การทําบุญในทางพุทธศาสนามีหลายอย่าง ไม่ได้มีเฉพาะการบริจาคทานเท่านั้น การรักษาศีล เจริญสมาธิภาวนา หรือการคิดดีทําดี ก็เป็นบุญได้ แต่ อานิสงส์ของบุญจะมากจะน้อยแตกต่างกันขึ้นอยู่กับชนิดของบุญ( บุญกิริยาวัตถุ 10 ) โดยที่ ภาวนามัย ( การเจริญสติ สมาธิและภาวนา ) จะเกิดกุศลสูงสุด โดยมีจุดมุ่งหมายเพื่อลดอัตตาหรือความเป็นตัวตน เพื่อความสงบของจิต ส่วนที่เราเห็นกันทั่วไปคือการบริจาคทาน หรือการให้นั้นคนส่วนใหญ่จะเข้าใจว่า ทําบุญแบบนี้จะเกิดอานิสงส์ของบุญมากที่สุด จะเห็นได้ว่าคนไทยส่วนใหญ่มีปัญหาอะไร ไม่ว่าจะเป็น ไปขอหวย, ขอโชคลาภ, แก้ปีชง, ล้างซวย, ก็เข้าวัดเข้าวา เพื่อไปทําบุญเพื่อหวังว่าชีวิตตนจะดีขึ้น
จริงๆแล้วโดยหลักการของการให้ทาน เป็นกุศโลบายในการฝึกการลดความเห็นแก่ตัว ลดอัตตาหรือความยึดติดในตัวตนของเรา เมื่อความยึดมั่นในตัวตนของเราผ่อนคลายลง ความทุกข์ก็จะค่อยๆลดลงตามไปด้วย ความสงบแห่งจิตใจจะเข้ามาแทนที่ การให้ทานเพื่อหวังผลให้ตนเองรํ่ารวย หรือมีโชคเป็นการเพิ่มอัตตาหรือตัวตน ผลของบุญจะถูกลดระดับลงจึงเกิดอานิสงส์น้อย แต่ไม่ใช่ไม่เกิด
ซึ่งอีก 9 วิธีจาก 10 วิธีในบุญกิริยาวัตถุ 10 ก็มีวัตถุประสงค์เดียวกัน เพียงแต่เราดูแล้วก็ไม่ค่อยจะเข้าใจความหมายที่แท้จริง เราคิดว่าเป็นหลักศีลธรรมธรรมดาที่มีในทุกศาสนา
ส่วนคําถามที่ว่าบุญมีหมดไป มีเพิ่ม มีลดหรือไม่ ? ขอฟันธงตอบไปเลยว่ามีแน่นอน เหมือนกับนํ้าใน
แก้วนํ้าที่ดูใสสะอาดว่างปล่าว พอเราเติมหมึกลงไป นํ้าก็จะเริ่มขุ่นหรือมีสีดํา ขึ้นอยู่กับปริมาณหมึกที่ใส่ลงไปว่าใส่มากใส่น้อย ใส่มากนํ้าก็ดํา อยากให้นํ้ากลับมาใส ก็ลดการเติมหมึกแต่เติมนํ้าเข้าไปแทน เปรียบเสมือนจิตใจของคนเรา ที่ขุ่นมัว เต็มไปด้วยกิเลส ตัณหา อุปาทาน ที่ทําตัวเหมือนหมึกดํา และเราก็เติมมันเข้าไปในจิตทุกวันๆ จากการกระทำในชีวิตประจำวัน บุญกิริยาวัตถุก็เหมือนกับการเติมนํ้าบริสุทธิ์ลงไปในแก้วนํ้าที่ปนเปื้อนหมึกให้กลับมาใสอีกครั้ง แต่เป็นการเติมลงไปในจิตใจโดยตรง ดังนั้นจึงมีเพิ่มมีลดได้ เพราะเจ้าตัวกิเลส หรือหมึกดํามันก็เติมเข้ามาแข่งด้วยเช่นกัน เมื่อจิตว่างเปล่าปราศจากการปนเปื้อนของสิ่งใดๆ จิตมีแต่ความบริสุทธิ์ ความสุขและความสงบจะเข้าในชีวิตประจําวัน
หมายเหตุ: ผมคัดลอกความหมายของ บุญกิริยาวัตถุ10 ประการมาจากเพจ kanlayanatam
com ซึ่งอธิบายความหมายได้ดีมาก
บุญกิริยาวัตถุ ๑๐ วิธี
ตามหลักพุทธศาสนา มีการทำบุญด้วยกัน ๑๐ วิธี เรียกว่า บุญกิริยาวัตถุ ๑๐ (สิ่งอันเป็นที่ตั้งแห่งการทำบุญ ๑๐ ประการ) คือ
๑. ให้ทาน แบ่งปันผู้อื่นด้วยสิ่งของ ไม่ว่าจะให้ใครก็เป็นบุญ (ทานมัย) การให้ทานเป็นการช่วยขัดเกลาความเห็นแก่ตัว ความคับแคน ความตระหนี่ถี่เหนียว และความติดยึดในวัตถุ นอกจากนี้สิ่งของที่เราแบ่งปันออกไปก็จะเป็นประโยชน์กับบุคคลหรือชุมชนโดยส่วนรวม
