ถ้าเราทำตัวช้าตั้งแต่เด็ก เราก็จะช้าไปยันโต
หากเธอทำตัวช้า หากเธออายุเท่านี้แล้วยังเขียนหนังสือช้า เรื่อยเปื่อยไม่สนอะไร ล่องลอยไปเรื่อยๆ เธอก็จะติดนิสัยช้าไปตลอด การช้านั้นบางครั้งเป็นเรื่องที่ดี
แต่ต้องช้าให้ถูกเรื่อง
เพราะชีวิตมีโมแมนตั้ม
ชีวิตมันวิ่งไปเร็ว ขณะ ที่เราช้าเฉื่อย
ชีวิตจะประคองความเร็ว คงที่ เมื่อเดินทางไกล
และจะหาจังหวะเร็งขึ้นเป็นระยะระยะ เมื่อร่างกายและจิตใจพร้อมเปลื่ยนแปลง
และบางครั้ง ชีวิตนั้น ก็ช้าเฉื่อย ลื่นไหลไปตามจังหวะของสายน้ำ
เพียงแต่สายน้ำนั้น จะเปลื่ยนแปลงเวลาไหน จะเป็นสึนามิเข้ามาซัดเราจนกระเด็น หรือจะเป็นน้ำจากฝักบัวที่อุ่นกำลังดี
ตอนไหน เราไม่อาจล่วงรู้ได้
หากเราฝึกตนเองให้ช้าในทุกเวลา เมื่อคลื่นแห่งชีวิต ก่อตัวเป็นสึนามิ ซัดเข้ามาตรงที่หน้าเรา เมื่อนั้นแหละ เธอจะรู้ว่าเธอควรจะฝึกเปลื่ยนเกียร์
เร่งความเร็วเมื่อรู้ว่าคลื่นกำลังจะมา
แต่หากคลื่นมาแล้ว เราก็ต้องรู้จักสอดส่องสายตาหาหลักที่มั่นคง เพื่อยืดตัวเองไว้ไม่ให้โดนคลื่นซัดออกไป
ซึ่งต้องใช้ความเร็ว
แต่ไม่ใช้ความเร็วทางกายภาพ แต่เป็นความเร็วทางการคิด
เธอ เธอยังเล็กอยู่ ขอให้ฝึกไว้นะ ความเร็ว ช้า ให้ตามจังหวะของชีวิตให้ทัน
เธอทำได้ ฉันเชื่อแบบนั้นนะ (ยิ้มอย่างเป็นมิตร แม่ฉันบอกมา)
#อ่านดีกว่าไม่อ่าน
#ฝากกดไลค์ กดแชร์ แสดงความคิดเห็นและเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนด้วยนะครับ ขอบคุณครับผม😊
เครดิตภาพ1 จาก Pixabay โดย geralt
เครดิตภาพ2 จาก Pixabay โดย spazgenev
เครดิตภาพ3 จาก Pixabay โดย rolandmey
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
