ข้อคิดจาก ‘โดราเอมอน’ - รู้โลกไม่สู้รู้ตน
ใครก็ตามที่อ่านการ์ตูนญี่ปุ่นที่โด่งดังที่สุดอย่าง “โดราเอมอน” คงจะพูดเหมือน ๆ กันทุกคนว่าหากว่าเรามี หุ่นยนต์แมว ผู้เนรมิตทุกอย่าง
พุธที่ 13 สิงหาคม 2557 เวลา 00.00 น.
ใครก็ตามที่อ่านการ์ตูนญี่ปุ่นที่โด่งดังที่สุดอย่าง “โดราเอมอน” คงจะพูดเหมือน ๆ กันทุกคนว่าหากว่าเรามี หุ่นยนต์แมว ผู้เนรมิตทุกอย่างได้ด้วยอุปกรณ์วิเศษแล้ว ชีวิตคงจะดีมาก ๆ และผู้อ่านเองก็จะไม่เข้าใจว่า ทำไม โนบิตะ พระเอกของเรื่องจึงได้โหลยโท่ย ไม่เป็นโล้เป็นพาย และแทบจะไม่มีเลยที่โนบิตะจะจบตอนลงอย่างสมหวังทั้ง ๆ ที่ได้รับความช่วยเหลือจากโดราเอมอน อันเป็นตัวช่วยที่แสนวิเศษอยู่แล้ว “โนบิตะ” จะทำให้ เรื่องราวเละเทะในตอนจบทุกครั้งไป
อาทิตย์ที่แล้ว มีการเฉลิมฉลองสำหรับแฟนการ์ตูนโดราเอมอน เพราะว่าถือเป็นวันเกิดครบรอบห้าสิบปีของโนบิตะ ที่เกิดในปี ค.ศ. ๑๙๖๓ หรือปี ๒๕๐๗ กันอย่างน่าสนุกสนาน หากเราทบทวนคงจำได้ว่า หากว่า หลานของโนบิตะไม่ได้ส่ง โดราเอมอนมา โนบิตะ คงฉลองอายุ ๕๐ ปีของตนเองอย่างคนไร้บ้านขอทานไร้อนาคตไปเรียบร้อยแล้ว
ที่หยิบเรื่องน้ีมาคุย เพราะเห็นว่ามีมุมของพระพุทธศาสนาอยู่ในนี้เหมือนกันครับ เรื่องของโนบิตะ กับความมหัศจรรย์ของโดราเอมอนนั้น เป็นเหมือนเรื่องที่บอกเราว่า แม้ว่าคนเราจะโชค เกื้อหนุน บุญเก่าหนุนนำ ซ้ำมีของวิเศษมา เกยถึงชีวิต หากว่า เอาแต่นอน เอาแต่
ขี้เกียจ มีทิฐิที่คอยแต่วาสนาแล้วล่ะก็ ที่สุดก็จะไม่ทำให้ชีวิตนั้นดีขึ้นได้เลย
จากที่สังเกตมาการ์ตูนญี่ปุ่นนั้นไม่ใช่การ์ตูนที่เขียนขึ้นมาแบบเอาความบันเทิงเป็นหลัก แต่ว่ามักจะมีหลักการปรัชญาสอนให้ผู้อ่านได้เรียนรู้ชีวิตในทางที่จะเป็นบวกกับตัวเองอย่างเป็นจริงขึ้นเสมอ ๆ เช่น การ์ตูนหรือไซไฟ ประเภทไอ้มดแดง ยอดมนุษย์ นั้นเกิดมาเพื่อตอกย้ำว่า สังคมมีสิ่งเลวร้ายแวดล้อมอยู่ และซูเปอร์ฮีโร่มาขจัดเหล่าร้ายและอธรรมโดยต่อเนื่อง หากว่าเราไปถอดรหัสกันดูดี ๆ จะพบว่า อานิเมะทุกเรื่องมีคำสอนดี ๆ อยู่เสมอ ๆ
