บันทึกลับ Ep.#41
#สมบัติอันล้ำค่า
.....เหลืออีกแค่เทอมเดียว
เองสินะ...ผมก็จะจบภาค
เรียนในการใช้ชีวิตภายใน
รั้วมหาลัย....
ผมยังคงใช้ชีวิตในการเรียน
ไปพร้อมๆกับการเรียนรู้ชีวิต
นอกตำราเรียน...ที่ใครๆก็อาจ
จะไม่เคยผ่านช่วงชีวิตแบบนี้
เหมือนอย่างผม.....หากเทอม
สุดท้ายนี้แล้ว เกรดเฉลี่ยผมได้
ถึง 3.23 ผมก็ยังคงได้เกรด
เฉลี่ยรวม 4 ปีเพียงแค่ 3.00
เท่านั้นเอง...นั่นเป็นเพราะเกรด
เมื่อตอนปี 1 ของผมดึง GPA ลง
มาหมด...แต่ก็ช่างเหอะ!!!ถือว่า
ทำเต็มที่แล้ว,,,ผมคิดเพียงเท่านั้น
>>ผมยังคงลงมาช่วยทำงานที่
ร้านเจ๊จูกับพี่อ๊อตเหมือนเคย ซึ่ง
ช่วงนี้ผมมีเวลาว่างมากพอ...จนไม่
รู้จะทำอะไรดี...
“อีกแป๊บเดียวแกก็จะจบกันแล้ว
ต่อไปเด็กรุ่นใหม่มา...จะมีใคร
เหมือนพวกแกรึป่าววะ!!!...เจ๊ คง
จะเหงาน่าดู”,,,,เสียงพี่อ๊อดพูดกับผม
“มันก็จะเป็นวัฏจักรน่าพี่อ๊อต...เดี่ยว
ขี้คร้านเด็กรุ่นใหม่มา...เจ๊ก็จะลืมพวกผม”
“แน่ะ!!....พูดแค่นี้ก็ทำน้ำตาคลอด้วยเว้ย!!!”
ผมพูดแซวพี่อ๊อต ที่กำลังรู้สึกเศร้าเมื่อพูด
ถึงใกล้วันที่พวกผมจะเรียนจบกันแล้ว.....
“นั่นไง...!!!มันนั่งคุยอยู่กับอีอ๊อตฝั่งนั้น”
เสียงเจ๊จูพูดกับใครคนหนึ่งที่ถามถึงผม
>>น้ำเดินเข้ามาหาผม ด้วยสีหน้าไม่สู้ดี
เหมือนกำลังจะร้องไห้ออกมาตอนนั้น...
“.....!!!ช่วยน้ำหน่อย...!!!”
น้ำพูดออกมา...ผมรู้ได้เลยว่าเธอเสียใจมาก
ผม : เป็นอะไร...ไหนเล่าให้...ฟังซิ!!!
น้ำ : เค้าไม่ไหวแล้ว....ช่วยพาเค้าไปหา
เจหน่อย...อยากเห็นกับตาว่าเขา
สองคนอยู่ด้วยกัน
ผม : ถ้าน้ำเห็นในสิ่งที่ไม่อยากเห็น....
จะรับได้ไหม๊?,,,สู้ไม่รู้ไม่เห็นดีกว่าไหม?
น้ำ : เค้าตัดสินใจแล้ว...ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง
เค้าจะเลิกยุ่ง...ไม่ไหวแล้ว....!!!!!
น้ำเสียใจเรื่องเจ ที่เจมีคนใหม่...ไม่ยอม
กลับมาหาเธอเลย...บางครั้งมาก็แค่มา
เอาเสื้อผ้าอาบน้ำแล้วก็ขับรถออกไป...ไม่
พูด ไม่ถามไถ่อะไรแม้แต่น้อย....ความจริง
คือเจก็มีคนใหม่ไปแล้ว...และรู้สึก
จะหลงคนใหม่มากเสียด้วยซ้ำ.....
เรื่องนี้ผมรู้อยู่แก่ใจ,,,,
“ป่ะ....งั้นเดี๋ยว...พาไป...สัญญานะว่า
จะต้องเข้มแข็ง”
“สัญญา.....” .....นั่นคือสิ่งที่เธอบอกใน
ขณะที่ยืนกุมมือผมไว้แน่น,,,,,
>>ผมพาน้ำขี่รถจาก ม.นอก ไปถึงหอพัก
เอกชน ใกล้ๆ ม.ใน ใช้เวลาเพียงไม่ถึง
40 นาที,,,,จอดรถที่หน้าหอของเจ .......
>>ผมเคาะประตูได้ไม่ถึงนาที,,,,”เต็น”
ผู้หญิงที่เป็นแฟนใหม่ของเจมาเปิด
“เต็น...ใครมาครับ?” ....เสียงเจร้องถาม
พร้อมกับเดินออกมาพบผมกับน้ำ,,,,,
“เจ!!!!....น้ำถามเป็นครั้งสุดท้ายนะ
เจจะไม่กลับไปแล้วใช่ไหม๊?...”
เสียงน้ำเอ่ยถามพร้อมกับร้องไห้โฮ
ออกมาอย่างไม่อาย,,,,
>>แทนคำพูดที่เจจะพูดกับน้ำ...กลับ
เป็นเสียงด่าที่เพื่อนของผม...พูดด่าผม
“ไอ้เพื่อนเลว!!!...มึงพา น้ำมาทำไม!!....
