ส่วนตัวผมมอง
คนรักกัน
กับ
คนที่จะใช้ชีวิตร่วมกัน
มันแยกออกจากกันครับ
คนรักกัน ไม่ต้องมีอะไรเท่ากันเลย ก็รักกันได้
แต่
คนที่จะใช้ชีวิตด้วยกัน
หรือ จะ สมรส กัน
มันก็ตรงๆ ว่า ต้อง
มีรสนิยม เสมอกัน ( สมะ + รส )
ถ้าไม่ศีล เสมอกัน
กิเลส ก็ต้องเสมอกัน
ครอบครัว เสมอกัน สังคม(เพื่อน) เสมอกัน
ฐานะเสมอกัน
ฐานันดรเสมอกัน
และยังมีจุดอื่นๆอีก
ถ้าไม่เสมอ ก็ปรับ หรือยอมรับอีกฝ่าย
ถ้าปรับไม่ได้ หรือรับไม่ได้
ก็ต้องทนอยู่กันไป
คำตอบอื่น
- ผมจบปริญญาตรี เคยคุยกับ ดร.คนหนึ่งยังคุยกันไม่ค่อยจะรู้เรื่องเลยครับ เพราะแง่คิดของเขาต่างจากเราๆมากกกกก
- เคยได้ยินไหมความรักระดับจิตวิญญาณ คือรักเหนือรักแต่ความรักระดับผิวเผินจะสนใจรูปร่างหน้าตาสนใจสายตาของคนอื่นที่มองเข้ามา...
- มันจะมีช่องว่างเสมอครับ และขึ้นอยู่กับเรื่องที่คุยกันด้วยบางทีคุยกันเรื่องนี้ อีกคนไม่เข้าใจหรือไม่รู้เรื่องเลย อาจหงุดหงิดกันบ้าง...
- ขอเล่าของตัวเองนะ เพิ่งเกิดไม่นานมานี้เชิง " ความรักและการศึกษา "้เรามีเพื่อนผู้ชายเก่าสมัย ประถมทักมาจีบ เราจำเขาได้ แต่เขาจำเราไม่ได้เราก็คุยกับเขาปกติคือเล่าเรื่องตัวเองบ่นๆเรื่องตัวเอง เราก็บอกว่า เราเรียนจบแล้วเรียนเอกจีน แต่ยังหางานทำไม่ได้เลย...
- 2 คนนี้ ถ้าไม่เคยเป็นเพื่อนกันมาก่อน โอกาสเป็นแฟนกัน ยากมาก เพราะไม่น่าคุยกันรู้เรื่อง ทัศนคติห่างกันมาก ความคิดก็ต่าง มองเห็นโลกไม่เท่ากัน และคิดว่า ฐานะก็ไม่เท่ากันถ้า ผู้ชายเป็น ดร.แล้วกินเด็ก เป็นไปได้ รับเลี้ยงน้องๆ แจกทุนการศึกษา แต่คงไม่ใช...
