ถาม•ทาง•ทัวร์
Epเดิมจากตอนที่เเล้ว
ที่เราได้หลบไปพักผ่อนหย่อนใจ
แอบให้โบนัสเป็นรางวัลกับตัวเอง
ด้วยการไปนั่งจิบกาแฟริมทะเล
ปะทะสายลมหนาวอย่างสบายใจมาแล้ว
ในตอนนี้เราจึงตั้งใจว่า
จะกลับไปเดินเล่นที่ชุมชน “นางเลิ้ง”
กันอีกครั้ง
แต่เป็นคนละโซนกับคราวก่อนหน้านี้ครับ
ถ้ายังพอจำกันได้
พี่ดุ่ย...ประธานชุมชนที่บางระมาด
เป็นผู้ที่แนะนำเราว่า ถ้ามีโอกาส
อยากให้พวกเราได้มาพูดคุย
กับชุมชนนางเลิ้งในอีกฟากฝั่งนี้
จะได้ข้อมูลท่องเที่ยวชุมชนได้ครบครัน
เราเลยถือเป็นโอกาสที่ดี
ได้กลับไปหาพี่ๆที่คุ้นเคยครับ
คิดเองเออเอง!555
การเดินทางตามหาน้ำใจ
และรอยยิ้มในชุมชนของเรา
จึงได้เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง
ได้มุมมองใหม่ที่แตกต่างไป
■ น้ำใจอยู่ใกล้แค่เปิดตา
เมื่อกองทัพต้องเดินด้วยท้อง
เพราะมันร้องตั้งแต่เช้าแล้ว!555
เลยตกลงกันว่าจะไปหาข้าวเช้าทานกัน
ที่ตลาดชุมชนบางประกอก
ซึ่งเป็นจุดนัดรวมพลใกล้บ้าน
อีกทั้งเราก็เคยเข้ามาใช้บริการ
ที่ตลาดเช้าแห่งนี้บ่อยครั้ง
แต่ก็ยังไม่เคยมีโอกาสได้พูดคุย
กับพี่ป้าน้าอาพ่อค้าแม่ขาย
ที่ตลาดแห่งนี้กันเลย
อย่ารอช้าครับ ต้องจัดกันสักหน่อย
ประเดิมแค่พอหอมปากหอมคอเบาๆ
ถึงแม้ว่าพวกเรา...
มีชุมชนนางเลิ้งอันเป็นจุดหมาย
แต่เราก็อดไม่ได้ที่จะขอ
แบ่งปันเรื่องราวดีๆกันตั้งแต่เช้า
ที่ตลาดชุมชนบางประกอกแห่งนี้
เพราะอยากให้ทุกคน
ได้ซาบซึ้งกับน้ำใจเหมือนที่พวกเราได้รับ
ต้องบอกเลยครับว่าทุกคนที่นี่
อัธยาศัยและจิตใจดีมากๆๆๆๆ
■ พวกหนูทำแล้วได้อะไร?
คำถามนี้มันยังคงส่งเสียงกึกก้อง
ดังสะท้อนอยู่ในหัวใจของเราจวบจนวินาทีนี้
ทันทีที่พวกเราขอถ่ายรูปขนมไทย
เป็นข้าวเหนียวสีหน้าต่างๆหลายรส
บนกระทงใบตองสดเปิดหน้า
อวดโฉมสีสันอันสวยงามน่าอร่อย
เย้ายวนใจให้เราเริ่มน้ำลายสอ
ที่คุณป้าแม่ค้ากำลังง่วนจัดเรียงขนม
พร้อมกับโยนคำถามนี้ใส่เรา
ผู้ที่อยู่ดีๆก็จะมาขอถ่ายรูป
แล้วบอกป้าแค่ว่าจะขอเอาไปลงเพจ
เพื่อให้คนอื่นได้มาอุดหนุนป้ากัน
"พวกเราได้ความสุขใจกันครับ"
เป็นคำตอบซื่อๆที่ออกมาจากใจของเรา
อย่างที่ไม่ต้องรอหาคำอธิบายสวยหรู
เพราะทุกอย่างที่เราทำ
เราไม่ได้ถูกใครบังคับ!!
