16 ม.ค. 2022 เวลา 05:52 • ปรัชญา
บทกวี : กาลเวลาจักเป็นผู้ทำลาย
อดีตมหึมา
กระหน่ำกระหนาบไม่ขาดสาย
ดีบ้างเลวบ้างเปปน
ซึ่งใครบางยัดเยียดให้ผู้คนจดจำ
ว่ากันว่ามันคือสิ่งดีงาม
เพียงเพราะประพฤติตามกันมา
หลายคนป่าวร้องบอกรักเสียจริงจัง
จนนึกอยากถอยหลังหวนกลับไป
เขาอาจไม่เข้าใจ ว่าสถานการณ์เปลี่ยนไปแล้ว
คล้ายคนสายตาสั้น
ไม่ยอมเปลี่ยนเลนส์แว่นเก่าพร่า
เพื่อมองโลกให้ชัดขึ้น
ไม่ยอมรับเสียทีสิหน่า
ว่าโลกกำลังเคลื่อน
แต่พวกเขากลับเลือกเลื่อนผ่าน
ปิดหู หลับตา เปิดปาก
สำรากสบถกร่นถ่อย
เห็นต่างกล่าวหาเลื่อนลอย
ไม่ปลดปล่อยอคติบดบัง
ฝากฝังเวลาทำหน้าที่
ขจัดเขาเหล่านี้ให้หมดสิ้น
ปลดปล่อยพลังใหม่ได้ยลยิน
เบ่งบานโบยบินไปตามกาล
จวนหมดความคร่ำครึของยุคเก่า
จวนใกล้เวลาของเราจักขึ้นฝั่ง
ฟันเฟืองเก่าสนิมเขรอะผุพัง
ไม่อาจรั้งยั้งสายธารกาลเวลา
โฆษณา