[Lucky review] ความรักคือปลาทู 3 เมื่อหญิงชราเก็บผักชะอมริมรั้ว ได้ตามที่ต้องการแล้ว เธอก็เดินหายเข้าไปในครัว แล้วทำไข่เจียวชะอม เมนูอาหารจานโปรดของเธอต่อไป

สำรวจ
ลงทุน
คำถาม

มีบัญชีอยู่แล้ว?หรือ

•

8 ม.ค. 2022 เวลา 03:21 • นิยาย เรื่องสั้น

ความรักคือปลาทู 3

เมื่อหญิงชราเก็บผักชะอมริมรั้ว ได้ตามที่ต้องการแล้ว เธอก็เดินหายเข้าไปในครัว แล้วทำไข่เจียวชะอม เมนูอาหารจานโปรดของเธอต่อไป

"เด็ก ๆ เดี๋ยวยายเข้าบ้านแล้วนะ จะไปเล่นกันที่ไหนก็ไป แต่อย่าซนมากนักละ แล้วก็ดูแลตัวเอง ระวังหมาด้วย บ้านฝั่งโน้นมีหมาที่เกลียดแมวมาก อย่าผ่านไปทางนั้นนะ"

ส่วนไวโอเล็ตกับไทเกอร์ก็พากันไปเล่นตรงเล้าไก่ ที่มีลูกเจี๊ยบตัวเล็ก ๆ ที่มีขนนุ่ม ๆ แต่ยังขึ้นไม่เต็มตัว กำลังร้องระงมอยู่ในนั้นนับสิบตัว

ด้วยสัญชาตญาณของสัตว์ตัวเล็กที่เมื่อมีสัตว์ตัวใหญ่เข้ามาใกล้ หมายปองชีวิต พวกมันย่อมต้องส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือจากแม่ไก่เป็นธรรมดา

"เจี๊ยบ ๆ ๆ แม่จ๋าาาาาาา ช่วยด้วยยยยยยย"

"แม่ ๆ ๆ ๆ ๆ แม่จ๋าาาาา"

ต่างพากันร้องระงมเซ็งแซ่ดังไปทั่วทั้งบริเวณเล้าไก่ ทำให้แม่ไก่ที่ออกไปหาอาหารข้าง ๆ เล้าไก่ รีบวิ่งกลับมา แล้วพยายามไล่ตี ไล่จิกไทเกอร์กับไวโอเล็ต เพื่อปกป้องลูก ๆ ของเธอ โดยที่ยังไม่ได้สอบถามความจริงใด

"ออกไปนะเจ้าแมวบ้า อย่ามาใกล้ลูก ๆ ของฉัน ไป ๆ ๆ "

ต๊าก ๆ ๆ ๆ กระต๊ากกกกก

แม่ไก่โวยวายพร้อมกางปีกวิ่งไล่จิกผู้บุกรุกทั้งสอง

"เดี๋ยวสิจ๊ะแม่ไก่ พวกเราไม่ได้จะมาทำร้ายลูก ๆ ของแม่ไก่เลยนะ เราแค่มาดูน้อง ๆ เหมียว ๆ ๆ"

ไวโอเล็ตพยายามอธิบายเหตุผลให้แม่ไก่ฟัง

"แต่พวกเธอทำให้ลูก ๆ ฉันกลัว เห็นไหมว่า ลูก ๆ ฉันร้องเสียงหลง วิ่งวุ่นจะเหยียบกันตายหมดแล้ว"

แม่ไก่ที่กำลังตกใจ คิดว่าลูก ๆ อยู่ในอันตราย ตอบกลับไวโอเล็ต

"กระต๊าก ๆ ๆ"

"แม่ไก่ ผมกับเพื่อนขอโทษนะครับ แต่พวกผมไม่มีเจตนาจะทำร้ายลูกไก่เลยนะครับ เหมี๊ยววววว"

ไทเกอร์พยายามช่วยพูดอธิบายให้แม่ไก่ใจเย็นลง

"ฉันไม่เชื่อพวกเธอหรอก ครั้งก่อนก็มีแมวมาซุ่มที่ข้างเล้าไก่แบบนี้ แล้วก็จับลูกฉันไปกินทีละตัว กระต๊าก ๆ ๆ "

"พวกผมไม่ทำแบบนั้นหรอกแม่ไก่ ที่สำคัญผมชอบกินปลาทู ปลาแซลมอน ไม่ชอบกินไก่หรอกครับ เหมี๊ยวววว"