หรือมีใครขอร้องให้มาทำ!!
อยากทำเราก็ลงมือทำเลย!!
ป้ามองพวกเราเหมือนไม่เคยเห็น
ว่าจะมีใครที่จะทำแบบนี้โดยไม่หวังผลอะไร
ป้าจัดของไปก็ถามไถ่พูดคุยกับพวกเรา
และเริ่มยิ้มให้เราอย่างเอ็นดู ป้าบอกช่วงนี้เงียบๆ
เราจึงขอให้กำลังใจและอุดหนุนข้าวเหนียวป้า
กันตามสมควร ป้าหยิบเอาข้าวเหนียวใส่ถุงให้
พร้อมกับชี้ไปที่ขนมที่อยู่เกินเอื้อมมือป้าว่า
"ไอ้หนูหยิบขนมมันห่อนั้นมาหน่อย ป้าให้"
เรารีบปฏิเสธไปเพราะกลัวว่าป้าจะไม่มีกำไร
บอกว่าได้คับแต่ขอจ่ายตังค์นะไม่งั้นไม่เอา
ต่อรองกันอยู่อย่างนั้น
ป้าเห็นท่าว่าเราคงจะไม่ยอมแน่ๆ
ป้าเลยบอกว่าเอ้า!เอาอย่างนั้นก็ได้!555
แกพูดจบก็หยิบขนมมันมาใส่ถุงเสร็จสรรพ
แต่พอเราเผลอ ป้าก็ไม่พูดพล่ามทำเพลง
หยิบขนมตะโก้ที่เราไม่ได้สั่ง
ยัดใส่ถุงรวมมาให้เราอีกแหน่ะ ดูป้าสิ!!
พอเราจะร่ำลา ป้าก็อวยพรให้เราต่างๆนา
เหมือนเรารับพรจากุณป้าที่เป็นญาติผู้ใหญ่เลย
ขอบคุณครับป้า
สั่งขนมได้ที่ ป้านิด 084-0191187
■ ไก่ต้มนี่อะเหรอ?ถ่ายได้เลยลูก
วันนี้ไก่สวยด้วย ตัวใหญ่เบิ้ม ไม่แพงหรอก
เพราะป้าได้ต้นทุนต่ำกว่าคนอื่น...
ประโยคชวนเชิญของป้าแม๊คทำเรายิ้มเลย
นั่นแปลว่าป้าพร้อมเปิดใจคุยกับเรา
และให้ความเป็นกันเองก่อนเลย
คุยไปคุยมา ป้าเล่ามาถึงตอนหนึ่งที่...
•มีลูกค้าคนหนึ่งป้าดูเหมือนว่าเค้ามีตังค์น้อย
มายืนชี้นู่นนั่นนี่ถามราคา แต่ก็เลือกเอา
อันที่ราคาถูกที่สุดไป ป้าก็หยิบอันที่ถูกที่สุดให้
แต่แถมอันแพงที่สุดไปให้ด้วย ลูกค้าสาวตกใจ!
บอกว่าไม่ได้สั่ง2อย่างนะ ป้าบอกหนูจ่ายให้ป้า
แค่ราคาที่ถูกที่สุดก็พอ อีกถุงป้าให้หนูทาน!!
เราฟังแล้วแทบช๊อค!!แต่แล้วก็ยิ่งอึ้งเข้าไปอีก
เมื่อป้าเล่าต่ออีกเรื่องว่า...
•ครั้งนึงมีเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ
มากับคุณพ่อ พ่อถามลูกว่าเอาอะไร?
