ไม่แน่ใจว่าจะทำให้คุณ PoTaE SumMeR รู้สึกมีพลัง กำลังใจขึ้นมั้ยนะครับ แต่ประโยคที่ทำให้ผมเริ่มลุกขึ้นมาทำอะไรโดยไร้ความกดดันมาจากนิยายเรื่อง "อันตัวข้าพเจ้านี้คือแมว" ของ นัตสึเมะ โซเซกิ
อันตัวข้าพเจ้านี้คือแมว / นัตสึเมะ โซเซกิ
มีตอนหนึ่งที่แมวไร้นามซึ่งเป็นตัวเอกของเรื่องกำลังแอบอ่านบันทึกของ "นายท่าน" (ซึ่งก็คือตัวโซเซกินั่นแหละ) เมื่ออ่านแล้วก็ไม่เข้าใจว่านายท่านรู้สึกยังไงกับสิ่งที่เขียนลงไปกันแน่ กำลังโกรธ ร่าเริง หรือเพ้อเจ้อไปเรื่อย
เจ้าแมวคิดว่าเป็นเรื่องยากที่จะทำความเข้าใจจิตใจมนุษย์ และไม่เข้าใจว่ามนุษย์จะเขียนเบื้องหน้าเบื้องหลังของตัวเองลงในบันทึกประจำวันไปทำไม
ถ้าเราอยากนอนก็นอน ถ้าอยากจะกินก็กิน ตอนโกรธก็โกรธอย่างสุดกำลัง และตอนที่ร้องก็จะร้องอย่างสุดชีวิต
- แมวไร้นาม
ประโยคนี้ทำให้ผมเริ่มมีความคิดแบบแมว ถ้าคุณเลี้ยงแมวก็จะเห็นว่าพวกมันจะทำตามใจตัวเองอย่างมาก มันอยากกินมันก็กิน อยากนอนมันก็นอน ต่อให้ห้ามยังไงมันก็จะทำจนกว่าจะสำเร็จ มันไม่แคร์ว่าใครจะว่ายังไง
พวกมันจะรักษาความเป็นตัวของตัวเองไว้เสมอ
"การฝนเล็บคือกิจวัตรของแมว พวกผมไม่ได้ทำอะไรผิด"
พอผมเริ่มคิดแบบแมว ผมก็เริ่มทำบางอย่างโดยไม่สนว่าใครจะว่ายังไง เมื่อมีอะไรในใจก็กล้าที่จะพูดออกมา เมื่อคิดว่าตัวเองถูกก็กล้าที่จะเสนอความเห็น
เมื่อเทียบกับแต่ก่อนที่ปิดบังความรู้สึกของตัวเองแล้ว ตอนนี้ผมสบายใจขึ้นมาก
แน่นอนครับว่าจะปล่อยให้ตัวเราอิสระแบบแมวแต่เพียงอย่างเดียวก็ไม่ใช่เรื่องดี ในเวลาเดียวกันเราควรเป็น "หมา" ที่รู้ว่าขอบเขตที่ไม่ควรล้ำเส้นนั้นอยู่ตรงไหน เพื่อที่ไม่ทำให้ตัวเราและคนอื่นเดือดร้อน
แต่กว่าประโยคที่ผมยกมาจะทำให้ผมตื่นได้ก็ต้องใช้เวลา มันผ่านการอ่านเรื่องราวของแมว การเลี้ยงแมว และเหตุการณ์ที่เจอในแต่ละวัน
สุดท้ายแล้วมันเป็นความรู้สึกที่ดีจริง ๆ ครับ ที่ได้เจอประโยคปลุกใจของตัวเอง
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
