‘สุขนิยม’
หนึ่งในคำถามยอดฮิตเวลากลับไทย ไม่ว่าครั้งไหน เป็นหนีไม่พ้น..“ถึงสเปนหรือยัง ?”
“ถึงสเปนหรือยัง?” คำถามนี้ผมเคยโดนถามบ่อยช่วงมาอยู่สเปนปีสองปีแรก แต่หลังๆทุกคนเลิกถามเพราะรู้แล้วว่าผมรักครอบครัว ไม่มีนอกลู่นอกทาง
ความประพฤติผมดีเด่นถึงขนาดได้รับการแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่ง ‘เลขาธิการสมาคมคนรักครอบครัวสยามสปอร์ตประจำ ภาคพื้นยุโรป’ ซึ่งปัจจุบันมีคุณ ‘ลิตเติ้ลโจ’ เจ้าของประโยค “ป๊ารักหนูน้า” ดำรงตำแหน่งประธาน
มาวันนี้ คำถามเปลี่ยนจาก “ถึงสเปนหรือยัง ?” มาเป็น “คนสเปนเป็นคนยังไง ?”
ดูเป็นคำถามที่กว้างไปนิด เพราะคนเรามันก็หลากหลาย แต่คำถามที่ดีครับ..น่าตอบ
คนสเปนในความคิดผม เอาเป็นเชิงเปรียบเปรยนะ
สมมุติว่าให้คนสเปนมองไปข้างหน้า แล้วถามว่าเห็นอะไร ? ส่วนใหญ่จะตอบว่าเห็น ‘ความสุข’ อยู่ก่อนหน้า ‘อนาคต’ หรือ ‘หน้าที่การงาน’
คนสเปนเป็นประเภท ‘สุขนิยม’ ครับ พวกเขาเชื่อว่ามนุษย์เราควรแสวงหาความสุขให้แก่ตัวเองให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ ซึ่งไอ้ก้อนความสุขที่ว่านี้คนสเปนตีความหมายเป็นการกิน,ดื่ม,เต้นรำ,ท่องเที่ยว,ความรัก,กีฬา,รวมถึงเซ็กซ์
สเปนถูกขนานนามว่าเป็นเจ้าพ่อปาร์ตี้โลก มีงานรื่นเริงเกือบทั้งปี และแต่ละงานสุดเหวี่ยงทั้งนั้น
ครั้งนึงผมเคยไปเที่ยวงานเทศกาล ‘ลา เฟี๊ยสต้า เด ลา มักดาเลน่า’ ที่เมืองกาสเตย่อน คุณเอ๊ยยย บอกได้คำเดียวว่ามันส์ชิบเป๋ง !!
บ่ายๆมีขบวนพาเหรด ทุกคนแต่งชุดประจำถิ่นย้อนยุคแลดูสวยงาม ตกค่ำหันไปทางขวาเวทีคอนเสิร์ต ทางซ้ายบาร์เบียร์ ข้างหน้าร้านเหล้า ข้างหลังเวทีคอนเสิร์ตอีกเวที งานจัดถึงสว่าง สองวันสองคืน กว่าจะลากสังขารกลับโรงแรมได้ก็ใกล้เช้า
วันหยุดปีๆนึงเพียบบบบ แถมมีช่วงพักร้อนให้ไปนอนพึ่งพุงกันทีเป็นเดือนๆ ใครคิดจะติดต่องานกับคนสเปนช่วง มิถุนายน ถึง สิงหาคม ระวังไว้เชียว เพราะไม่มีใครอยู่สำนักงานหรอก
สเปนเป็นหนึ่งในประเทศเพียงไม่กี่ประเทศของโลกที่ยังหลงเหลือวัฒนธรรม ‘siesta’ (เซี๊ยสต้า) หรือ ‘นอนกลางวัน’ อยู่ ซูเปอร์มาร์เก็ตข้างฐานบัญชาการสยามสปอร์ต ทุกวันนี้จะปิดตอนบ่าย 4 โมง และเปิดอีกที 6 โมงเย็น เพื่อให้พนักงานได้พัก ซึ่งจริงๆแล้วมันก็ไม่มีใครนอนหรอก นอกจากกินกาแฟ สูบบุหรี่ แล้วก็เม้าท์มอย