ทำไมมึงชอบยุ่งเรื่องของกูจังวะ!!!”
>>เสียงเพื่อนผมตะคอกด่าผม...ต่อหน้า
น้ำและเต็น,,,,
“ไม่ใช่ความผิด...หรอก น้ำให้เขาพามาเอง”
น้ำพยายามอธิบายให้เจฟัง>>
“มึงไม่ต้องเพื่อน!!....กูรู้หรอกน่า...มึงเอง
ก็รักน้ำ...ทำดีกับมัน...ตอนกูไม่อยู่มึงก็
ปลอบมัน...พามันไปไหนต่อไหน...ใครก็รู้”
“มึงอย่าบอกกูนะว่าไม่จริง...เป็นไงละ....
ตอนนี้ไปถึงไหนกันแล้ว...อยากได้มาก
ใช่ไหม๊...ก็เอาไปเลย...กูยกให้มึง......”
>>เสียงเจพูดด่าผมเป็นชุด...และยังพูด
ดูถูกน้ำสารพัด....ผมไม่ทันได้ให้เจพูดต่อ
จนจบ...ผมกำหมัดชกเข้าที่ปากเจจนหน้า
หงายไปหาเต็น...พร้อมกับเลือดกลบปาก
>>เจล้มลงในท่าหงาย พร้อมกับผมก้าวขา
นั่งคร่อมที่อกของเจ...มือข้างซ้ายจับ
ไว้ที่ไหล่เจ...อีกข้างกำหมัดแล้วชกเข้า
ที่หน้า เจ อีกสองสามที...
“มึงด่ากู...กูไม่เคยว่า!!!แต่ทำไมมึงต้อง
พูดดูถูกผู้หญิงที่เค้ารักมึงขนาดนี้วะ!!!”
>>ผมชกเจพร้อมพูดทั้งหมดออกมา
โดยไม่ทันคิด...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
>>ผมพาน้ำขี่รถกลับมา ม.นอก ด้วย
อารมณ์ที่ยังแค้นเพื่อนไม่หาย...แต่ก็
ต้องเย็นลงเพราะคนที่นั่งข้างหลังที่กอด
เอวผมและร้องไห้อยู่นั้นคือน้ำ...ที่กำลัง
ร้องไห้เสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น....
>>น้ำกับผมนั่งอยู่ที่ห้องผมบนร้านของ
เจ๊จู....เรานั่งกันคนละมุมเตียง...น้ำยัง
คงนั่งนิ่ง...อาการร้องไห้พึ่งหมดไป...ใน
ขณะที่ผมก็นั่งมองหน้าเธอ,,,,
ผม : น้ำจะทำอย่างไรต่อไปละ?
น้ำ : ....น้ำก็ไม่รู้คะ...ก็คงเลิกยุ่งเลิกตามมั้ง
ผม : แล้วจะตัดใจได้ไหม๊?...ต้องเข้มแข็งนะ
น้ำ : คะ....สัญญาว่าจะไม่ร้องไห้อีก...และจะ
ไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก...แต่ก็ขอบคุณ....นะ
ที่ดูแลเป็นเพื่อนและให้เกียรติน้ำ...แต่
น้ำอยากรู้ตอนนี้...คือ....เรื่องที่เจพูด
คือเรื่องจริงหรอ.???
>>ผมนั่งอึ้งไปชั่วขณะกับคำถามที่น้ำ
ถามผมมาตรงๆแบบนี้.....ผมจะตอบอย่างไร?
ผม : ถ้า.....บอกน้ำว่า...จริง...จะโกรธไหม๊???
น้ำ : ไม่โกรธหรอก....น้ำแค่อยากได้ยินจากปาก
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
>>ผมกับน้ำ...เราคุยกันบ่อยขึ้นๆเจอกัน.....
รับเธอมากินข้าวด้วยกันบ่อยเข้า...จนเพื่อน
ของผมเริ่มเห็นวิวัฒนาการระหว่างเธอกับผม
ซึ่งหลายๆคนก็ลุ้น...อยากให้ผมสมหวังกับ
น้ำ,,,,,หลังจากที่ผมรอเธอมานาน.......
มันไม่ใช่แค่เพื่อนแล้ว,,,,,,,
ใช่ครับ...ผมกับน้ำตอนนี้เราเป็นแฟนกัน
ผมคุยกับเธอบอกความในใจที่มีกับเธอ
จนหมดเปลือก...และเธอก็คงยินดีรับใน
การบอกรักครั้งนี้ของผมอย่างเต็มอก
>>กว่าเรื่องเลวร้ายต่างๆจะจบลง
ไปด้วยดี...มันก็ทำให้ผมได้พิสูจน์
อะไรบางอย่างในครั้งนี้...ผมรักเธอ
มากพอๆกับความยากลำบากและ
การรอคอยช่วงเวลานี้มาแสนนาน
>>>มันไม่ได้มาง่ายๆ...มันทำให้ผม
รู้สึกได้ในตอนนั้นว่า เธอคือ.........
“สมบัติอันล้ำค่า” ของผม ...สมบัติที่จะ
ทำให้ผมเก็บรักษามันไว้อย่างดีตลอดไป
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