ลูกตอบและชี้เอาเนื้อเป็ด พ่อก็ดุลูกแล้วบอกว่า
ไม่เอาๆมันแพง ป้าแกนึกในใจว่า
เด็กคนนี้ไม่น่าจะได้เคยกินเนื้อเป็ดแน่ๆ
พอคนพ่อเอาเครื่องในที่ต้องการไป
ป้าก็หั่นสับเนื้อเป็ดจำนวนหนึ่ง
ที่เด็กชายคนนั้นชี้ แถมลงไปในถุงเครื่องใน
ให้ผู้เป็นพ่อด้วย!!ป้าบอกเอาให้ลูกไว้กินนะ!!
คนพ่อยกมือไหว้ป้า คนลูกยิ้มกว้าง กระโดด
โลดเต้นและยกนิ้วโป้งชูมือยอดเยี่ยมมาให้ป้าและยิ้มมาให้ป้าอย่างมีความสุข!!
ป้าแม๊คบอกว่า เราทำได้ในตอนที่เราไหว
เราก็มีความสุขนะหนู ๆว่ามั้ย?
เราโชคดีมากๆ
ที่ได้ฟังเรื่องเล่าดีๆกันแต่เช้า ท่าจะฤกษ์ดีแน่
ถ้าสังคมเรามีคนมีน้ำใจอย่างป้าเยอะๆ
มันคงจะน่าอยู่มากๆเลยนะครับผมว่า...
ขอบคุณนะครับป้าแม๊คสำหรับการแบ่งปัน
โทรสั่งไก่ ป้านิด 093-159-5965
■ เริ่มออกทัวร์ แบบไม่กลัวหลง
หลังจากที่พวกเรา
ได้เติมพลังเช้ากันเสร็จเรียบร้อยแล้ว
ก็รีบแบกเป้และสัมภาระกลับไปที่รถ
(อ่าวลืมไปไม่มีเป้!!มีแต่ขนม555)
เพื่อที่จะรีบเดินทางเข้าเขตพระนคร
ฟังดูเหมือนพวกเราอยู่เขตชานเมือง
อย่างไงอย่างงั้นเลย!555
และทริปนี้เราตั้งใจกันว่า
จะเริ่มทำวีดีโอเป็นครั้งแรกด้วยนะครับ
รอชมและติดตามกันได้นะครับ!อิอิ
■ เข้าวัดญวนในไทยครั้งแรก
จากการหาข้อมูลชุมชนนางเลิ้งเพิ่มเติม
เบื้องต้นทำให้รู้ว่ายังมีอีกพื้นที่อื่นๆ
ที่เรายังไม่เคยมา เช่น วัดสมณานัมบริหาร
(วัดญวน สะพานขาว) (tag วัด)
ที่เราจะนำรถไปจอดด้วยครับที่วัดนี้
พวกเรายังไม่เคยมีโอกาส
ในการไปวัดญวนที่ไหนมาก่อน
วัดนี้จึงเป็นวัดญวนแห่งแรกที่เราจะไป
พอจอดรถปุ๊ป พวกเราก็ไม่รอช้า
ที่จะถ่ายรูปเดินชมรอบๆวัด
และเข้าไปกราบพระในโบสถ์
ระหว่างที่เดินชมรอบวัดอยู่สักพัก...
