ตอนที่ฉันเกิดมาช่วงอายุแรกเกิด จนถึงอายุ 7 ปี ฉันจำไม่ได้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉันบ้าง ฉันรับรู้ได้ว่าฉันอยู่กับย่ามาตั้งแต่แบเบาะ รับรู้ว่า พ่อแม่ ปู่ย่า ตายาย รัก และเอ็นดูฉันในวัยนั้นมาก แต่ภาพต่างๆ มันได้เลือนหายไปเกือบหมดแล้ว ตอนนี้ ฉันอายุจะ 31 ปี จำได้แค่ภาพเก่าๆ ฉันเห็นภาพในอดีตที่ย่าเดินหาฉันด้วยความโมโหอยู่บนสะพาน โดยไม่รู้เลยว่าฉันแอบอยู่ใต้สะพานที่ย่ายืน เหตุผลเพราะฉันไม่อยากไปโรงเรียน ฉันขี่จักรยานล้ม ร้องไห้ จูงจักรยานคันใหญ่ๆ เดินร้องไห้ไปฟ้องย่า แต่กลับโดนย่าตีซ้ำ ฉันอาจจะคิดถึงย่าของฉันมากที่สุด ภาพเหล่านั้นมันยังคงวงเวียนและแอบน้ำตาซึมทุกครั้ง ที่ฉันคิดถึง แน่นอน!! ย่าฉันได้จากโลกนี้ไปแล้ว .....
ย่าของฉัน เกิดมาบนโลกนี้ มีอายุ 81 ปี
ย่าของฉัน ไม่เคยได้ไปเที่ยวทะเล ตอนนี้...ฉันมีเงินพอที่จะพาย่าไปทะเลแล้วนะ แต่ฉันไม่มีย่า...ตอนนี้ฉันมีบ้านเป็นของตัวเองแล้วนะ มีรถคันใหญ่ๆ 2 คันแล้วนะ
ย่าจ๋า... สักวันเราคงได้พบกัน ที่ไหนสักแห่ง ตอนนี้ น้ำตากับน้ำมูกมันไหลไม่หยุด สมองฉันหยุดทำงาน และไม่อาจเขียนอะไรได้ต่อ .......
รักย่านะ คิดถึงสุดหัวใจ
เพราะฉันคือมนุษย์คน
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
