The Lobster สังคมบอกบังคับเราว่า ‘จงเหงา’ และ ‘ห้ามโสด’
ถ้าเลือกได้ อยากเป็นสัตว์ชนิดไหน หากไม่ใช่มนุษย์?
คำตอบของคำถามนี้มีอยู่สองสามรูปแบบ แบบแรกคือคิดแล้วตอบออกมาแบบเล่นๆ ขำๆ ไม่คิดอะไรให้ซับซ้อน อีกแบบคือไม่รู้จะเลือกอะไรเลยขอไม่ตอบ กับแบบสุดท้ายคือการตอบด้วยคำถามกลับไปว่าแล้วทำไมเราต้องเลือก อยากเป็นมนุษย์นี่แหละดีสุดแล้ว
ฉะนั้นเช่นเดียวกันครับ แล้วทำไมเราถึงต้องเลือกคู่? ความโสดผิดด้วยหรือ? นี่คือคำถามตั้งต้นของ The Lobster หนังดาร์กคอเมดี้ตลกร้ายที่ทำให้โลกรู้จักฝีไม้ลายมือของผู้กำกับ Yorgos Lanthimos เรื่องนี้เป็นหนังที่แสดงความสุดพิสดารอีกขั้วของคำถามดังกล่าว ด้วยการสร้างโลกอนาคตดิสโทเปีย และกฎเกณฑ์เงื่อนไขต่างๆ นานา พร้อมกับตอบคำถามของตัวละครแบบห้วนๆ และไม่แคร์ความรู้สึกว่า
“ใช่แล้ว ต้องเลือก ก็เพราะเราบอกให้เลือกไงล่ะ และความโสดเป็นโทษร้ายแรงถึงขั้นประหารชีวิต” ใครจะนึกว่าเผด็จการความรักก็เป็นอีกรูปแบบหนึ่งที่น่ากลัวไม่น้อย
The Lobster เป็นการย่นย่อหรือจำลองดิสโทเปียของการ ‘ห้ามโสด’ และการ ‘มีคู่’ มาไว้ในโรงแรมที่เซ็ตระบบบังคับให้คนต้องหาคู่ใน 45 วัน และออกไปล่าคนโสดมาเป็นแต้มต่ออายุ หากวันหมดและยังหาคู่ไม่ได้ คนคนนั้นจะต้องกลายเป็นสัตว์ที่ตัวเองเลือกด้วกระบวนการผ่าตัดเปลี่ยนสมอง เพราะในโลกใบนี้ ทุกคนต้องมีคู่ และความโสดผิดกฎหมาย
อันที่จริงโรงแรมนี้ หรือจริงๆ ต้องบอกว่าสังคมในหนังเรื่องนี้ มีความต้องการที่จะสร้าง ‘สังคมยูโทเปีย’ เป็นโลกที่ทุกคนมีคู่ ควบคุมการเพิ่มขึ้นของจำนวนประชากร ลดปัญหาอาชญากรรมและการพึ่งพาเจ้าหน้าที่รัฐน้อยลง เลยจับคนเหมือนกันมาอยู่ด้วยกัน
แต่ยูโทเปียหรือดินแดนในฝันนั้นไม่อาจเป็นจริงได้เมื่อว่ากันด้วยภาคปฏิบัติ และนี่เป็นไปได้แค่ในฐานะคอนเซ็ปต์ที่ฝืนทนแบบไม่แคร์ เพราะเมื่อมันมากไป มันจะกลายเป็นดิสโทเปียหรือดินแดนภายใต้โครงสร้างระบบเผด็จการไปโดยปริยาย
เพราะชีวิตของคนเราเป็นข้อสอบอัตนัย (อัตวิสัย) ที่มีความเป็นปัจเจกและมีความต้องการเป็นของตัวเอง รวมถึงเจตจำนงเสรี (free will) ที่จะเลือกทำสิ่งหนึ่งตามความต้องการและในช่วงเวลาหนึ่งที่ตัวเองต้องการ (ภายใต้สิทธิ เสรีภาพ ความเสมอภาคด้วยนะ) แต่โลกในหนัง The Lobster กลับยัดเยียดช้อยส์แบบปรนัย (วัตถุวิสัย) แบบเท่าที่มีมาให้ ในช่วงเวลาที่จำกัด และต้องเลือกแค่ในตัวเลือกที่ให้มา
เหมือนข้อสอบอันไม่สมเหตุสมผลของประเทศไทยที่บางครั้งก็ไม่มีคำตอบที่ถูกต้อง แต่ก็ต้องเลือกเพื่อเอาใจผู้ออกข้อสอบ
หนังเรื่องนี้จึงนับว่าเป็นดิสโทเปียที่เหมือนจะให้เลือกได้ แต่แท้จริงแล้วทางเลือกไม่เคยมีอยู่จริง เหมือนที่ตัวละคร Morpheus ใน The Matrix กล่าวไว้บ่อยๆ ว่า “ทางเลือกคือภาพลวงตา (choice is an illusion)” ที่มีความหมายว่าเมื่อเราถูกบีบบังคับให้อยู่ในสถานการณ์ที่ต้องเลือก โดยที่เราคิดว่าเลือกได้ นั่นคือเราเลือกไม่ได้ เพราะเราต้องเลือกในทางเลือกเท่าที่มีหรือไม่สามารถเลือกที่จะไม่เลือกได้เลย
อ่านบทความเต็มที่ผมเขียนวิเคราะห์และตีความหนัง The Lobster ฉบับละเอียดได้ที่ลิงก์นี้บนเว็บไซต์ 101.world ครับ เป็นบทความที่ proudly present มาก มั่นใจว่าอ่านแล้วสนุกและได้อะไรจากการอ่านแน่นอน : https://www.the101.world/weirdoo-ep-2-the-lobster
ฝากคอลัมน์ Weirdoo ที่ผมจะเขียนถึงหนังแปลกๆทาง 101 ทุกเดือนไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะครับ
#Watchman #TheLobster
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
