ดมเดลลี 5 สุขสันต์วันเกิด
อินเดียตื่นสายกว่าไทยมากครับ นั่นทำให้อะไร ๆ หลายต่อหลายอย่าง มันผิดเวลาตามไปด้วย ที่นี่เค้าเข้าทำงานกันตอนสิบโมงเช้า ห้างร้าน และสถานที่ราชการทั้งหลาย ก็พากันโอ้เอ้ จนเปิดทำการกัน ตอนสิบโมงเช้าทั้งนั้น คนอินเดียไม่ต้องรีบร้อนออกจากบ้านไปทำงานกันมากนัก ไม่เหมือนชาวเมืองใหญ่ บางเมืองในโลก ที่ต้องแหกขี้ตาตื่นไปทำงาน กันตั้งแต่ดวงอาทิตย์ยังไม่ขึ้น เช้าจนนกกาพากันสงสัย ว่าจะรีบกันไปทำไมขนาดนั้น
เวลามาตรฐานที่ อินเดีย นั้น ช้ากว่าบ้านเราชั่วโมงครึ่งครับ ความที่มันมีเศษครึ่งชั่วโมงมาด้วย เลยทำให้คำนวนเวลาที่ประเทศไทยยากขึ้นมาหน่อย ความที่มันไม่ต่างกันเป็นหน่วยชั่วโมงถ้วน ๆ
เป็นปีที่ผมไม่ได้ฉลองวันเกิดตัวเอง บนแผ่นดินเกิดครับ เพราะบังเอิญ ที่จะต้องเดินทางมารอนแรมอยู่ที่ เดลลี พอดิบพอดี นั่นทำให้คราวนี้ ผมต้องฉลองวันเกิดให้ตัวเองในต่างแดน และก้าวผ่านวาระแห่งอายุขัย ล่าช้าไปชั๋วโมงครึ่ง ตามมาตรฐานเวลาของอินเดีย
ตามปกติแล้ว ผมก็ไม่ได้มีพิธีการอะไรยุ่งยากสำหรับวันเกิดตัวเอง ไม่นิยมเอิกเกริกวุ่นวายครับ แทบจำงานปาร์ตี้ฉลองวันเกิดครั้งล่าสุด ไม่ได้ซะแล้ว ความที่ไม่ได้มีอะไรอย่างนั้นมานาน ส่วนใหญ่ก็จะพาคุณพ่อคุณแม่ ออกไปกินข้าวกันนอกบ้าน และสบโอกาสเข้าวัดทำบุญ ตามสะดวก
แรกทีเดียว ผมก็มองหาวัดใน เดลลี อยู่เหมือนกันครับ แต่ก็ต้องจนใจ เพราะหันไปทางไหน ก็ไม่เจอวัดพุทธเลยแม้แต่วัดเดียว จนผมรู้สึกไปว่า ไม่สมกับเป็นแผ่นดินกำเนิด ของศาสนาพุทธเอาซะเลย
ใน เดลลี นั้น มัสยิตเก่าแก่และใหญ่โต มีอยู่แทบทุกมุมเมืองครับ เป็นร่องรอยความรุ่งเรือง ของจักรวรรดิโมกุล ที่ปกครองอินเดียมายาวนาน รวมไปถึงวัดฮินดูที่ขนาดย่อมลงมาหน่อย ที่แทรกตัวอยู่ตามซอกซอยต่าง ๆ ผสมผสานกับศาสนสถาน ของ ซิกซ์ และ บาไฮ สองศาสนาใหม่ล่าสุดของที่นี่ แต่ไร้เงาวัดพุทธที่คุ้นเคยจริง ๆ
ความที่ไม่รู้ขั้นตอนการทำบุญในศาสนสถานต่าง ๆ เหล่านั้น รวมไปถึงความรู้สึก “ไม่อิน” เลยทำให้ผม งดการทำบุญวันเกิดไปในที่สุด นั่นทำให้วันเกิด บนแผ่นดินชมพูทวีปคราวนี้ เป็นแค่วันธรรมดาวันหนึ่ง ไม่ได้ทำบุญ และไม่มีปาร์ตี้ใด ๆ มีเพียงคำอวยพรทางไกล ตามสายโทรศัพท์จากแม่ แค่นั้นก็สุขใจอย่างที่สุดแล้วครับ
