ที่เล่าไปเมื่อวานเป็นเรื่องโรคซึมเศร้าที่เกิดขึ้นกับแม่ของผม
วันนี้ขอเริ่มเล่าเกี่ยวกับโรคจิตเวชที่ผมต้องเผชิญกับมันโดยตรง
EP.1 เรื่องมีอยู่ว่าหลังจากที่ได้เปลี่ยนงานใหม่เมื่อประมาณ 4 ปีก่อน ด้วยตำแหน่งงานที่ใหญ่ขึ้น ความรับผิดชอบที่มากขึ้นและรวมถึงรายได้ที่เพิ่มขึ้น ผมรับรู้ถึงความคาดหวังจากบริษัทในการรับผมเข้าทำงานเพื่อเข้ามาจัดการปํญหาต่างๆ ที่ยังไม่ได้รับการแก้ไข
รวมถึงการต้องเดินทางออกทั้งภายในประเทศและต่างประเทศก็มากขึ้นเป็นทวีคูณ ถามถึงข้อดีก็ดีนะครับได้ไปในที่ๆ ไม่เคยไปหลายที่ แต่ข้อเสียก็คือการได้อยู่ที่บ้านน้อยลงและมีความเสี่ยงในการเดินทางมากขึ้น
ผมทำงานหนักเพราะอยากให้งานสำเร็จเร็วกว่าเป้าหมายที่ตั้งเอาไว้ เลิกงานค่ำ เนื่องจากเคยทำงานกับคนงานก่อสร้างมาก่อน ผมเคยแอบสงสัยว่าทำไมทุกๆ เย็นหลังเลิกงานพวกเขาต้องดื่มเหล้าขาวให้เมาด้วย ค่าแรงทั้งหมดก็หมดกับค่าเหล้า ยิ่งเมาติดลมจำนวนการสั่งมาดื่มก็เพิ่มขึ้น เมื่อไม่มีเงินจ่ายก็ติดหนี้เอาไว้ครั้นพอเงินค่าแรงออกมาก็ไม่ได้ใช้ต้องเวียนใช้หนี้
ผมเริ่มมองตัวเองมีสภาพไม่ต่างจากคนพวกนั้นและเข้าใจแล้วว่าทำไมพวกเขาถึงต้องดื่ม เลิกงานต้องดื่ม ดื่มเพื่อผ่อนคลาย ดื่มเพื่อบรรเทาอาการเจ็บ ดื่มเพื่อบรรเทาอาการระบมสมอง โชคดีหน่อยที่ผมสามารถดื่มคนเดียวและไม่ชอบดื่มตามร้านอาหารทุกวันก็นั่งดื่มคนเดียวในบ้านแต่โชคร้ายคือกว่าจะหยุดได้ก็คือ "เหล้าหมด"
เวลาในการออกกำลังกายที่ทำอยู่ประจำก็น้อยลง รู้สึกถึงความแข็งแรงที่มีมันได้สูญหายไป
ทุกคนคงพอจะเห็นภาพแล้วใช่ไหมครับว่า น่าจะเกิดอะไรขึ้นเกี่ยวกับสุขภาพของผม ไว้ผมจะมาเขียนให้อ่านต่อนะครับ
ผมมีนัดกับเหล้าทุกเย็น
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
