แม่เอ๋ลำปางหนา
รู้จักกันอีกซักครั้งกับฉัน "แม่เอ๋ลำปาง เชรามิคลำปาง"
ฉันใช้สรรพนามในการเขียนบทความใน Blockdit เรียกตนเองในการเขียนว่า แม่เอ๋ลำปาง เพราะฉันอาศัยและใช้ชีวิตอยู่ที่จังหวัดลำปาง อำเภอแม่ทะ ตำบลป่าตัน หมู่ 2 บ้านปงหอศาล ฉันมาอาศัยใช้ชีวิตที่ลำปาง ใกล้จะ 20 ปีแล้วนะ เวลาเดินเร็วมาก ฉันสนุกและมีความสุขทุกวัน ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา
ฉันเขียนบทความวันนี้เพื่อแนะนำตัวเองให้เพื่อนได้รู้จักฉัน ฉันเป็นผู้หญิงธรรมดา วัยกลางคนที่ตอนนี้ อายุมาถึงเลข 45 ปีแล้ว ฉันจึงลุกขึ้นมาเรียนเขียนบทความและเรียนเขียน เพราะฉันค้นพบว่า การเขียนเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน ที่ฉันสามารถบอกเล่า ระบายสิ่งต่าง ๆ ออกมาผ่านตัวหนังสือ เปรียบเสมือนฉันได้พูดคุยกับเพื่อนสนิทที่สุดที่ฉันเคยมีมาในชีวิต ก็คือการได้ลงมือเขียน
อากาศของปลายเดือนมกราคม ปีนี้ปี 2565 ลำปางคืนนี้ค่อนข้างหนาวเย็น 22 องศาเซลเซียส การแจ้งที่แม่นยำจากโทรศัพท์มือถือของฉัน ที่วางบนโต๊ะ ข้างแป้นพิมพ์ จากการเอามือแตะที่หน้าจอ เวลา 23.35 น. เช้าวันพรุ่งนี้อากาศจะลดลงอีกแน่นอนและลูก ๆ ของฉันชอบอากาศหนาวเย็น รวมทั้งฉันด้วย อากาศที่บ้านฉันกำลังเย็นพอดี หลับสบาย พรุ่งนี้เช้าสามแม่ลุกคงซุกใต้ผ้าห่มเหมือนแม่แมวและลูก ๆ ทั่ว ๆ ไป
ฉันเขียนบทความมาถึงวันนี้น่าจะมากที่สุดในชีวิตของฉันแล้วหละ และพรุ่งนี้ก็จะมากเพิ่มขึ้นไปอีก ฉันเรียนเขียนบทความกับพี่ลักษณ์ และ เมื่อวันที่ 11 มกราคม ที่ผ่านมาฉันได้เข้าเรียนเขียนบทความ Power of Meow กับครูปราย พันแสง นักเขียนชื่อดัง ครูปรายอนุญาติให้ฉันได้ไปต่อกับการเขียนซะป๊ะ 2022 ที่ผ่านมา
ลึก ๆ แล้ว ฉันอยากเป็นเหมือน ๆ จุ๊ ๆ ห้ามหัวเราะนะโอเคไหม ฉันอยากเหมือน
เจเคโรลริ่งแหละขอบอก.....
การได้รับโอกาสเหมือนกับที่พี่ลักษณ์ยังให้ฉันอยู่ในห้องเรียนเขียนบทความนั้นฉันรู้สึกขอบคุณพี่ลักษณ์มาก ๆ และเช่นกัน โอกาสที่ฉันได้รับจากครูปรายในครั้งนี้ ฉันขออวยพรให้ครู ในด้านการเขียนของฉันทั้งสองท่าน " กินบ่เสี่ยง" มีกินมีใช้ตลอดไป ว้าว! ! ฉันอยากให้พ่อสล่าทรงศักดิ์ วาดภาพ หรือปั้นสี่หูห้าตาส่งให้ครูด้านการเขียนของฉันเพื่อเป็นเครื่องลางจัง
แต่เวลาที่พ่อสล่าทำงานนั้นไม่มีเลย ส่วนตัวฉันก็หางานมาเพิ่มในชีวิตอีกงานก็คือการเปิดร้าน รับ ส่ง พัสดุ ด้วยเสียดายร้านขายของทำเลทองของตนเอง แต่สิ่งที่ครูอยากได้มากกว่าอะไรทั้งหมด ครูทั้งสองท่าน พูดตรงกันก็คือ " เมื่อได้เรียนแล้ว ขอให้ตั้งใจเรียน"
ที่ผ่านมาอุปสรรคที่สุดของฉันคือ ปากท้อง และการทำมาหากิน แต่นั้นคงเป็นข้ออ้าง เพราะเพื่อนร่วมชั้นเรียนที่เรียนเขียนบทความกับพี่ลักษณ์ของฉันนั้น ไม่ธรรมดาเลยซักคน ขอใช้คำว่า ซุปเปอร์ น่าจะได้ เช่นเดียวกับเพื่อนในชั้นเรียนที่เรียนเขียนกับครูปราย ทุกคนขยัน เขียน D1,D2,D3 ซึ่งตอนใกล้วันปิดชั้นเรียน ตัวฉันเขียนยังไม่ครบขั้นตอน ด้วยสมาธิ จิตจดจ่อ หรือด้วยตั้งใจไม่พอ ก็ไม่แน่ใจ
แต่วันนี้ เวลานี้ฉันยังพอมีเวลา ไม่ว่าจะบทความของพี่ลักษณ์ 150 บทความใน 3 เดือน และ การเรียนเขียนซะป๊ะ กับครูปราย พันแสง จะทำความเข้าใจกับขั้นตอนการเขียนให้ได้ดีขึ้นเพื่อพัฒนาตนเอง ตัวของฉันเอง เพราะฉันเริ่มที่จะรักตัวเองเป็นจากการที่ฉันต้องสร้างคุณค่าให้กับตนเอง
และ ณ เวลานี้ฉันดีใจที่ยังมีลมหายใจและมีความหวังว่าฉันจะเป็นนักเขียน เขียนบทความ เขียนนิยาย เขียนอะไรไม่รู้ รู้แต่ฉันชอบและอยากที่จะเขียน คงเพราะฉันมีเรื่องอะไรไม่รู้เต็มหัวสมองไปหมด ฉันอยากเอามันออกมา มันคงเหมือนเส้นด้าย ที่รอฉันดึงออกมาถักเป็นผ้าพันคอ เป็นหมวก เพื่อบางที เรื่องในหัวสมองของฉันอาจให้ความอบอุ่นกับใครซักคน คลายเหงาใครอีกหลาย ๆ คนและตักเตือนพิษภัยกับคนที่หลงเข้ามาอ่านเรื่องราวประสบการณ์ของฉัน
ฉันหวังและฝันว่าเรื่องราวที่ฉันอยากเขียน อยากถ่ายทอด มันจะเป็นประโยชน์ต่อไปให้ผู้คนที่มาอ่าน เรื่องราวของฉัน ฉันตื่นเต้นและจะตั้งใจเรียนเขียน เพื่อวันหนึ่งข้างหน้าฉันจะเขียนเรื่องราวได้ดีรู้เรื่องเรียบเรียงได้จนคนอ่านเข้าใจและรู้จักตัวฉันมากขึ้นผ่านตัวหนังสือของฉัน
ผู้เขียน
แม่เอ๋ลำปาง ณ ศูนย์ฝึกลูกช้างลำปาง
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