ก็มีพี่ชายท่านหนึ่งเดินตรงเข้ามาที่พวกเรา
เราจึงแนะนำตัวกับพี่สุกรี
ซึ่งเป็นไวยาวัจกรของวัดญวนแห่งนี้
พี่เค้าเห็นพวกเราเข้ามาเดินชมวัด
ก็รีบเดินตรงเข้ามาแนะนำเรา
ด้วยน้ำใจและไมตรีที่พี่สุกรีหยิบยื่นมาให้
พวกเรารีบรับไว้อย่างไม่รอรี
พี่สุกรีเข้ามาแนะนำที่มาที่ไป
ตลอดจนประวัติเกี่ยวกับวัด
และบอกให้พวกเรา
ไปกราบพระก่อนที่โบสถ์
เสร็จแล้วขึ้นไปดูรอยพระพุทธบาทบนสถูป
และ หลังจากนั้นพี่เค้าจะเป็นคนนำ
พวกเราไปคุยสนทนากับท่านรองเจ้าอาวาส
ที่ชื่อว่า องสังฆรักษ์
หรือที่รู้จักกันในนามองต๊ะ
(tag เพจ องต๊ะ กุศลปัญโญ)
ซึ่งท่านมีเมตตามากกับพวกเรา
ตอนที่เข้าไปพบท่านในกุฏิ
โดยที่ไม่ได้นัดหมายท่านมาก่อน
ท่านเลยยังไม่ได้ห่มผ้าครองจีวรเรียบร้อย
ใส่แต่สบงสบายอยู่ในกุฏิ
ท่านจึงขอตัวและบอกให้เราเดินไปคอยท่าน
ในโบสถ์ก่อนได้เลย เราจึงได้เริ่มเปิดฉาก
การสนทนากับท่านด้วยการน้อมใจ
รับฟังความรู้มากมายเกี่ยวกับประวัติ
ความเป็นมาของวัดที่โบสถ์แห่งนี้
ซึ่งเราจะขออนุญาติข้ามประวัติของวัด
ที่น่าจะหาข้อมูลได้ไม่ยากจากการเสิร์ชกูเกิ้ล
แต่จะขอนำบางส่วนที่เป็นข้อคิดดีๆ
ระหว่างการได้ฟังการให้ธรรมะของท่าน
ที่เราประทับใจกันดีกว่านะครับ
“ความเป็นปุถุชนไม่มีใครบริสุทธิ์100%หรอก
ก็ต้องอบรมจิตใจขัดเกลากันไป”
“คนเราทุกคน
เป็นเหมือนโดมิโนหนึ่งตัว
อย่าคิดว่าเราไม่มีค่า
เพราะถ้าโดมิโนมันล้มลงสักตัวนึง
ผลกระทบอะไรมันก็เกิดขึ้นได้”
"เครื่องลางของเรา
บางทีอาจเป็นเครื่องหมาย
ที่ใช้เป็นกุศโลบายส่งสัญญาน
ให้เราเร่งปรับธาตุให้สมดุลย์ในตัว"
"เราใช้เวลาไม่น้อยในการสั่งสมบุญ
หยอดกระปุกความบริสุทธิ์ของจิตใจมากี่ปีแล้ว
เราจะเอาไปแลกกับกิเลสแค่ชั่วครู่นี่มันคุ้มหรือ?"
"เราเอาอะไรมาชี้วัดว่าอีกหน่อย
ก็จะได้เป็นเจ้าอาวาสแล้ว
เราอยู่ถึงพรุ่งนี้ในแต่ละวันไปให้ได้ก่อน"
อีกมากมายหลายคำสอนดีๆ
เห็นถึงศรัทธาของท่าน
ที่ถวายชีวิตเป็นพุทธบูชาให้ศาสนา
ทำให้เรารู้สึกเคารพท่าน
และกราบไหว้พระสงฆ์องค์นี้
ผู้ซึ่งอยู่ตรงหน้าเราได้อย่างสนิทใจ
อิ่มทั้งกายและอิ่มทั้งใจกันไปแล้ว
พวกเราก็ต้องขอลาหลวงพี่
เพื่อที่ให้ท่านได้มีเวลาฉันท์เพล
ส่วนพวกเรานั้นก็จะไปต่อในชุมชน