ช่วงสายของวันเกิดนั้น ผมเดินทางออกจากที่พักไปทำงานใน เดลลี ตามปกติ เราไปบันทึกภาพสารคดีใน HAUZ- KHAS โบราณสถานเก่าแก่ แถบชานเมือง เดลลี ห่างจากที่พักไปประมาณสี่สิบนาที และใช้เวลาเดินวนเวียน บันทึกภาพอยู่จนเกือบเที่ยง ก่อนจะเข้าไปหาอาหารเที่ยงกินในร้านแถวนั้น
ขณะที่เรากำลังวางแผนการเดินทางต่อในวันนั้น ก็มีข่าวใหญ่เกิดขึ้นกลางเมือง เดลลี และโด่งดังไปทั่วโลกในเวลาไม่กี่นาที
มีการก่อวินาศกรรม เกิดระเบิดขึ้น หน้าที่ทำการศาลสูง กลางกรุง เดลลี สถานที่ที่เราเพิ่งนั่งรถผ่านมาเมื่อวานนี้ แรงระเบิดทำให้มีผู้เสียชีวิต รวมถึงบาดเจ็บหลายสิบคน สร้างความโกลาหลไปทั้ง เดลลี จนต้องปิดถนนไปหลายเส้น ส่งผลให้การจราจรติดขัดไปทั้งเมือง
ผมโทรศัพท์กลับบ้านอีกครั้ง หลังจากที่ฟังคำอวยพรวันเกิดจากแม่ได้ไม่นาน แต่คราวนี้ เพื่อแจ้งข่าวการระเบิด ก่อนที่ข่าวนี้จะออกอากาศไปถึงที่บ้าน ผ่านทางซีเอ็นเอ็นเสียก่อน เพราะพ่อผม เป็นแฟนพันธุ์แท้ของสำนักข่าวนี้ เพื่อยืนยันว่าผมสบายดี ไม่ได้มีผลกระทบใด ๆ จากการระเบิด นอกเสียจากว่ารถติดเท่านั้น
เหตุการณ์นี้ อาจเป็นคำตอบให้ผมเสียทีว่า ทำไม อินเดีย ถึงได้เข้มงวดกับการตรวจค้นขนาดนั้น ไม่ว่าจะไปที่ไหน ทำอะไร เราจะต้องผ่านการตรวจค้น และผ่านระบบรักษาความปลอดภัย อย่างเข้มงวด การได้เห็นเจ้าหน้าที่ถืออาวุธสงคราม อยู่ตามที่ต่าง ๆ ทั้งในและนอกอาคาร นับเป็นเรื่องปกติ
เราเกิดและเติบโต ในประเทศที่ค่อนข้างสงบร่มเย็น แม้จะเคยมีความรุนแรงบนท้องถนนมาบ้าง แต่บรรยากาศโดยรวมของบ้านเรา ยังคงความเป็นเมืองสงบสุขครับ ช่วงเวลาที่ผมใช้ชีวิตอยู่ ในเมืองใหญ่ต่างแดนอย่าง เดลลี นั้น บรรยากาศ และความเข้มงวดหลายอย่าง ทำให้ความรู้สึกปลอดภัย น้อยลงจริง ๆ เพราะแม้แต่การเดินเข้าร้าน Mcdonald เพื่อซื้อเบอเกอร์กินสักชิ้น ยังต้องตรวจกระเป๋าก่อนเข้าร้าน โดยมีเจ้าหน้าที่ แต่งตัวคล้ายทหาร ถือปืนกลอยู่ด้วย นั่นอาจเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมรู้สึกว่า แม๊คฯบ้านเราอร่อยกว่า ก็เป็นได้
