บันทึกลับ Ep.43
จุดพลิกผันของชีวิต
ผมยังย้อนคิดถึงคำพูดของ แพท เสมอ
แม่หมอดู ที่เคยทำนายอนาคตชีวิตของ
ผม...กับชีวิตการทำงานที่ต้องเดินทางไป
ต่างประเทศ ด้วยความก้าวหน้าตลอดในชีวิต
Cr.ภาพจาก kctathailand.com
ผมมีโอกาศได้เข้าทำงานเป็นวิศวกรในบริษัทเอกชนแห่งหนึ่งที่อยู่ในเขตอำเภอศรีราชา.....ถือว่าเป็นบริษัทยักษ์ใหญ่บริษัทหนึ่งในวงการผู้ผลิตเครื่องใช้ไฟฟ้าและอุปกรณ์อิเล็คโทรนิคส์ ของชาติเกาหลีใต้....ผมทำในตำแหน่งโพรเซสเอ็นจิเนียร์ ในสมัยนั้น....
สัปดาห์แรกของการเข้าทำงาน ด้วยความสามารถที่ผมถือว่าเป็นคนที่พูดและสื่อสารภาษาอังกฤษได้ดีที่สุด ที่ทางผู้บังคับบัญชารู้ตั้งแต่สัมภาษณ์และรับผมเข้าทำงาน....จึงเป็นโอกาศที่ทำให้ผมได้รับคำสั่งให้นำทีมบินต่างประเทศ คือมาเลเซีย เป็นชาติแรกที่เป็นจุดเริ่มและเป็นจุดเปลี่ยน พลิกกระดานชีวิต
ด้วยความจริงแล้วภารกิจนี้ จะต้องเป็นหน้าที่ของฝ่ายขายและมาร์เก็ตติ้งที่อยู่สำนักงานใหญ่ที่กรุงเทพฯ
แต่ผลสรุปจากบอร์ดบริหาร...อยากให้ส่วนของโรงงานผลิตที่รู้เรื่องทางด้านเทคนิคเป็นผู้ไปไกล่เกลี่ยและแก้ไขงานที่บริษัทส่งสินค้าให้กับทางดีลเล่อร์ พร้อมนำเสนอเพื่ออธิบายถึงสาเหตุของปัญหาการแก้ไข และแผนเชิงป้องกันในอนาคตให้กับทางบอร์ดของดีลเล่อร์ มาเลย์.....
ผมถูกเรียกตัวเข้าประชุมด่วนจากผู้บริหาร
ด้วยความสงสัยในตอนนั้นว่า...เด็กเข้าทำ
งานใหม่อย่างผม...มีประเด็นอะไรที่ทำให้
ผู้บริหารเรียกตัวเข้าประชุมด่วนแบบนี้....
ผมเข้าประชุมกับทางฝ่ายบริหาร,,,,,
ที่ดูแล้วแต่ละคนดูมีสง่าราศีของการเป็น
ระดับผู้จัดการทุกคน...รวมถึงผู้ชายเกาหลี
ที่นั่งอยู่ตรงหัวโต้ะที่ดูลักษณะแล้วรู้ได้เลย
ว่าเป็นบอร์ดใหญ่สุดของฝ่ายบริหาร....
มิสเตอร์ชอยส์...Plant Director ที่ตำแหน่ง
ถือเป็นเบอร์สองรองจาก Managing Director
ตลอดช่วงเวลาการประชุม...ที่ไดเร็คเตอร์
คุยและสั่งภารกิจกับผมและทีม เป็นภาษา
อังกฤษ ที่ผมสามารถถามตอบได้อย่าง
คล่องแคล่ว...ทำให้ผมเห็นรอยยิ้มของทาง
ไดเร็คเตอร์...และใช้มือมาตบที่ไหล่ผมก่อน
เลิกประชุม....