ขากลับพบกับพี่สุกรี อีกครั้ง
พวกเราไม่ลืมที่จะร่ำลาและขอบคุณพี่สุกรี
ในน้ำใจที่มีให้พวกเรา เราเลยได้ที
ถามทางทัวร์กับพี่เค้า
ถึงสถานที่ต่างๆที่เราจะไป
พี่เค้าแนะนำว่าให้พวกเราไปจอดรถ
ที่วัดสุนทรธรรมทาน สามารถจอดรถที่นี่ได้ แล้วก็ทำบุญชำระ
ค่าธรณีสงฆ์ตามกำลังศรัทธาได้เลยครับ
จากที่วัดแคนี้
เราสามารถเดินไปที่ตลาดนางเลิ้ง
(tag ตลาด) และสถานที่ต่างๆในชุมชน
ได้สะดวกกว่ามาก พวกเราเลยกะว่า
จะไปสวัสดีพี่ปุ๊ ที่ร้านกาแฟ
Drago cup cafe (tag ร้าน)
ดูสิครับว่าพี่เค้าจะจำพวกเราได้ไหม
แค่เดินเข้าร้าน พี่เค้าก็ทักทายพวกเรา
อย่างเป็นกันเองแล้วครับ
เหมือนพวกเรามาเยี่ยมญาติ
อย่างนั้นก็ว่าได้ครับ
■ “จะกินกาแฟอะไรดี วันนี้พี่เลี้ยง”
พวกเราบอกว่าไม่เอาครับพี่
ของซื้อของขาย พวกเราตั้งใจ
มาเยี่ยมให้กำลังใจพี่โดยเฉพาะเลยครับ
พอดีมาเที่ยวนางเลิ้งอีกรอบ
เลยได้สัมภาษณ์พี่ปุ๊ต่อ เพราะพี่ปุ๊บอกว่า
เห็นพวกเราทำเพจให้โดยจิตอาสา
เลยเข้าใจเราและประทับใจด้วยในสิ่งที่
เราพยายามนำเสนอเรื่องราวดีๆให้สังคม
“พี่เป็นคนชอบคนไทย ชอบสังคมไทย
ดีใจที่อยู่เมืองไทย ทุกอย่างที่เป็นไทย
พี่ชอบหมดคือมันมาจากใจนะ
เห็นกันไม่รู้จักกัน ยิ้ม แค่ยิ้มให้กัน
ก็สดชื่นใจ อิ่มใจแล้ว”
คำพูดของพี่ปุ๊ ที่บอกให้พวกเราฟัง
และนี่ล่ะมั๊งครับ!ที่ทำให้พวกเรา
เข้ากันได้เป็นอย่างดี
คนคอเดียวกัน เราก็ชอบเสน่ห์แบบไทยๆ
เราอยู่พูดคุยทักทาย
และไม่พลาดที่จะดื่มกาแฟร้านพี่ปุ๊
ที่อร่อยเป็นอย่างที่สุด เราจึงขอตัวกลับ
ซึ่งพี่เค้าบอกว่า เค้าดีใจนะ
ที่เห็นเรามาแล้วก็ยังกลับมาอีก
เหมือนทำให้ชุมชนพวกพี่ได้ชุ่มชื่นใจ
ได้เวลาทานข้าวแล้ว แล้วไปชุมชนกันต่อดีกว่า เพราะมีอีกหลายที่ ที่เราอยากจะไป
■ ปลายทางที่ยังคงหาทางอยู่
อิ่มมื้อเที่ยงแล้วก็ไปกันต่อครับ
อ่อเราขออนุญาติข้ามร้านแนะนำไปนะครับ
ผมว่ามีเพจแนะนำของอร่อย
ในตลาดนางเลิ้งไม่ใช่น้อยแล้ว
ตามหาอ่านกันแบบจุกๆได้เลยครับ
เราเดินย้อนกลับไปทางวัดแคนางเลิ้ง
เพื่อที่จะไปบ้านนราศิลป์
ชุมชนท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมย่านนางเลิ้ง
ประจำปี 2561ตลอดทางถามคนไปตลอด
