บุ๋มเวอร์ชั่นสิ้นปี 2021
ตอน: สิ่งที่หล่นหายไปตามวัย และสิ่งใหม่ที่ได้มา
จะพูดว่าใกล้จะโตขึ้นอีกปีแล้วก็แอบกระดากปาก เพราะน่าจะเรียกว่าแก่ลงอีกปีซะมากกว่า
ในทางร่างกายก็คงเป็นอย่างหลัง แต่ในความรู้สึกก็ยังยินดีที่จะเรียกมันว่าการเติบโตอยู่นะ เพราะเมื่อหันมาทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งปีแล้วเห็นอะไรใหม่ ๆ ที่ยังไม่เคยเห็นในปีก่อน ๆ ฉันก็ถือว่ามันคือการเรียนรู้และเติบโตล่ะ
วัยที่กำลังเพิ่มขึ้นทำให้หลายอย่างหล่นหายไปจากชีวิต ไม่ว่าจะเป็นความแข็งแรง เพื่อนรอบกาย เวลาว่าง พลังและความสดใส ใช่ล่ะ...ฉันนิ่งขึ้นเยอะเลย
เขาว่าคนแก่คิดมากเห็นจะจริง เพราะคิดจริงคิดจัง คิดสะระตะ แต่เรื่องที่คิดก็จะเริ่มย่นเข้ามาอยู่ในวงแคบ ๆ ที่ตัวเองควบคุมได้ เมื่อก่อนก็คิดเยอะ แต่ออกแนวคิดแทนคนอื่นซะมากกว่า ยังไม่ถามเขาเลยคิดก่อนเขาซะงั้น ตอนนี้กลับกลายเป็นว่าคิดแต่เรื่องตัวเองเสียส่วนใหญ่ พอคิดเยอะ ๆ ก็เกิดความสงสัยในความเป็นตัวเองขึ้นมาซะอย่างนั้น
รู้สึกวกวนสับสนกับคำถามที่ว่า 'บุ๋มเป็นคนยังไง' เปล่า...ไม่มีใครถามหรอก ถามตัวเองนี่แหละ แล้วตอบไม่ได้ด้วย ถ้าเป็นเมื่อหลายปีก่อนคงตอบได้เต็มปากเต็มคำว่าเป็นคนสนุกสนานร่าเริง แต่เดี๋ยวนี้มันเริ่มมีมุมแปลก ๆ โผล่เข้ามาในการเป็นบุ๋ม มีบางมุมที่ก็แอบดาร์คอยู่เหมือนกัน
เกิดเป็นมนุษย์ก็ต้องเจ็บปวด...
รสชาติของชีวิตมนุษย์แหละนะ บางครั้งก็รู้สึกเหมือนคนเราเกิดมาเพื่อสร้างปัญหาและแก้ปัญหาวนไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะกลับดาว ความเจ็บปวดที่สุดของปีนี้เห็นจะเป็นปวดหลังและปวดหัวนี่ล่ะ เป็นปีที่ร่างกายประท้วงด้วยการป่วย เป็นปวดหลังและปวดหัวเวอร์ชั่นที่พัฒนาขึ้นมาจากปีก่อนมาก ปวดจนลุกไม่ขึ้น ทำอะไรไม่ได้นอกจากนอนมองดูพัดลมบนเพดานนิ่ง ๆ
อืม..พัดลมมีสามใบพัด ไม่เคยหยุดมองมันจริง ๆ จัง ๆ แบบนี้เลยแฮะ
การพักผ่อนเป็นสิ่งที่ต้องบรรจุลงใน To do list ไม่ใช่เรื่องที่แค่หาเวลาว่างพักผ่อนบ้างนะแบบที่ใคร ๆ พูดกัน อยากมีร่างกายเก็บไว้ใช้นาน ๆ ก็ต้องถนอมกันหน่อย
นอกจากร่างกาย ใจยังเป็นอะไรที่ต้องดูแล ฉันเริ่มตระหนักถึงความน่ากลัวของความเครียด รู้ตัวดีว่าพื้นฐานเป็นคนค่อนข้างเครียดง่าย แต่ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะเครียดจนป่วย และปีนี้ก็รู้ซึ้ง ตอนนี้พยายามรีเซ็ทความรู้สึกของตัวเองในแต่ละวันให้ได้ พรุ่งนี้เอาใหม่ เริ่มใหม่
สิ่งที่ทำให้รู้สึกโชคดีที่สุดในปีนี้และรู้สึกเป็นสิ่งที่ได้คืนมาจากกาลเวลาที่ผ่านไป ก็คงเป็นคนรอบกาย ครอบครัว เพื่อน คนรัก ทุกคนยังคงอยู่ข้าง ๆ เสมอในทุกช่วงเวลาของชีวิต เราผูกพันกันเพิ่มขึ้นอีก 1 ปีแน่ะ
นอกจากนี้ยังมีประสบการณ์ชีวิตด้านใหม่ ๆ ที่โผล่เข้ามาเป็นสีสันพอให้ชีวิตไม่น่าเบื่อจนเกินไป ทั้งงานสอน การท่องเที่ยว การแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับผู้คนในอาชีพที่แตกต่าง บางทีเราอยู่ในวงโคจรเดิม ๆ นาน ๆ มุมมองที่มีอาจจะมองแค่ด้านที่เราเห็น พอได้มีโอกาสเจอะเจอผู้คนที่หลากหลายก็เหมือนเปิดมุมมองของเราไปด้วย มีผู้คนเจ๋ง ๆ อีกมากมายเลยล่ะ สิ่งที่ยังทำต่อเนื่องก็คงจะเป็นการเขียนนี่ล่ะ...ฉันคงรักมันจริง ๆ แล้วล่ะ
สุดท้ายชีวิตมันก็คงเป็นแบบนี้ล่ะมั้งนะ
มีสิ่งที่หล่นหายจากเราไปทั้งที่เราเต็มใจและไม่เต็มใจให้มันจากไป กับสิ่งใหม่ ๆ ที่เข้ามาทั้งที่เราเต็มใจและไม่เต็มใจอีกนั่นแหละ
เลือกได้บ้าง ไม่ได้บ้าง
สร้างปัญหาเองบ้าง คนอื่นสร้างให้บ้าง
แก้ปัญหาเองบ้าง คนอื่นแก้ให้บ้าง สลับกันไปแบบนี้ จะเรียกว่าเสน่ห์ของการมีชีวิตอยู่ก็คงจะได้มั้ง...
#สมุดบันทึกของเยลลี่หมี
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
