9 ธ.ค. 2021 เวลา 02:47 • ปรัชญา
จะขอบอกว่า แท้จริงชีวิตคนเรานั้นมันไร้ความหมายครับ
การพยายามคิดว่าชีวิตต้องมีความหมาย มันเหมือนหาเหาใส่หัว หาเรื่องดึงดูดความทุกข์เข้ามาใส่ตัว มันต้องเป็นแบบนั้น แบบนี้ ถ้าเป็นไปไม่ได้ ก็ทุกข์ จนมองชีวิตตนเองว่าไร้ค่า
แต่ว่า...
ชีวิตมันก็ไร้ค่าจริง ๆ นั่นแหล่ะ
เพราะเราหรือใครก็ไม่อาจตีค่าชีวิตของตนเองได้
มันจึงไร้ค่า
ไม่สามารถหาหน่วยวัดมาตรฐานไหนมาวัดหรือกะเกณฑ์ได้
พื้นฐานของชีวิต คือ การดำรงชีวิตให้รอดพ้นไปในแต่ละวันนั่นแหล่ะที่เป็นสิ่งที่คนเราจำเป็นต้องคิด เพราะไม่รู้ว่าชีวิตเรามันจะหยุดตรงไหน อย่าโหนตามสิ่งที่ใคร ๆ อุปโลกน์ขึ้นมาว่า คนเราต้องเป็นแบบนั้น แบบนี้ ชีวิตถึงดูมีคุณค่า
คุณค่าในสายตาของใครหรือ?
มนุษย์เราคงว่างเกินไป จึงพยายามเอาเวลาที่เหลือมาสร้างโน่นนี่นั่น จนมองข้ามเหวที่อยู่ข้างหน้าเราและสร้างวิมานสวยหรูบนพื้นที่ว่าง ๆ ในอากาศ
สร้างทุกอย่าง...จนเกินจำเป็น
สุดท้ายสิ่งเหล่านั้นมันก็จะถล่มและพังทลายลงมาทับตนเอง
ชีวิตมันจบ ไปไม่รอด ไร้ความหมายอย่างสิ้นเชิง
ใช้ชีวิตแบบไม่ต้องนิยาม หรือสร้างความหมาย
พาชีวิตไปให้รอดก็พอ
รอดไปจนถึงวันที่ชีวิตมันขอหยุดตัวเองนั่นแหล่ะ
โฆษณา