ว่ารู้จักบ้านป้าแดงไหม ทุกคนในชุมชนรู้จักดี
แสดงว่าป้าแดงเป็นคนของชุมชนจริงๆ
เราเดินออกซอยนั้นเข้าซอยนี้อยู่เหมือนว่า
ไม่เห็นสักที เผอิญเจอป้าคนหนึ่งที่ทำธุระอยู่แถวๆบ้านชัยสิทธิ์ แกก็กรุณาบอกที่อยู่ให้ว่า
ใกล้ๆถึงจุดหมายแล้วแค่เลี้ยวซ้ายเห็นต้นไม้ใหญ่ๆอยู่หน้าบ้าน เราขอบคุณป้าและค่อยๆ
เดินเรื่อยมาจนถึงบ้านนราศิลป์อันเป็นเป้าหมายของพวกเรา ว่าแต่ในบ้านไม่มีใครอยู่เลย
โทรเข้าไปก็ไม่มีคนรับ ยืนรอจนมีน้องในบ้านเดินออกมาและไปตามพี่ที่รู้เรื่องเพื่อมาคุยกับพวกเรา
“พี่ปู” เจ้าของบ้านนราศิลป์ (tag บ้านนราศิลป์)
พี่เค้าเป็นทายาทของคุณป้าแดงครับ
แกเดินออกมาพบเราที่นอกบ้าน
พี่ปูบอกพวกเราว่าด้วยสถานการณ์โควิด-19 ทำให้ช่วงนี้ บ้านนราศิลป์ ต้องปิดชั่วคราว
เพื่อความปลอดภัยและน่าจะเปิดอีกครั้ง
ช่วงหลังจากปีใหม่ไปแล้ว
นอกจากนี้สถานที่ที่พวกเราต้องการจะไป
อีกหลายแห่งก็ปิดอยู่ชั่วคราว ไม่ว่าจะเป็นบ้านเต้นรำ บ้านศิลปะ หรือพิพิธภัณฑ์พระปกเกล้าฯ
พวกเราสอบถามพี่ปูเพิ่มเติมว่า
ถ้าหากว่าทางบ้านนราศิลป์เปิดแล้ว
มีพวกเราหรือสมาชิก
ต้องการเข้ามาทำเวิร์กชอป
งานหัตถศิลป์การปักชุดโขนนั้น
สามารถ walk inเข้ามาได้เลยไหม
หรือว่าจะต้องจองล่วงหน้าหรือเปล่า
ซึ่งพี่ปูมีความเอื้อเฟื้อมากครับ
บอกว่าสามารถเข้ามาได้เลยครับ
เพราะปกติไม่ค่อยมามีคนมาอยู่แล้ว
ฟังแล้วพวกเราก็ได้แต่ยิ้มอย่างเข้าใจ
ถ้าหากว่ามีใครสนใจ
จะไปทำเวิร์กชอปกับพวกเรา
เพื่อเป็นการร่วมสืบสาน
วัฒนธรรมไทยให้ดำรงอยู่ต่อไป
หรืออยากได้แรงบันดาลใจดี
ที่จะเอาไปประยุกต์ปรับใช้
เป็นงานอาชีพเสริมอะไรต่อได้
ก็สามารถแจ้งมาที่เราได้นะครับ
แค่6-10คนก็กำลังดีเลยนะครับ
กับกิจกรรมไทยดีๆที่น่าสนับสนุน
•สิ่งที่เราได้เรียนรู้ในวันนี้
กับถามทางทัวร์ของเราในEpนี้
" ถึงแม้ปลายทาง....
จะไม่ได้เป็นไปอย่างที่เราหวัง
แต่เราก็รื่นรมย์กับความงดงาม
ในระหว่างทางได้เสมอ"
ถาม•ทาง•ทัวร์ ของเราจะกลับมา
นำเสนอเรื่องราวทางวัฒนธรรมดีๆ
และน้ำใจอันงดงาม
ของผู้คนอีกครั้ง
ในวันที่ชุมชนพร้อม
และสถานการณ์ทุกอย่างดีขึ้น
เป็นกำลังใจให้กับทุกชุมชนครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
