3 ม.ค. 2022 เวลา 05:56 • ความคิดเห็น
รุ่นพี่ที่ทำงานในอดีตเราท่านนึง เอาเรื่องส่วนตัวที่แสนเจ็บปวดมาเล่าให้เราฟังว่า นางทราบเลาๆ จากคำซุบซิบนินทาในที่ทำงานเกี่ยวกับพฤติกรรมสามีนางกับผู้ใต้บังคับบัญชา ซึ่งเป็นเด็กสาวแสนสวยวัยคราวหลานคนหนึ่ง นางชวนสามีลาพักร้อนไปเที่ยวตปท. แต่สามีอ้างว่าติดงานสำคัญ นางจึงบินไปเที่ยวลำพังกับน้องชาย โดยฝากลูกวัยเรียนไว้กับพี่เลี้ยง นางโทรหาพี่เลี้ยงก็ได้ทราบว่าสามีไม่อยู่ และสั่งพี่เลี้ยงไว้ว่าอาจจะกลับดึกเพราะทำงานสำคัญ และด้วยเหตุที่นางตั้งใจจะจับพิรุธสามี จึงโกหกวันกลับที่แน่นอนไว้ ขณะอยู่ตปท. นางก็สอบถามน้องคนนึงที่ทำงานเพื่อต้องการจะหาข้อมูลที่พักเด็กสาวคนนั้น
1
วันเดินทางกลับ นางยังไม่เข้าบ้าน นางบุกไปที่ห้องพักเด็กสาวคนนั้น โดยน้องชายขอตามไปด้วย เพราะเป็นห่วงพี่สาว เกรงว่าจะเกิดอะไรรุนแรง ผลสุดท้ายนางให้น้องชายเคาะประตู และคนที่มาเปิดก็คือ สาวน้อยคนน้ัน นางถีบประตู และพบสามีนาง นอนอยู่บนเตียงดูทีวี... หากแต่เป็นน้องชายนาง ที่ปรี่เข้าไป เอาเท้ากระโดดถีบหน้าสามีนาง และนางตบหน้าเด็กสาว และเอารองเท้าส้นสูงฟาดไปที่หน้าสามีนางเข้าอย่างจัง เหตุการณ์นี้จบลงด้วยการหย่าร้าง และสามีนางเลือกที่จะลาออกจากงานในตำแหน่งหน้าที่ระดับบริหาร และไม่มีเรื่องราวถึงตำรวจ
จากเหตุการณ์ คุณจะเห็นว่า นางไปเจอเหตุการณ์ที่นางไม่อยากเจอ แต่นางก็อยากเจอ และท้ายที่สุดนางก็เจอ และแม้จะมีน้องชายไปช่วย แต่น้องชายนางก็เป็นคนแรกที่เก็บอารมณ์ไม่ได้ ท้ายที่สุด วิธีจัดการความรู้สึกของผู้ยังมีโทสะ โมหะ (เหมือนพวกเราทุกคน) ก็คือ การตรงเข้าไปทำร้ายร่างกาย ตามมาด้วยการทำลายล้าง และการมาถึงจุดสิ้นสุดของชีวิตครอบครัว
บทสรุปของเรื่องนี้คือ ไม่มีใครผิดถูก แต่มันคือกรรมที่ต่างฝ่ายสะสมมาในอดีต และท้ายที่สุดเมื่อปัจจัยพร้อม ต่างฝ่ายก็จะกระทำและแสดงผลแห่งกรรมนั้น แม้มีคนมาแนะนำ แต่เมื่อคุณได้ประสบพบเจอกับสิ่งที่ทำให้คุณทุกข์ระทม ผิดหวัง ขมขื่นและเศร้าหมอง กรรมในอดีตและปัจจัยที่ต้องเกิด จะบอกคุณได้เองว่ามันจะเป็นไปอย่างไร เราทุกคนรู้แค่กฎหนึ่งเดียว นั่นคือ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป คือ เมื่อสิ่งนี้เกิด มันต้องเกิด ไม่มีอะไรห้ามไม่ให้เกิดได้ และเมื่อเกิดก็จะไม่สามารถทนอยู่ในสภาพบีบคั้นได้ บังคับบัญชามันไม่ได้ และในที่สุดมันก็จะดับไปเองค่ะ
โฆษณา