หลายปีก่อน ผมเคยยืนคุยกับ โฆเซ่ อันโตนิโอ
โฆเซ่ มีอาชีพเป็น ‘portero’ แปลตรงตัวว่า ‘คนเฝ้าประตู’ แต่หน้าที่จริงๆคือคนดูแลตึกอันเป็นที่ตั้งของฐานบัญชาการสยามสปอร์ต
ระหว่างบุหรี่ตัวแรกไหม้ลามเกือบถึงโคนนิ้ว(ตอนนั้นยังสูบอยู่) ด้วยความสงสัยแบบคนไทยที่ทำงานหนักหน่วงสัปดาห์ละ 6 วัน ติดต่อกันเป็นเวลา 14 ปี จึงถามโฆเซ่ว่า “ทำงานเป็น ปอร์เตโร่ เนี่ย ไม่เบื่อเหรอ ? งานก็ไม่เห็นมีไร เช้ามาก็ถูตรงหน้าทางเข้าหน่อย คล้อยบ่ายเก็บขยะตามบ้านไปทิ้ง...เป็นอันเสร็จ”
โฆเซ่ เลิกคิ้วเล็กน้อยอันเป็นท่าประจำตัวก่อนพูดว่า “ผมไม่ได้แคร์อะไรมาก ผมแค่ทำงานอะไรก็ได้ที่รู้สึกสบายใจ และมีเวลาเหลือมากพอให้ผมไปทำอย่างอื่นที่ผมชอบ”
“ผมชอบเล่นเกม อ่านหนังสือ เล่นกับหมา และไปเที่ยวทะเลทุกๆหน้าร้อน”
จากคำตอบนี้ ผมได้ข้อสรุปเบื้องต้นว่า “การทำงานหนักสำหรับ โฆเซ่ คือการริดรอนความสุข”
“แล้วเงินล่ะ ?” ผมยิงเข้าประเด็น เพราะคนไทยเราแม้ไม่ถูกสอนมาโดยตรง ทว่าสภาพสังคมบีบให้ท่องจำขึ้นใจว่า “เงินสำคัญมาก”
โฆเซ่ ยื่นบุหรี่ตัวที่สองมาให้ ผมส่ายหน้าเป็นเชิงว่าพอแล้ว จากนั้นเขาก็ตอบว่า “ผมไม่มีเงินเก็บหรอก ได้มาก็ใช้ไป เพราะยังไงรัฐบาลก็เก็บให้อยู่แล้ว”
“ผมล่ะไม่เข้าใจพวกคนจีนเลยซิพับผ่า ทำไมพวกนั้นถึงทำงานไม่มีวันหยุด มันสนุกตรงไหน” โฆเซ่ ร่ายยาว
ฮะ ในสายตาคนสเปนแล้ว คนจีนคือคนที่ขยันมาก ขยันจนไม่เข้าใจว่าทำไมต้องขยันขนาดนั้น ซึ่งด้วยลักษณะนิสัยนี้เอง คนสเปนจึงมีคำเปรียบเปรยพวกบ้างาน หรือพวกขยันเกินเหตุว่า “trabaja como los chinos” (ตราบาฆา โกโมะ โลส ชีโนส) ซึ่งแปลว่า “ทำงานยังกับพวกคนจีน”
มุมมองคนสเปนเห็นว่าชีวิตควรเติมความสุขอย่าให้พร่อง อะไรที่ทำแล้วสุขก็ทำ อันไหนทำแล้วทุกข์ก็เบรกไว้
ว่าแล้วก็มานั่งคิดดู...หรือเพราะรัฐจ่ายเงินให้ตอนเกษียนเดือนละ(ตั้ง) 500 บาทหรือเปล่า เราคนไทยจึงต้องทำงานกันงกๆ ลองคนสเปนมันมาเจออย่างเรามั่ง ก็อยากรู้เหมือนกันว่ามันจะยังชิลได้มั๊ย ?
หรือแท้จริงกว่านั้น...เราโดนคนสเปนหลอก
เพราะมันขี้เกียจเลยหาข้ออ้างหล่อๆเกี่ยวกับการทำงานหนัก จนกลายเป็นคำจำกัดความสุดชิคว่า ‘สุขนิยม’ ให้เราอิจฉามันเล่นๆ
#เจมส์ลาลีกา
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
