“ก็อย่างว่า ชีวิตคนเรา เวลามีเท่าๆกัน แต่จะทำอย่างไรให้เวลาที่เหลืออยู่ คุ้มค่าที่สุด อยู่กับคนที่เรารัก ให้นานที่สุด”
ตามหา passion มาพอสมควร ก็พอทราบได้ว่า เราชอบเก็บเรื่องราวประทับใจในการทำงานมาเขียน สนุกบ้าง ตลกบ้าง น้ำตาลไหลบ้าง คละเคล้ากันไป
ขณะราวด์เวรตรวจการ ในช่วงใกล้เที่ยง (พยาบาล อย่างเราๆ จะมีเวร เช้า -บ่าย -ดึก อยู่แล้ว ) …แต่พออายุอานามมากขึ้น ก็จะได้รับมอบหน้าที่ ในการนิเทศน์และดูแลน้องๆ
ภาพตรงหน้า ชายชราคนหนึ่งนอนหายใจหอบอยู่บนเตียง ได้รับการให้ออกซิเจน ข้างกายมีหญิงชรายืนอยู่เคียงข้าง หญิงชราล้วงเอายาดมจากกระเป๋าเสื้อของตนออกมา ให้สามีดม ..เพื่อหวังว่าจะช่วยให้สามีของตนหายเหนื่อย
เราพูดออกไปด้วยเสียงที่สั่นเครือ พยายามคลุมโทนไว้ “คุณยายค่ะ ให้คุณตาดมออกซิเจนไว้จะดีกว่านะคะ “ หญิงชราพยักหน้า ดึงหน้ากากให้ออกซิเจนครอบให้สามีเข้าที่ดังเดิม แววตาที่เห็นเต็มไปด้วยความห่วงใยและกังวลใจยิ่งนัก
ต่อมา คุณตาได้ถูกใส่ท่อช่วยหายใจ คุณยายได้บอกทั้งน้ำตาว่า
“ตาเคยบอกยายไว้ว่า หากตาป่วยหนัก ตาไม่อยากใส่ท่อช่วยหายใจ”
“แต่ยายเองก็สงสารตา เห็นตาเหนื่อยมาก จึงตัดสินใจให้คุณหมอใส่ท่อช่วยหายใจ” ยายพูดไป พรางปาดน้ำตาไปด้วย …
ครั้งแล้วครั้งเล่าที่พบเจอเหตุการณ์เช่นนี้ …หวั่นไหวทุกครั้ง … นี่สินะ ความรัก และความผูกพัน ดูแลกันมาเนิ่นนาน ..เราได้แต่ยืนเป็นเพื่อนคุณยาย รอลูกชายมารับกลับบ้านเนื่องจากคุณตาต้องเข้าพักรักษาที่ ICU …
คืนนี้…ยายคงนอนไม่หลับ
คืนนี้…ยายคงร้องไห้
คืนนี้…ยายคงกินข้าวไม่ลง
คืนนี้…ยายคงเฝ้าพะวงกับเสียงโทรศัพท์ ที่จะแจ้งข่าว
คืนนี้…ภาพในอดีตที่เคยทำร่วมกันคงวนเวียนอยู่ในความทรงจำของคุณยาย
..พยาบาลคนนี้ขอเป็นกำลังใจให้คุณยายนะคะ …ค่ำคืนนี้ช่างหนาวเหน็บนัก
“ชีวิต ทำทุกวัน ให้ดี ดูแลกันให้ได้ พรุ่งนี้ ไม่รู้ว่า จะมีกันและกันอีกมั๊ย “
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