หลังจากที่ อินเดีย ได้เอกราชมาจากอังกฤษ แผ่นดินนี้ก็ไม่เหมือนเดิมครับ โดยเฉพาะ เมื่อมีการฉีกเผืนแผ่นดิน ออกเป็นเสี่ยง ๆ เกิดเป็นประเทศ ที่ใช้ความคิดทางการเมือง และความเชื่อทางศาสนา เป็นตัวก่อตั้ง รวมถึงความพยายาม ที่จะแยกแผ่นดินที่เหลืออยู่ออกไปอีก เพื่อหาทางปกครองตัวเอง ตามแบบที่ต้องการ นั่นทำให้ อินเดีย ในวันนี้ มีศัตรูรายล้อมรอบด้าน ทั้งกับชาติเพื่อนบ้าน ที่เคยอยู่ร่วมชายคาเดียวกันอย่าง ปากีสถาน และชนชาติที่ยังอยู่ร่วมผืนแผ่นดินกันตามภูมิภาคต่าง ๆ ที่ยังพยายามทุกวิถีทาง ที่จะแยกตัวออกไปเป็นอิสระกัน อีกไม่น้อยเลย
ความรุนแรง ดูจะเป็นทางออกที่โง่เขลา แต่ได้รับความนิยม ความที่มันสร้างรอยด่างในประวัติศาสตร์ของ อินเดีย มานับครั้งไม่ถ้วน เริ่มตั้งแต่การได้เอกราชมาจากอังกฤษ ชัยชนะที่ได้มาจากการต่อสู้แบบ อหิงสา ปราศจากความรุนแรง แต่เอกราชนั้น ก็เหมือนจะพาไปสู่ความสูญเสีย มหาตมะ คานธี ชายผู้เป็นบิดาของชาติ ชายที่สามารถปลดแอกชนชาติของตน ด้วยสันติ แต่ต้องจบชีวิตลงด้วยคมกระสุน ท่ามกลางสายตามวลหมู่ผู้ที่ศรัทธา เริ่มต้นบทบันทึกความรุนแรง ที่แถมมากับเอกราชของ อินเดีย นับแต่บัดนั้น จนทำให้ อินเดีย กลายเป็นประเทศ ที่มีประวัติศาสตร์ผู้นำถูกลอบสังหาร มากที่สุดประเทศหนึ่งในโลกเลยทีเดียว
นับเป็นวันเกิดที่ไม่น่าจดจำนัก แม้ผมจะอยู่ห่างจากจุดที่เกิดเหตุ ไกลพอดู แต่เสียงระเบิดนั้นดังก้องอยู่ในหัวตลอดวัน โดยไม่ต้องได้ยินจริง ๆ ซะด้วยซ้ำ
มันรู้สึกกระอักกระอ่วน เมื่อวันคล้ายวันเกิดตัวเอง กลับกลายเป็นวันที่หลายชีวิตได้จากไป นั่นทำให้การฉลองวันเกิดให้ตัวเอง หมดความหมายไปในที่สุด
ผมพยายามผ่านวันเกิดอันยาวนานนั้น ข่มตาให้หลับลง นึกถึงคำสอนของพระพุทธองค์ ว่าไม่มีสิ่งใดเที่ยงแท้ มีเกิด ก็ต้องมีดับ ความจริงง่าย ๆ ที่ไม่มีใครเคยค้นพบ จนเมื่อสองพันห้าร้อยกว่าปีก่อนนี่เอง
ผมหลับไปได้ไม่นานเท่าไหร่ ก็รู้สึกเหมือนมีใครมาเขย่าตัวให้ตื่น เขย่าแรงมาก จนผมตื่นขึ้นมาจริง ๆ มันเขย่าไปทั้งบ้านจนตกใจ ความที่เพิ่งผ่านระเบิดกลางเมืองมาเมื่อตอนสาย แวบนั้น ในหัวผมเข้าใจไปว่า น่าจะมีการระเบิดที่ไหนสักที่ และไม่น่าจะไกลจากที่พักผมมากนัก เพราะมันสั่นรุนแรงเหลือเกิน แรงขนาดปลุกคนที่หลับลึกให้ตื่นได้
