่ายเบื่อหน่ายตัวเราเอง บางทีเราเองก็อาจสงสารคนที่ดูแลจนอยากขอแยกทาง
คนที่ป่วยเค้ารู้ตัวเองว่าเค้าทำให้คนรอบข้างเป็นทุกข์ไปด้วย ถึงแม้ว่าตัวเองก็ต้องการกำลังใจ
ความรักมันจะสวยงามก็อยู่ที่เรารักเป็นรึเปล่า คู่วัยชราที่จำกันไม่ได้แต่ดูแลกันไม่ห่างมันคือความรักที่ภายใน ถึงจะมองข้ามความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับร่างกายที่ต้องเสื่อมไปตามระยะเวลาของมันได้
มองข้ามคำพูดที่ออกมาจากสมองที่ป่วยได้
หากอยากมีชีวิตครอบครัวที่ดี คุณคือคนสำคัญที่จะสร้างมันหรือลบมัน..ต้องตัดสินใจด้วยใจ
คำตอบอื่น
- ถ้ายังไหวก็ไปต่อค่ะ ไปต่อแบบที่หาหมอ พบนักจิตให้เต็มที่ ถ้าไม่ไหวก็ปล่อยค่ะ เพราะเราจะจัดการทุกอย่างได้ดี ถ้าแรงเรายังเหลือ ถ้าไม่เหลืออยู่ไปก็ทำร้ายทุกคนที่เกี่ยวข้อง คนป่วยก็จะไม่ดีขึ้น เราเองก็จะไม่ไหว ลูกก็ได้รับผลกระทบส่วนเราตอนนี้ยังเลือกที่จะไปต่อค่ะ อยู่ภาวะนี้มา 7 ปีแล้ว การพบนักจิตช่วยได้นะคะ...
- ข้อมูลต้องมากกว่านี้ค่ะ ตอบได้แต่อาจตอบผิด ต้องเรียกคุยกันทั้งสามคน คือคุณและภรรยา และคนรับฟังหรือคนไกล่เกลี่ย จึงจะสามารถให้คำตอบขณะนี้ได้ เพราะทุกคำตอบจะเปลี่ยนไปเสมอ ตามความรู้สึกของคนทั้งสองคนภรรยาเป็นไบโพล่า เมื่อไร เพราะใคร ลูกอายุเท่าไหร่ ถ้าลูกยังไม่ถึง 7 ขวบ อย่าเพิ่...
- ลูกต้องมาก่อน ตามมาด้วยคนป่วย เราคือผู้ให้ แล้วความสุขจากการให้ จะส่งผลดีกับเราเอง เชื่อเถอะ !
- เขาป่วยค่ะ มันคืออาการป่วยทางกายอย่างหนึ่ง เกิดจากสารเคมีในสมอง รักษาให้หายได้ อาการชวนทะเลาะนั่นก็เป็นอาการทางกาย เหมือนไอ เหมือนกรน เหมือนปากเหม็นเพราะฟันผุน่ะค่ะ เขาเองก็รังเกียจมัน แต่ห้ามไม่ได้ ไม่ได้ตั้งใจจะทำ ต้องรักษา ถึงจะหายค่ะถ้าเขาอยากแยกทาง ควรตามใจ (เช่น หย่าตามเอกสาร) แต่ถ้ายังมีความห่วงใยกันอยู่เหมือ...
- เรามีประสบการณ์ที่คนในครอบครัวเป็นแบบภรรยาคุณ ขอแนะนำด้วยความจริงใจนะคะคุณควรพาภรรยาไปปรึกษาจิตแพทย์ ทานยาต่อเนื่องไม่ต่ำกว่า 2 ปี ความเจ็บป่วยจะทุเลาลงได้ ทั้งด้วยการให้ยาปรับสารในสมอง และช่วยเหลือด้วยจิตที่เมตตา ขอให้ทุกคนอดทนมากๆ... อ่านต่อ
- แยกกันสักพักก็ได้ค่ะ แต่ขอร้องให้พาลูกไปด้วย ห้ามทิ้งลูกไว้ตามลำพังกับผู้ป่วยอย่างเด็ดขาด เพื่อความปลอดภัยของลูกใจสบาย หายเครียดแล้ว ค่อยตัดสินใจจะได้ไม่เสียใจในภายหลัง...
- คนป่วยก็คือคนป่วยค่ะ เข้าไม่มีทางหายหากไม่ได้รับการรักษาอย่างถูกต้อง คุณรักเขามากพอที่จะเคียงข้างเขาไหม การรักกับการพยายามรักต่างกันตรงนี้ค่ะ เพราะคนที่รักจะรู้สึกสงสารเราเวลาเจ็บเขาเจ็บแทนเราได้คงทำแล้ว เหมือนที่คุณรักลูกคุณ ส่วนอีกคนที่คุณใช้คำว่าทนนั่นแม่ของลูกคุณนะ...
- แบกก็หนัก ปล่อยก็จะดูเห็นแก่ตัว เราไม่รู้ว่าตลอดเส้นทางชีวิตของคุณกับภรรยาผ่านอะไรกันมาบ้างจนมาถึงจุดนี้ ความอดทนของคนเราไม่เท่ากัน เลยไม่กล้าแนะนำอะไร เปลี่ยนเป็นให้กำลังใจไม่ว่าผลสุดท้ายจะจบลงยังไงคุณจะเลือกทางไหนก็ขอให้ทุกอย่างเป็นผลดีกับทั้งคุณ ภรรยา และลูกๆนะคะ
- โห !!! คุณคงรู้สึกอึดอัดมากจริงๆเลยนะครับ (สังเกตุจากชื่อที่ใช้)ผมอยากให้คุณคิดเช่นนี้ครับเอาอนาคตของลูกมาเป็นเป้าหมายชีวิต ต่อจากนี้...
