29 ม.ค. 2022 เวลา 12:39 • ปรัชญา
ตบสุนัขกับเงา
กาลครั้งหนึ่งมีสุนัขตัวหนึ่งขโมยเนื้อจากร้านมาแล้วข้ามสะพาน
พอมันเห็นเงาในน้ำที่มีชิ้นเนื้อใหญ่กว่า มันก็อ้าปากเห่าจะเอาเนื้อ
เนื้อเลยหลุดจากปากหล่นไปในน้ำ อดกิน
ถ้าจำไม่ผิดเหมือนจะสอนว่าจงพอใจในสิ่งที่ตนมี
จบการย้อนความ
อันนี้ผมมีปมอยู่สัก 3 ปม
1. สุนัขน่าสงสาร
ทำไมไม่กระดิกหางขออาหารล่ะน้องหมาเอ๊ย
การที่มีคนขาย ก็แสดงว่ามีคนซื้อใช่ไหม มันต้องมีร้านอาหารแถวนั้นแน่ๆ
ไม่ก็รอจนมันมีเศษๆ ที่ไม่ใช้ก็ได้ ทำไมต้องไปขโมย
หรือมนุษย์มันใจร้ายใจดำ ไม่เหลือแม้แต่เศษซากอะไรให้หมากิน
เลียจานเลียชามกันหมดเกลี้ยง
เอ๊ะ หรือว่าแกมันเป็นหมาเลว มาปุ๊ปขโมยเนื้อปั๊ป
เพราะถ้าแกเป็นขาประจำ มันควรจะมีคนรู้จักหรือเห็นอกเห็นใจกันมั่งนี่ใช่มะ
หรือขโมยบ่อยจนชิน แต่ถ้าขโมยบ่อย คนขายต้องมีวิธีป้องกันสินะ
2.เห็นเงาในน้ำ
เกิดมามีอายุขนาดขโมยเนื้อได้นี่ เอ็งไม่เคยเห็นเงาเลยเรอะ
ในแอ่งน้ำที่กิน หรือที่แม่น้ำอ่ะ
ไม่เคยสังเกตเลยเหรอว่ามันสะท้อนภาพตัวเองอ่ะ
หรือชีวิตนี้เอ็งไม่เคยกินน้ำเลย หรือใช้แต่หลอดดูดเป็นประจำ เลยไม่เคยเห็นเงา
3. โลภมากลาภหาย
คือ มันคงไม่ใช่โลภแล้วอ่ะ มันคงโง่มากกว่า
ต่อให้ไม่เคยเห็นเงาก็เหอะ แทนที่จะเอาเนื้อวางก่อนแล้วค่อยเข้าไปขย้ำห้ำหั่นกันอ่ะ
คิดไม่ทันเหรอหมาเอ๊ย
หรืออารมณ์พาไป วัยรุ่นใจร้อน
หรือสมองหมามันขาดความยับยั้งช่างใจกันแน่
แต่ก็เอาเถอะ อดแล้ว ก็แล้วกัน
ใครมีความคิดเห็นยังไง ก็มาแบ่งกันได้นะ
#ทุบอีสป #สุนัขกับเงา
โฆษณา