๒. รักษาศีล ก็เป็นบุญ (ศีลมัย) เป็นการฝึกฝนที่จะ ลด ละ เลิกความชั่ว ไม่ไปเบียดเบียนใคร มุ่งที่จะทำความดี เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ผู้อื่นเป็นการหล่อเลี้ยงบ่มเพาะให้เกิดความดีงามและพัฒนาคุณภาพชีวิตไม่ให้ตกต่ำ
๓. เจริญภาวนา ก็เป็นบุญ (ภาวนามัย) การภาวนาเป็นการพัฒนาจิตใจและปัญญา ทำให้จิตสงบ ไม่มีกิเลส ไม่มีเรื่องเศร้าหมอง เห็นคุณค่าสิ่งต่าง ๆ ตามความเป็นจริง ผู้ที่ภาวนาอยู่เสมอย่อมเป็นหลักประกันว่า จิตจะมีความสงบ ชีวิตมีความสุข คุณภาพชีวิตดีขึ้น สูงขึ้น
๔. อ่อนน้อมถ่อมตน ผู้น้อยอ่อนน้อมถ่อมตนต่อผู้ใหญ่ ผู้ใหญ่ก็แสดงออกในความมีเมตตาต่อผู้น้อย และต่างก็อ่อนน้อมต่อผู้มีคุณธรรมรวมถึงการให้เกียรติ ให้ความเคารพในความแตกต่างซึ่งกันและกันทั้งในความคิด ความเชื่อและวิถีปฏิบัติของบุคคลและสังคมอื่น เป็นการลดความยึดมั่นถือมั่นในความเป็นตัวตน ก็เป็นบุญ (อปจายนมัย)
๕. ช่วยเหลือสังคมรอบข้าง ช่วยเหลือสละแรงกาย เพื่องานส่วนรวม หรือช่วยงานเพื่อนบ้านที่ต้องการความช่วยเหลือ ก็เป็นบุญ (ไวยาวัจจมัย)
๖. เปิดโอกาสให้คนอื่นมาร่วมทำบุญกับเรา หรือในการทำงานก็เปิดโอกาสให้คนอื่นมีส่วนร่วมทำ ร่วมแสดงความคิดเห็น รวมไปถึงการอุทิศส่วนบุญให้แก่ผู้ที่ล่วงลับไปแล้วด้วย ก็เป็นบุญ (ปัตติทานมัย)
๗. ยอมรับและยินดีในการทำความดี หรือทำบุญของผู้อื่น การชื่นชมยินดีหรืออนุโมทนาไม่อิจฉาหรือระแวงสงสัยในการกระทำความดีของผู้อื่น ก็เป็นบุญ (ปัตตานุโมทนามัย)
๘. ฟังธรรม บ่มเพาะสติปัญญาให้สว่างไสว ฟังธรรมะ ฟังเรื่องที่ดีมีประโยชน์ต่อสติปัญญา หรือมีประโยชน์ต่อการดำเนินชีวิตที่ดี เป็นความจริง ความดี ความงาม ก็เป็นบุญ (ธรรมสวนมัย)
๙. แสดงธรรม ให้ธรรมะและข้อคิดที่ดีกับผู้อื่น แสดงธรรมนำธรรมะไปบอกกล่าว เผื่อแผ่ให้คนอื่นได้รับฟัง ให้เขาได้รู้จักวิธีการดำเนินชีวิตที่ดี เป็นเรื่องของความจริง ความดี ความงามก็เป็นบุญ (ธรรมเทศนามัย)
๑๐. ทำความเห็นให้ถูกต้องและเหมาะสม มีการปรับทิฏฐิ แก้ไขปรับปรุงพัฒนาความคิดเห็น ความเข้าใจให้ถูกต้องตามธรรม ให้เป็นสัมมาทัศนะอยู่เสมอ เป็นการพัฒนาปัญญาอย่างสำคัญ ถือเป็นบุญด้วยเช่นกัน (ทิฏฐุชุกรรม)
ทิฏฐุชุกรรมหรือสัมมาทัศนะ เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ในการทำบุญทุกชนิดและทุกโอกาส จะต้องประกบและประกอบเข้ากับบุญกิริยาวัตถุข้ออื่นทุกข้อ เพื่อให้งานบุญข้อนั้น ๆ เป็นไปอย่างถูกต้องตามความหมายและความมุ่งหมาย พร้อมทั้งได้ผลถูกทาง
การทำบุญ ๑๐ ประการนี้ สามารถสรุปเป็นข้อความคล้องจองกันว่า
๑. แบ่งปันกันกิน ๒. รักษาศีล คือ กาย วาจา
๓. เจริญสมาธิภาวนา ๔. กาย- วาจา-ใจอ่อนน้อม
๕. ยอมตนรับใช้ ๖. แบ่งให้ความดี
๗. มีใจอนุโมทนา ๘. ใฝ่หาฟังธรรม
๙. นำแสดงออกไม่ได้เว้น
๑๐. ทำความเห็นให้ถูกต้อง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