ผมเปิดหน้าต่างออกไป จากชั้นบนผมชะโงกตัวออกไป เพื่อดูบรรยากาศด้านนอก พบว่าไฟฟ้าดับไปทั่ว และชาวเมือง เดลลี ในละแวกนั้น พากันออกมาตามท้องถนนหน้าบ้าน พูดคุยกันเป็นกลุ่ม ๆ บ้างหอบลูกจูงหลาน ออกมากันจนเต็มซอยหน้าบ้าน
ผมพยายามฟังว่าเขาคุยอะไรกัน ก็จนใจครับ เพราะฟังภาษาฮินดิไม่ออก แต่ก็ต้องยอมรับเลยล่ะครับ ว่าวินาทีนั้น ผมรู้สึกกลัวขึ้นมาจริง ๆ ความที่อยู่ไกลบ้าน จนข้างในหน้าอก มันรู้สึกโหวงเหวงยังไงบอกไม่ถูก
สรุปว่า มันคือ แผ่นดินไหว ครับ ความรุนแรงอยู่ที่หกริกเตอร์กว่า ๆ โดยมีศูนย์กลางอยู่ไม่ไกลจาก เดลลี มากมายนัก ส่งผลให้ อินเดีย ตอนเหนือเกือบทั้งหมด และเมืองหลวงอย่าง เดลลี สามารถรู้สึกได้ โดยเฉพาะผม ที่รู้สึกได้ดีเอามาก ๆ
มารู้เอาที่หลังว่า เดลลี เป็นหนึ่งในเมืองที่มีความเสี่ยง เรื่องแผ่นดินไหวสูงเป็นอันดับต้น ๆ ของโลก และเกิดแผ่นดินไหวขึ้นบ่อยครั้ง บ่อยจนคนที่นี่ เค้ารู้หน้าที่ ว่าต้องออกมาจากที่พักอาศัย เพื่อความปลอดภัย ไม่เหมือนชาว ไทย อย่างผม ที่ยังชะโงกหน้าอยู่บนบ้าน แบบทองไม่รู้ร้อน เพราะไม่คุ้นเคยกับสถานการณ์แผ่นดินไหว ไม่รู้ด้วยซ้ำว่า ไอ้ที่เขย่าจนตื่นนั่นล่ะ คือแผ่นดินไหว ก็แหม.. มันไม่คุ้นเคยนี่ครับ ใครจะว่ายังไงก็ยอมล่ะ
เป็นครั้งที่สามในรอบวัน ที่ผมต้องยกหูโทรกลับบ้าน เพื่อรายงานเหตุแผ่นดินไหวให้ที่บ้านรู้เสียก่อน และรายงานตัวว่า ผมยังสุขสบายดี ก่อนที่รายงานข่าวแผ่นดินไหว จะไปเขย่าหัวใจ คนที่บ้านไปเสียก่อน
ผมพยายามหลับตาลงอีกครั้ง โดยหวังว่าวันเกิดปีนี้ จะหมดเรื่องตื่นเต้นเสียที ไม่บ่อยหรอกนะครับ ที่จะมีคนกดระเบิด แทนจุดเทียนวันเกิดให้เรา รวมไปถึงมาเขย่าแผ่นดินให้สั่นไหว แทนการเป่าเทียน แต่ท้ายสุดผมก็ได้อธิษฐาน หลังจากผ่านเรื่องร้าย ๆ ทั้งสองเรื่องไปได้ในหนึ่งวัน และคงต้องจดจำ วันเกิดในต่างแดนครั้งนี้ไปอีกนาน
สุขสันต์วันเกิด..เสียที
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