“Guy!....i believe you,,,to be lead the
team come back with successfully”
เป็นคำพูดที่สร้างกำลังใจให้กับผม
ก่อนวันเดินทาง 2วัน
“คุณเตรียมตัวพร้อมรึเปล่ากับการเดิน
ทางครั้งนี้ ที่จะต้องเป็นเสมือนหัวหน้าทีม
และล่ามให้กับทีมงาน”....ผจก.ของผมถาม
“พร้อมครับพี่...ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงครับ”
ผมตอบหัวหน้าหรือผู้จัดการฝ่ายวิศวกรรม
ของผมอย่างมั่นใจ...แต่ในใจผมตอนนั้น
ตื่นเต้นเป็นที่สุด...กังวลว่าผมจะสามารถนำ
ทีมผ่านภารกิจนี้ไปได้อย่างไร
ทำไมนะหรือครับ.....ก็สำหรับนักศึกษาที่จบใหม่ๆ ทำงานในองค์กรยักใหญ่ได้เพียงสัปดาห์เดียว,,,,OJT อะไรก็ยังไม่ได้ทำและต้องมารับภารกิจนำทีมบินต่างประเทศ ที่ต้องไปเจรจาและแก้ไขงานที่ส่งให้กับลูกค้า
ที่เป็นดีลเล่อร์รายใหญ่ที่มาเลเซีย....
หนำซ้ำกับการที่ผมต้องเดินทางด้วยเครื่องบินเป็นครั้งแรกในชีวิต....ผมจะทำอย่างไร?
“เห้ย! ไอ้น้อง....เอ็งเคยเดินทางต่างประเทศ
มาบ่อยแล้วสินะ....เห็นพูดภาษาอังกฤษได้ขนาดนี้....ยังไงพวกพี่คงฝากชีวิตไว้กับเอ็งแล้วละวะ”
เสียงของ พี่ทูน ผู้จัดการฝ่ายผลิตที่เดินทางร่วมไปกับผม ที่ถือว่าอาวุโสที่สุดในทีม....แต่ละคนที่ร่วมเดินทาง ไม่มีใครเคยเดินทางต่างประเทศสักคน...พาสปอร์ตทุกคนยังใหม่ๆ...เพราะพึ่งทำมาพร้อมๆกัน...
ด้วยความเครียดและกดดันที่สุดในชีวิต
ที่จะต้องเดินทางครั้งนี้....แต่ผมคิดเพียงสิ่ง
เดียวว่า...หากเราสร้างความเชื่อมั่นให้กับ
ทีมเราได้...ทุกคนก็คงจะเดินทางและทำงาน
ได้อย่างมั่นใจ ทำภารกิจให้สำเร็จลุล่วงได้
ความสำเร็จอยู่ที่ใจ นั่นคือสิ่งที่ผมต้องทำ
แม้จะกลัวจะกังวลแค่ไหน...ผมก็ไม่บอก
ให้ทุกคนรู้ว่าผมกลัว ผมกังวล ผมบอกกับ
ทุกคนด้วยรอยยิ้มและสร้างความมั่นใจให้
กับพวกเขา....
“พี่ไม่ต้องห่วงครับ....เดินทางต่างประเทศ
ก็เหมือนกลับบ้านต่างจังหวัด...ต่างกันแค่
ตรงที่ เปลี่ยนจากนั่งรถทัวร์ไปเป็นนั่ง
เครื่องบินเท่านั้นเอง”
“ผมพูดอังกฤษได้พี่...ไม่ต้องกลัว...มีปาก
ซะอย่าง...ไม่รู้ก็แค่อ้าปากถาม”
ผมบอกกับทุกคนด้วยอารมณ์ขำ...แต่แอบ
ซ่อนเร้นด้วยความวิตกกังวลอย่างมาก,,,
ถึงมาเลเซีย และเข้าที่พักแถบอุตสาหกรรม
ซาฮาลาม อย่างปลอดภัยและผ่านไปได้
ด้วยการต้อนรับของทีม ดีลเล่อร์เป็นอย่างดี
ผมนำทีมเข้าพบดีลเล่อร์อีกวันถัดไป
ติดต่อประสานงานให้มีการประชุม ชี้แจง
ถึงเป้าหมายการมาเยือนในครั้งนี้...ผมแนะนำและติดต่อให้ทีมจากไทยทำงานร่วมกับทางทีมบริการหลังการขายของดีลเล่อร์ที่นั่น....
ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี....ตลอดเวลาที่อยู่ที่นั่นสัปดาห์กว่าๆ...ผมแปลกใจที่สุดว่า
Cr.ภาพจาก brandinside.asia
ความกลัว ความกังวล ต่างๆมันหายไป
ไหนอย่างสิ้นเชิง?
ทุกอย่างมันอยู่ที่ใจจริงๆ ใจไม่กลัว
ซะอย่าง มั่นใจซะอย่าง....มันก็จะผ่านไปได้
เดินทางกลับอย่างปลอดภัย
“พี่ยอมรับเลยนะ.....เราอนาคตไกลไอ้น้อง”
พี่ทูนพูดและยกย่องผมตลอดเวลาการเดิน
ทางกลับประเทศไทย...ดูเหมือนพี่เขาจะ
ยกย่องและชื่นชมผมมากในสายตาแก
ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกัน...ว่าผมเก่งและ
เป็นคนรุ่นใหม่ที่มีความสามารถมากอย่าง
ที่คนรุ่นเก่าๆสู้ไม่ได้....ด้วยการที่ผมคล่องแคล่วว่องไวในการติดต่อเจรจาภาษาอังกฤษได้เป็นอย่างดี...โดยที่คนเก่าๆไม่สามารถทำได้
และที่ดีไปกว่านั้น...หลังจากผมกลับมา...ทำให้หน้าที่การงานที่ผมดูแลอยู่...ทุกอย่างเปลี่ยนไป...ผมเป็นคนที่ถูกจับตามองที่สุดของแผนกวิศวกรรม ที่ผมทำงานอยู่ ในตอนนั้น.....
ในส่วนของ Cross Functional โดยเฉพาะ
กับฝ่ายผลิต ทุกคนยกย่องและมองว่าผม
เป็นวิศวกรใหม่ที่มีความสามารถสำหรับ
พวกเขามาก...และผมรู้สึกได้ถึงการเป็นที่
โปรดปรานของเจ้านายเกาหลีเป็นที่สุด.....
ทุกคนรู้และเห็นพร้อมกันว่าเป็นอย่างนั้น
....จนมีการพูดแซวกันเล่นๆว่าผมเป็นคนโปรดเหมือนเป็นน้องชายของไดเร็คเตอร์
หลังจากภารกิจนั้นเสร็จสิ้น...หน้าที่หลัก
ของผมอีกด้านหนึ่งนอกเหนือจากการเป็น
โพรเซสเอ็นจิเนียร์....ก็เป็นการบินต่างประเทศในงานเฉพาะกิจที่ต้องไปเจรจาต่อรองและแก้ไขปัญหาที่เป็น Oversea Issue มาโดยตลอด....มากกว่า 10 ประเทศที่ผมต้องเดินทางไปหลายๆครั้ง...2ปีทำงาน...ผมต้องเปลี่ยนพาสปอร์ตถึง 2 เล่ม.....
ทุกอย่างเริ่มเห็นลางๆ กับสิ่งที่ แพต ; หมอ
ดูที่เคยทักผมไว้เมื่อครั้งก่อนตอนที่ผมเรียนที่มหาลัย....หลายๆอย่างในหน้าที่การงานของผมเริ่มเป็นจริงอย่างที่ แพตเคยบอก......ดูเหมือนว่า
“กระดานชีวิตผมเริ่มเปลี่ยนไป.....”
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
