059--30 มกราคม 2565
จดหมายถึงพ่อ No,12
"ขนมใส่ใส้"
ใครๆ ก็รู้จักชื่อขนมนี้มั้ง เรื่องราวประทับใจของขนมชนิดนี้ก็คือ ตอนบวชเป็นสามเณรภาคฤดูร้อนเมื่อ 5 เมษายน - 1 พฤษภาคม 2535 นานมาแล้วโน้นแหละ ครานั้น อาจารย์พระวิทยากรท่านให้สามเณรน้อยฉันในบาตรเหล็กพ่นสีดำ ๆ ฝาบาตรพ่นสีเหลืองๆ
ให้ฉันใสบาตรนะ ตอนโน้นก็ลองดู เคร่งนาดูเลย ฉันได้ แล้วขนมใส่ใส้นี้แหละที่จะต้องรับไปฉันด้วยทุ๊กวัน
ความน่ารักของขนมใส่ใส้ก็คือ ใส่กับแป้งข้างนอกที่มีลักษณะต่างกันอย่างสิ้นเชิง คือ ใส้หวานมาก และเหนียวด้วย ส่วนแป้งด้านนอก จะเคี้ยวง่าย และเค็มนิดๆ แต่ก็เป็นอะไรที่ลงตัวสุดๆ ตอนนั้นคิดอย่างนั้นนะ
...ตอนนี้ก็ยังคิดอย่างนี้อยู่ วันไหนมีบนโต๊ะฉันก็จะไม่พลาด 3-4 ชิ้น (ถ้าคนอื่นไม่มอง)
อาจจะเป็นเพราะก่อนบวชเณร ไม่ค่อยได้กินขนมอะไรมาก ก็เป็นได้ พอมีขนมให้กินก็ไม่ค่อยชอบกินอะไรจุกจิก แต่ความต่างอย่างลงตัวที่บอก ก็หลอกล่อสามเณรน้อยให้หลงติดใจชนมชนิดนี้จนถึงทุกวันนี้
ว่าด้วยเรื่องบาตรเหล็กพ่นสีดำ และฝาบาตรสังกะสีพ่นสีเหลือง พอมีโอกาสได้ทำงานบริหารโครงการบรรพชาสามเณรภาคฤดูร้อนดอยสะเก็ด (ปี 2544-2556 (เว้นปี 2554 - ไปอบรมพระธรรมทูตสายต่างประเทศ))ก็จัดการให้โครงการฯ นี้ใช้บาตรแสตนเลส ฝาบาตรก็แสตนเลส และพระอาจารย์ท่านก็เลิกนโยบายฉันในบาตร เป็นฉันในฝาบาตรแทน หลีกปัญหาบาตรเป็นสนิม และสีลอกถลอกไปสะสมสารพิษในร่างกาย
ว่าแต่ว่ายังคิดถึงโครงการบรรพชาสามเณรภาคฤดูร้อนดอยสะเก็ดนั้นอยู่ ไม่ได้จัดมา 2 ปีแล้ว ก็เพราะโควิด-19 ไง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
