พระเวสสันดรเป็นผู้มีจิตใจแน่วแน่ที่จะให้ทานเป็นอย่างยิ่ง
นิสัยรักการให้ของพระองค์ทำผู้เขียนมอบตำแหน่ง
ซานตาคลอสในวรรณคดีไทย โดยไม่ประดักประเดิดเลย
พระองค์ส่อแววใจบุญ ตั้งแต่อยู่ในท้องแม่ คือ
เมื่อพระนางผุสดีอุ้มท้องพระเวสสันดรอยู่นั้น
พระนางอยากให้ทานมาก จัดตั้งโรงทาน ๖ แห่งรอบเมือง
ให้ทานวันละ ๖ แสน(ใจบุญอย่างเดียวไม่ได้นะต้องรวยด้วย)
เรียกได้ว่าใจบุญตั้งแต่อยู่ในท้องแม่ และที่พีคสุดคือ
เมื่อพระเวสสันดรคลอดออกมาคำแรกที่ออกจากปาก
ไม่ใช้คำว่า อุแว้! แต่เป็นคำว่า แม่เอาทรัพย์สินมาเท่าไร
จงบริจาคนะบัดnow! พระแม่เจ้าจึงบริจาคไปพันตำลึง
(๔,๐๐๐บาท) เกิดมาก็บริจาคเลยมหัศจรรย์สุด ๆ
ต่อมาพระเวสสันดรก็อธิษฐานจิตจะบริจาคทาน
แม้ใครมาขอดวงตาดวงใจ หรือแม้ชีวิตก็จะยกให้
นิสัยรักการให้ของพระองค์ยังคงมีอยู่อย่างสม่ำเสมอ
แต่เล็กจนโต ก็คงเป็นผู้ให้มาตลอดไม่เคยขาด