หญิงสาวตาบอด
ณ เมืองใหญ่เมืองหนึ่ง
ท่ามกลางผู้คนมากมายที่เดินอยู่บนถนน
มีหญิงสาวตาบอดคนหนึ่ง
เธอใช้ชีวิตอยู่ในโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่ง
อีกทั้งเธอยังเป็นนักเรียนทุน
เธอต้องใช้ผลการเรียนของเธอไปยื่นขอรับทุนในทุก ๆ ปี
เธอมีเพื่อนที่ดีอยู่คนหนึ่ง
เธอชื่อว่าแครอท
เป็นเพื่อนที่คอยดูแลเธอมาตลอด
เธอรู้สึกขอบคุณเป็นอย่างมาก
เพราะว่าบางครั้งเธอก็รู้สึกไม่ชอบตัวเองเลยที่เป็นแบบนี้
แต่เธอเฝ้าปลอบใจตัวเองตลอดมาว่าตัวเธอเองนั้นเก่งมาก ๆ แล้ว
มีหลายครั้งที่เธอมักจะโดนล้อว่า
"ตาบอด ตาบอด" ก็เกิดความรู้สึกโกรธอยู่ครู่หนึ่ง
แต่ก็พร่ำบอกตัวเองว่า
"ไม่เป็นไร พวกเขาเหล่านั้นไม่เข้าใจ"
จึงทำให้ผ่านเรื่องราวแบบนั้นมาได้
ในทุก ๆครั้ง
หญิงสาวตาบอดคิดในใจ........
มันจะดีแค่ไหนกันนะที่เราสามารถมองเห็น
ในสิ่งที่คนอื่นเห็น
หญิงสาวตาบอดคิดในใจ...
ย้อนไปในอดีตเมื่อหญิงสาวตาบอดอายุได้เพียงสิบสามปีเท่านั้น เธอประสบอุบัติเหตุจนทำให้สูญเสียตาทั้งสองข้างไป
ในวันที่เธอฟื้นขึ้นมา ทุกสิ่งทุกอย่างก็ดูมืดไปหมด ไม่รู้เลยว่าตอนนั้นเป็นตอนกลางวันหรือกลางคืน นั่นทำให้เธอรู้ว่าเธอได้สูญเสียการมองเห็นไปแล้ว.....................
ในตอนแรกเธอทำใจไม่ได้กับเรื่องที่เกิดขึ้น แต่เป็นเพราะกำลังใจจากครอบครัว เพื่อน ๆ ทำให้เธอเริ่มที่จะค่อย ๆ ปรับตัว
และฝึกที่จะใช้ชีวิตอยู่ต่อไป
ในวันหนึ่ง แครอทชวนหญิงสาวตาบอดไปเที่ยวที่งานประจำหมู่บ้านที่จัดขึ้นทุก ๆ ปี
ภายในงานมีการจัดแสงสีมากมาย มีเกมหลากหลายให้เล่น
แครอทได้พูดขึ้นว่า
"หากเธอได้เห็นเหมือนที่ฉันเห็นก็คงดีสิ"
แสงไฟในยามค่ำคืนดูสวยมากเลยล่ะ
มีหลายสี เปล่งประกายและเด่นชัดในยามค่ำคืนแบบนี้ เป็นภาพที่สวยงามมากจริง ๆ
หญิงสาวตาบอดได้ตอบกลับไปว่า
"นั่นสิมันคงจะดีมากเลย
ที่จะได้เห็นในสิ่งที่คนอื่นเห็น"
แต่ว่านะแสงไฟสวย ๆ นั้น
จะโดดเด่น
ในยามกลางคืน
สิ่งที่ทำให้มันสวยกว่าตอนกลางวัน
ก็เพราะว่าความมืดนั้น
ทำให้แสงไฟที่ประดับอยู่สวยงาม
แม้ฉันจะมองสิ่งเหล่านั้นไม่เห็น
แต่สิ่งที่เธอบอกมา ทำให้ฉันรับรู้ได้ว่า
ภาพที่เธอเห็นคงจะเหมือนสิ่งที่เธอบอก
ฉันสามารถจินตนาการและมองเห็นในสิ่งที่คนอื่นเห็น จากการบอกเล่าของเธอที่บอกฉันได้
แครอทตอบหญิงสาวตาบอดไปว่า
นั่นสินะ "หากไม่มีความมืด แสงไฟในยามค่ำคืนแบบนี้ จะสวยงามได้ยังไง"
"หากไม่มีความมืดที่หมายถึงช่วงเวลายามรัตติกาลแล้ว จะมีกลางคืนได้ยังไง"
"หากไม่มีความมืดดวงจันทร์หรือแสงดาว
จะส่องสว่างได้ในยามค่ำคืนได้ยังไง"
หญิงสาวตาบอดได้พูดต่อว่า
นั่นยังไงล่ะ คนที่ตาบอดอย่างฉัน
อาจมีเพียงความมืดอยู่ในทั้งกลางวัน
และกลางคืน
แต่ฉันไม่เคยคิดว่าฉันแตกต่างจากคนอื่นหรอกนะ
ฉันคิดว่าฉันก็เป็นเหมือนคนปกติธรรมดาทั่วไป ที่อยากใช้ชีวิตให้มีความสุขในทุก ๆ วันนั่นแหละ
แครอทตอบหญิงสาวตาบอดไปว่า
แม้เธอจะมองไม่เห็นในสิ่งที่ฉันเห็น
แต่ฉันรับรู้ด้วยใจแล้วว่าเธอเป็นคนที่มีจิตใจดีมาก ๆ คนหนึ่ง
ถึงเธอจะมองไม่เห็น แต่ฉันจะอยู่ข้างเธอ
คอยเล่าสิ่งที่ฉันเห็นให้เธอมองเห็นอย่างที่ฉันเห็น ตลอดไปเลยนะ
สรุปข้อคิดจากเรื่องสั้นนี้ได้ว่า
"คนทุกคนมีความสำคัญเท่าเทียมกัน"
"หากมีความมืด ก็ย่อมมีเเสงสว่าง"
"หากมีวันที่เลวร้าย
ก็จะมีวันที่ดีมาก ๆ เช่นกัน"
"เรียนรู้ที่จะให้เกียรติผู้อื่น เข้าใจผู้อื่น
จะทำให้คนอื่นให้เกียรติคุณ และเข้าใจคุณเช่นกัน"
"เรียนรู้ที่จะให้อภัย
ไม่ใช่เป็นการทำเพื่อคนอื่น
"แต่นั่นเป็นการทำเพื่อตัวคุณเองต่างหาก
มันจะเป็นเรื่องดีสำหรับคุณ
รวมทั้งคนที่อยู่รอบตัวคุณด้วย"
ขอบคุณที่อ่านจนจบ
หากผิดพลาดประการใด
ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย
ขอขอบคุณข้อมูลจาก
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
