การที่เราคิดเอาว่า เราไม่มีตัวมีตน ตามกฎไตรลักษณ์ หรือเราเข้าใจกฏไตรลักษณ์ได้เป็นอย่างดี แต่เราก็ยังมีอวิชชาหรือความหลงผิดในตัวตนอยู่ ตัวตนเราไม่ได้หายไป มันยังดํารงค์อยู่เสมอจิตที่มีอวิชา จะสร้างตัวตนในความคิดและครอบครองขันธ์ไปด้วย นั่นคือมีเรามีตัวตนทั้งในความคิด( อยากมี อยากเป็นอะไรซักอย่าง ) และตัวตนที่มีร่างกาย ( รูป+นาม) ตาม กฏปฏิจจสมุปบาท รูป+นามเหล่านี้เป็นผลผลิตจาก อวิชชา และเป็นตัวสร้างกรรมและวิบาก วิบากกรรม ทําให้ตัวตนดํารงค์อยู่ และกลับมาเวียนว่ายตายเกิด การคิดหรือการเข้าใจทางโลกไม่ช่วยให้ตัวตนหรืออัตตาหายไป เพราะว่าจิต ของเราอยากดํารงค์ตัวตนอยู่ ข้าพเจ้าจึงอยากอธิบาย ขั้นตอนการเกิดตัวตนตามที่ข้าพเจ้าเข้าใจ เพื่อให้เข้าใจง่ายๆจะขออธิบายแบบข้ามภพ
สมมติว่าโลกยังไม่ถือกําเนิดขึ้นมา จักรวาลมีแต่ความว่าง มีแต่ความว่างปล่าว ไม่มีสมช.ใดๆ ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย ( ยกตัวอย่างแบบสมมติ ) เมื่อปฏิจจสมุปบาทซึ่งเป็นขบวนการก่อให้ตัวตนถือกําเนิดขึ้น
- อวิชชาทําให้เกิดสังขาร ( อวิชชาสร้างการปรุงแต่งเพื่ออยากรับรู้ ความว่างสร้างความมีขึ้นมา )
- สังขารทําให้เกิดวิญญาณ ( ความมีเริ่มมีการปรุงแต่ง และสร้างการรับรู้ หรือวิญญาณขึ้นมา)
- วิญญาณทําให้เกิดนามรูป ( การรับรู้ที่ละเอียดยิ่งขึ้นต้องสร้างนามรูปหรือตัวตนที่ชัดเจนออกมารับรู้ นามรูปจึงถูกสร้างขึ้นมา ในที่นี้คือตัวตนร่างกาย( รูป) และจิต ( นาม) หรือเรียกอีกอย่างว่าขันธ์ 5 อันได้แก่ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ตอนนี้ตัวตนได้ถือกําเนิดออกมาโดยสมบูรณ์ มีการรับรู้ผ่านทาง หู ตา จมูก ลิ้น กาย ใจ เรียกว่ามนุษย์นั่นเอง แต่ในช่วงแรกของการก่อกําเนิดจักรวาล นามรูปที่เกิดเป็นแบบละเอียด คือมีแต่นาม ( จิต) เคลื่อนไหวอย่างเดียว เช่นพวก อาภัสสรพรหม เทวดา มนุษย์ จึงค่อยถือกําเนิดตามมาในรอบถัดไปของ ปฏิจจสมุปบาท
- นามรูป ทําให้เกิด ภพชาติ ชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ....ขบวนการต่อไปนี้ เกิดขึ้นเมื่อขันธ์5 ถือกําเนิดขึ้นแล้ว จิตจึงทํางานปรุงแต่งต่อเพื่อให้วงจร ปฏิจจสมุปบาท ดําเนินต่อไป เป็นปฏิจจสมุปบาท ภายในจิตใจหรือในภพเดิม แต่เมื่อตอนตาย ปฏิจจสมุปบาทก็ยังทํางานต่อ โดยมีเหตุปัจจัยที่ จิตยังต้องการมีตัวตนหรือดํารงคตัวตนอยู่โดยมีวิบากเป็นแรฃส่ง ตัณหาเป็นตัวล่อ โดยจิตดวงสุดท้ายทําหน้าที่ สร้างนาม รูป ในภพใหม่ ( วิญญาน ทําให้เกิดนามรูป) ในภพใหม่
จะเห็นได้ว่า ตัวตนยังมีอยู่ เพราะจิตยังละตัวตนไม่ได้ เพราะจิตมีอวิชชา หลงผิดในตัวตน มีตัณหาและวิบากกรรมร่วมด้วย ทําให้สลัดตัวตนไม่ออก จิตจึงมองไม่เห็นไตรลักษณ์ และเข้าไม่ถึงไตรลักษณ์อย่างแท้จริง อวิชชาในทางธรรมกับทางโลกต่างกัน ที่คุณเข้าใจเป็นแบบทางโลก
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