การ์ตูน โดราเอมอนก็ดี ฟูจิโกะ ฟูจิโอะ ผู้เขียนก็เหมือนกัน ที่พยายามสอนให้เห็นว่า ที่สุดแล้วสิ่งที่เป็นที่พึ่งของตนเองไม่ใช่สิ่งวิเศษ และการรอโชคชะตาปัจจัยภายนอกมาช่วยตนเอง แต่ว่าเป็นเรื่องทัศนคติ การใช้ชีวิตของตนเองมากกว่า ปัจจัยอื่น ๆ การที่ผู้เขียน สร้างตัวละครอื่น ๆ ที่ไม่มีตัวช่วยใด ๆ มาเลย แต่กลับข่มโนบิตะได้สนิท ไม่ว่าจะเป็น ไจแอ้น ซูเนโอะ และยังมี เดคิซูงิ มารหัวใจของ
โนบิตะที่ไม่มีตัวช่วยอะไรเลย นอกจากขยันและเรียนเก่ง
สิ่งที่เราจะเห็นจากโนบิตะ คือการไม่ได้ใช้พื้นบุญวาสนาเดิม (ในรูปของโดราเอมอนที่เป็นตัวช่วย) ให้เป็นประโยชน์แก่ตนเองเลย นอกเหนือไปจากการเร่งเสียงทุก ๆ ตอน ตอนอยากจะได้ความช่วยเหลือว่า “โดราเอมอนนนนนน” ที่เหลือก็ไม่ได้ทำอะไรอีกเลย แถมบางทียังตัดพ้อหาว่า โดราเอมอนไม่ช่วยเหลือตัวเองจนถึงที่สุดอีกด้วย
เช่นเดียวกับ หลักพุทธศาสนาที่คนเรามีพื้นบุญเดิม แต่ที่ สุดแล้วขึ้นกับทัศนคติ และทิฐิของแต่ละคน ว่า จะต่อยอดบุญบารมีเดิมที่มีอยู่นั้นอย่างไร
แต่ไม่ว่าจะอย่างไร สิ่งที่สำคัญที่สุดและมองข้ามไม่ได้คือ ผู้เขียนแม้ว่าจะไม่ได้ให้อะไรที่ดีแก่โนบิตะมาเลย แต่เขาให้สิ่งที่เป็นพื้นฐานที่สอนเด็ก ๆ เอาไว้ทุก ๆ ตอน แบบไม่ได้บอกมาคือ “จิตใจที่ดี” ของโนบิตะ ไม่เคยคิดร้ายต่อใคร ขี้สงสาร อยากช่วยคนตกทุกข์ได้ยากเสมอ ๆ ที่ตรงนี้ คือสิ่งที่ทำให้โนบิตะเป็นพระเอกมาตลอดรอดฝั่ง และในบางตอน (โดยเฉพาะในโดราเอมอนภาคที่เป็น “เดอะมูวี่”) โนบิตะจะใช้สิ่งเดียวที่ตนเองมี คือความจิตใจดี เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ นั้นมาเป็นฮีโร่กับเขาได้เหมือนกัน โดยมีตัวช่วยที่น่ารักคือ โดราเอมอนและผองเพื่อน
โดยรวม ๆ กันแล้ว การ์ตูนโดราเอมอนไม่ใช่เรื่องที่ เอาแต่สนุก น่ารัก แต่เป็นเรื่องที่สอนคนในหลาย ๆ มิติด้วยกันครับ
ในโอกาสวันเกิดของตัวการ์ตูน โนบิตะก็เลยอยากจะ ฝากปรัชญาของฟูจิโกะ ฟูจิโอะ เอาไว้ดังนี้ล่ะครับ ว่า ’ที่สุดแล้ว ทิฐิการใช้ชีวิตของเรานี่แหละสำคัญกว่าปัจจัยภายนอกทุก ๆ ปัจจัย และนอกเหนือจากนี้ จิตใจที่ดี พาคนเราไปสู่สิ่งที่ดีกว่าได้เสมอ ๆ“ ครับ.
ดร.วิทย์ สิทธิเวคิน
... อ่านต่อที่ : https://d.dailynews.co.th/article/258903/
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
