ความทรงจำ...ครั้งยังเป็น ‘นักเรียน’
วันก่อนมีโอกาสได้เปิดหารูปมาสุขสันต์วันเกิดเพื่อนในวัยเด็กที่คบกันมายาวนานเกือบ 30 ปีได้ ก็ไปเจอรูปที่เป็นแก๊งของเพื่อนกลุ่มหนึ่ง ซึ่งในความทรงจำของเรา พวกเขาเหล่านั้นเป็นเด็กที่แสบพอตัว ครั้งหนึ่งเคยวิ่งเล่นไล่จับกัน ทุกวันนี้บ้างก็มีครอบครัว บ้างก็มีคนรัก ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปใช้ชีวิตของตัวเองกันหมด
ทว่าสิ่งที่ทำให้คิดถึงก็คือ ‘คนในรูปภาพ’ ยังคงเป็นคนเดิม เพื่อนคนเดิม รอยยิ้มเดิม ที่ไม่ต้องเติมแต่งอะไร ใช้ชีวิตในหนึ่งวันหมดไปกับการเรียน การกิน การเล่น การออกกำลังกาย การหัวเราะหยอกล้อกันไป แยกย้ายกลับบ้าน นั่งคุย MSN กัน อย่างสนุกสนาน ... จบที่นอนก่อนจะตื่นขึ้นมาเจอกันอีกวัน ชีวิตตอนเป็นนักเรียน มันดีจริง ๆ
"แค่คิดถึงบุคคลในรูปภาพ และ คิดถึงตัวเองในช่วงเวลานั้นก็มีความสุขแล้ว ..."
เราได้แต่นั่งยิ้มลำพังเมื่อเห็นรูปภาพต่าง ๆ ที่ถูกถ่ายโดยกล้องมือถือที่ให้ภาพความคมชัดแสนจะเลือนลาง หากเทียบกับกล้องมือถือในปัจจุบันคงเทียบกันไม่ติดเลยล่ะ แต่นั่นก็คือเสน่ห์ที่ถูกซ่อนอยู่ในความทรงจำ มันคือความทรงจำสีจาง ๆ ที่ยังชัดเจนขึ้นมาทุกครั้งเมื่อได้เห็นภาพความทรงจำเหล่านั้น
เพราะมีโอกาสนั่งหารูปเก่า ๆ เราจึงได้นั่งดูรูปอื่นไปเพลิน ๆ แล้วก็คิดถึงช่วงเวลาในวัยนั้นขึ้นมากะทันหัน หากเรากักเก็บรอยยิ้มและความอ่อนเยาว์ไว้ได้ตลอดไปก็คงจะดี ซึ่งในความเป็นจริงแล้ว คนเราต้องเติบโตขึ้นทุกวัน แต่ถึงกระนั้น สิ่งที่หลีกหนีไม่ได้ก็คือ ‘คนในรูปภาพ’ ยังคงยิ้มให้เราเหมือนเดิม ยิ้มผ่านเลนส์กล้องด้วยความสุข
ถึงวัยหนึ่งเมื่อเราโตขึ้นมา การที่จะยิ้มได้เต็มปากแบบนั้นคงเป็นไปได้ยาก หรือแม้กระทั่งการจะหัวเราะออกมาสุดเสียงอย่างจริงใจก็อาจจะไม่เกิดขึ้นเลยด้วยซ้ำ นี่จึงเป็นเหตุผลที่ทำให้วันนี้เรามานั่งจ๋อมเขียนเรื่องราวความทรงจำครั้งยังเป็นนักเรียนอยู่
คนเราเมื่อโตขึ้นแล้ว ต่างคนก็อาจจะมีมุมมองการใช้ชีวิตที่ต่างกันออกไป บ้างก็มีความคิดที่ต่างกัน หรือบางครั้งก็อาจจะมีเรื่องผิดใจกันได้ บางคนก็ห่างหายกันไป ไม่ได้พูดคุย ไม่ได้ติดต่อ ไม่ทักไม่ทาย หรือ บางคนก็อาจจะเกลียดกันไปแล้ว แต่มันทำให้เราเห็นความสำคัญของรูปภาพ ไม่ว่าเวลาจะผันผ่านไปนานแค่ไหน คนในรูปก็ยังคงเหมือนเดิม เป็นคนเดิมที่เคยอยู่ในชีวิตและความทรงจำของเรา
การเก็บคนบางคนไว้ในความทรงจำเป็นเรื่องที่สวยงาม แม้ว่าในตอนนี้ พวกเขาเหล่านั้นอาจจะห่างหายจากชีวิตของเราไป แต่พวกเขาเหล่านั้นก็ยังอยู่ตรงนี้ในภาพความทรงจำของเรา บางครั้งอาจจะเลือนหายหรือเลือนรางไป แต่สุดท้ายแล้วยังไม่มีอะไรเปลี่ยนไปในความทรงจำ
เราเลือกจำแต่เรื่องราวดี ๆ ไว้ เมื่อเวลาผันผ่านไป ความรู้สึกที่เคยขุ่นเคืองก็จะพัดผ่านมันไปตามกาลเวลา เพราะฉะนั้นเครื่องแบบนักเรียนจึงเป็นเครื่องย้ำเตือนความทรงจำชั้นดีในชีวิตของเราทุกคนว่าครั้งหนึ่งเราเคยพบกัน...และโชคดีที่ฉันได้เป็นเพื่อนกับเธอ 😊
ครีเอทโดย : ฑานตะวัน รูปภาพฟรีจาก : Pexels
...รัก...
.
#ฑานตะวัน🌻🌻🌻
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