"ใช่ ๆ ฉันก็ด้วยค่ะแม่ไก่ ไม่ชอบกินไก่เลย ฉันชอบกินอาหารกระป๋อง อาหารเม็ด ขนมแมวเลีย อ้อที่ชอบมากที่สุด ก็ปลาทูทอดคลุกข้าว

เหมี๊ยวววววว ๆ ๆ "

แม่ไก่เริ่มใจเย็นลงมาบ้าง

"แน่ใจนะ พวกเธอจะไปรู้อะไร พวกเธอไม่เคยมีลูก ไม่เคยต้องกกไข่ ไม่เคยต้องป้อนอาหารให้ลูก ไม่เคยต้องพาลูก ๆ ไปคุ้ยเขี่ยอาหาร แล้วไหนยังจะต้อง คอยเฝ้าระวังนกเหยี่ยวจากบนฟ้า ที่ชอบแอบโฉบลงมาคว้าเอาลูกไก่ไปกิน หมาที่ชอบกินลูกไก่ แล้วไหนจะแมวอันธพาลที่ชอบจับลูกไก่ไปถอนขนเล่นนั่นอีก"

แม่ไก่พูดพลางสะอื้นไห้

"แม่ไก่หมายถึงเจ้าทอมแน่เลย แมวที่ชอบจับลูกไก่ไปถอนขนเล่น"

"ฉันก็ไม่รู้หรอกว่ามันชื่ออะไร รู้แต่ว่ามันเป็นแมวสีดำ"

"ใช่แน่เลย เจ้าทอมแน่เลย"

ไวโอเล็ตรีบเสริมอีกแรง

"เดี๋ยวถ้าฉันเจอทอมอีก ฉันจะบอกเขาให้นะแม่ไก่"

"ขอบใจนะแม่สาวน้อย พวกเธอน่ารักมาก ไม่น่าไปรู้จักกับแมวเกเรแบบนั้นเลย"

"ทอมก็ไม่แย่เท่าไรหรอกครับ อาจมีบ้างที่เกเร แล้วผมจะบอกทอมให้นะครับ

เหมี๊ยว ๆ ๆ "

ไทเกอร์กับไวโอเล็ตอธิบายให้แม่ไก่เข้าใจ

"ถ้าเธอทั้งสอง ไม่ได้จะมาจับลูก ๆ ของฉันไปกินจริง ๆ ละก็ ช่วยแอบดูเงียบ ๆ ห่าง ๆ ไปหน่อยได้ไหม ลูก ๆ ของฉันยังเด็กอยู่ ยังกลัวแมวตัวโต ๆ แบบพวกเธอ"

เมื่อแม่ไก่ได้ฟังทั้งสองอธิบายแล้ว ก็คลายความกังวลลง ยอมให้ไทเกอร์กับไวโอเล็ตได้เฝ้าดูลูกเจี๊ยบที่แสนจะน่ารักต่อไป

แต่ทั้งไทเกอร์ และไวโอเล็ตตอนนี้ก็ไม่ได้สนใจจะดูลูกเจี๊ยบแล้ว ทั้งสองคลอเคลียกันไปมา ไวโอเล็ตซุกไซร้ไปตามลำคอป้อม ๆ ของไทเกอร์อย่างออดอ้อนน่าเอ็นดู แล้วทั้งคู่ต่างก็เลียแข้งเลียขาของตัวเองไปเงียบ ๆ

"ไวโอเล็ต ฉันคิดว่า ฉันคงต้องกลับบ้านก่อนแล้วนะ"

"อ้าว จะกลับแล้วเหรอ ว้า เพิ่งจะได้อยู่ด้วยกันเองนะ"

"ใช่ ต้องกลับแล้ว เดี๋ยวคุณแม่โกรธ"

"เธอจะโดนคุณแม่ตีไหมไทเกอร์"

"ไม่ต้องตีหรอก แค่คุณแม่บอกว่า จะไม่รักแล้ว แค่นี้ฉันก็เจ็บปวดหัวใจจะตายแล้วละ"

"เธอนี่นะ รักคุณแม่จริง ๆ "

"ทำยังไงได้ละ ก็คุณแม่คือภารกิจบนโลกนี้ของฉัน แล้วคุณแม่ก็เป็นรักแรกของฉันด้วย"

"อิจฉาคุณแม่จัง แล้วฉันละ"

"เธอคือที่หนึ่งในดวงใจของฉันเลยนะไวโอเล็ต"

"แน่นะ"

"มันแน่นอนอยู่แล้ว"

"บ้านะไทเกอร์ เธอนี่ปากหวานจริง ๆ"