รีบกินข้าวไข่เจียวในวันที่มันยังอร่อยอยู่
คือคำที่ผมมักจะบอกกับเพื่อนอยู่เสมอ
.
แล้วมันหมายถึงอะไรล่ะ
หมายถึงให้รีบกินไข่เจียวตอนที่ยังกรอบเหรอจะได้อร่อยเป็นพิเศษ
“ก็ไม่”
หรือพอทิ้งนานๆไปข้าวไข่เจียวมันจะไม่อร่อย
“อันนี้ก็ไม่ทราบครับ”
.
ความอร่อยที่ผมต้องการจะสื่อมันไม่ใช่รสชาติที่กลมกล่อม เผ็ด เปรี้ยว หวาน เค็ม
หรือกลิ่นที่หอมหรือฉุนหรอกครับ
แต่มันคือ “ความสุข”
ผมมักจะบอกกับเพื่อนของผมเสมอว่า “กูไม่อยากโตเป็นผู้ใหญ่เลยว่ะ” มันดูเหนื่อย ทรมาน ดูไม่มีความสุขกับสิ่งที่ต้องทำในแต่ละวัน ผมไม่รู้ว่าตัวผมมองโลกในแง่ร้ายมากเกินไปหรือเปล่า แต่ต่อให้คิดใคร่ครวญเท่าไหร่ผมก็ยังคงรักและอาวรณ์กับอิสระของความเป็นเด็กอยู่ดี
อิสระที่ไม่จำเป็นต้องคิดมาก ผลของการกระทำต่างๆไม่มากเกินกว่าที่เราจะรับไหว แรงกดดันที่ดูเหมือนมหาศาลในวันนี้ แต่มันไม่ได้ดูมากมายไปกว่าในอนาคตเลย แล้วจะให้ผมลืมความเป็นเด็กลงได้อย่างไร
.
แต่อย่างไรก็ตาม!
ในวันใดสักวันนึง ไม่ว่าจะปีหน้า เดือนหน้า หรืออาจจะเป็นวันพรุ่งนี้
เราจำเป็นที่ต้องโตเป็นผู้ใหญ่แบบที่เราเฝ้ามองเห็นในสังคมอยู่ดี
.
นี่คือที่มาของข้าวไข่เจียว
ผมเป็นคนที่ค่อนข้างใส่ใจรายละเอียดของอาหารมากๆครับ(เลือกกินนั่นแหล่ะ)
เพราะฉนั้นในเกือบทุกมื้อผมจะนั่งเคร่งพิจารณาอย่างตั้งใจว่าอาหารจานนี้อร่อยหรือไม่
แต่บ่อยครั้ง ขณะที่ผมกำลังพิจารณารสชาติเผ็ด หวาน เปรี้ยว เค็ม
ความอาวรณ์ที่มีต่อวัยเด็กที่มันกำลังค่อยๆเลือนจากไปมันกลับค่อยๆผุดมาในหัวใจดวงโตของผม
“ในอนาคตเราจะสามารถนั่งคิดเรื่องแบบนี้ได้หรือเปล่านะ”
คำถามเหล่านี้ผุดขึ้นมาในหัวอย่างไม่หยุดหย่อน ราวกับว่าต้องการให้น้ำตาของผมไหลลงไปผสมปนเปกับซอสมะเขือเทศในจาน
ในอนาคตระหว่างที่เรากำลังกินข้าวเมนูเดิม ร้านเดิม แต่ความคิดเราจะเหมือนเดิมไหมนะ สิ่งที่เราคิดในตอนนั้นจะเป็นอะไร เงินเดือนจะออกหรือยังนะ? เราต้องทนกับคนแบบนี้จริงๆหรือ? เหนื่อยจังเลย ค่าบ้านงวดนี้จะมีจ่ายหรือเปล่า?
คำถามเหล่านี้ยังคงผุดมาในหัวอย่างไม่หยุดหย่อน ทำไมกัน
ข้าวไข่เจียวจานอร่อยร้านเดิมที่เคยอร่อยจนเราลืมไม่ลง ทั้งที่มันยังคงเหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยน แต่เรากลับไม่รู้สึกถึงรสชาติที่แสนอร่อยแบบนั้นอีกแล้ว ไม่ว่าจะกลิ่นหอม ความกรอบ หรือรสเค็ม
หรือมันเป็นเพราะเราลิ้ม”รสชาติของชีวิต”มากเกินไป
.
สิ่งที่ผมต้องการจะบอกกับทุกคนที่ได้ฟังหรือได้อ่านก็ตาม
คือ การเก็บเกี่ยวความสุข
หากในวันนี้ข้าวไข่เจียวมันยังอร่อยอยู่ก็จงลิ้มรสมันให้เต็มที่ เช่นเดียวกับชีวิต
หากวันนี้เรายังมีความสุข ยังสามารถใช้ชีวิตอย่างอิสระที่ไม่จำเป็นต้องแบกรับภาระหนักอึ้งใดๆทั้งนั้น ไม่จำเป็นต้องกดดันตัวเอง ไม่มีปัญหารุมเร้า จงใช้ชีวิตซะ!
ในเมื่อเรายังสามารถลิ้มรสชาติที่แสนหอมหวานของชีวิต ความสนุกและความเป็นเด็กได้อยู่
เราไม่จำเป็นต้องรีบเป็นผู้ใหญ่หรอก
ในวันใดสักวันนึงเราต้องเป็นผู้ใหญ่อยู่แล้ว แล้ววันนี้เราจะทำตัวเด็กอีกสักวันจะไม่ได้หรือไร
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
