"สตอรี่ครูนกบิน ตอนที่ 1 วัยเด็กของฉัน"
สวัสดีค่ะเพื่อนๆทุกคน ฉันเล่าชีวิตที่ยังเป็นเด็กชนบทตัวน้อยๆคนนึงที่ยังไม่มีจุดหมายในชีวิตค่ะ แต่ความสุขมันช่างผ่านไปเร็วเสียจริง ความทรงจำวัยเด็กยังสวยงามเสมอ
โลกของความสุขที่มีพ่อแม่พี่น้องอยู่พร้อมหน้าประกอบอาชีพและมีความเป็นอยู่ตามอัตภาพ เคยคิดและฝันถึงอาชีพที่จะเกิดขึ้นในอนาคตของฉัน อาชีพครู และอาชีพคอมพิวเตอร์ธุรกิจ มีความสุขสนุกสนานกับเพื่อนๆในวัยเด็กของฉัน
ความสุขแบบเด็กชนบทเลี้ยงน้อง
ตั้งแต่จำความได้ ทุกเช้าๆ ตื่นตี 5 ต้องออกจากบ้านเก็บหน่อไม้ฝรั่งในไร่เพื่อส่งขาย ช่วยแม่ขายของชำตอนเช้า รับหน้าที่นั่งขายขนมก่อนมาโรงเรียนทำเป็นประจำทุกวัน มีความสุขตามอัตภาพของครัวครัวเรา
ตอนเย็นกลับมา เปลี่ยนเสื้อผ้านักเรียนเป็นชุดอยู่บ้าน เข้าไร่หน่อไม้ ให้อาหารปลาในบ่อปลา รดน้ำผักรอบบ่อปลา เสาร์อาทิตย์มีงานบ้านไหน เจอกันสาวเครื่องไฟ สาวแคนวง งานเลิกช่วยพ่อเก็บของ เค้าว่ากันว่า เครื่องไฟมาก่อนงานเริ่ม กลับหลังงานเลิกทุกที กลับบ้าน การที่เราช่วยงานพ่อแม่คือความสุขที่หามิได้ ฉันไม่เคยเสียใจกับการได้ช่วยงานพ่อแม่ “ฉันรักครอบครัวของฉัน”
งานวันเด็กของฉัน
วิธีเด็กชนบทของฉัน ออกไปจับปลากับแม่มาทำอาหาร เก็บผักตามรั้วบ้านหรือที่เราปลูกไว้กินเอง หรือแลกเปลี่ยนสิ่งที่เรามีกับญาติพี่น้องที่บ้านอยู่ติดกัน มีความแบ่งปัน หน้าทำนามีการลงแขกเกี่ยวข้าว ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน สมัยวัยเด็ก ฉันไม่มีโทรศัพท์ โทรทัศน์ขาวดำ ไม่มีการเล่นเกม เราเล่นเกมแบบวิถีเด็กชนบท งูกินหาง กระโดดยาง หมากเก็บ ม้าก้านกล้วย เป่ายาง โยนตัวการ์ตูน เล่นกีฬาวอลเล่ย์บอล ฟุตบอล วิ่ง ซึ่งสมัยปัจจุบันอาจจะมีน้อยลง
ความทรงจำที่ประทับใจมากที่สุด ญาติพี่น้องวัยใกล้เคียงกันเราจะรวมตัวเพื่อเล่นด้วยกัน พี่ห่วงใยน้องๆเสมอ สอนในสิ่งที่เรายังไม่ทราบ มีความรักความผูกพัน สิ่งที่ฉันชอบเล่นมากที่สุดในวัยเด็ก คงไม่ต่างจากเด็กชนบทคนอื่นๆ การเล่นขายของ ซึ่งเราสามารถที่จะเล่นกันได้ทั้งผู้หญิงและผู้ชาย ซึ่งฉันเรียกสิ่งนี้ว่า “ความทรงจำสีจางแต่ไม่เคยลืม”
YouTube:ครูนกบิน คณิฐพัฒน์
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
