เพนกวินแอฟริกัน - อาจสูญพันธุ์ตามหน้าที่ภายในปี ค.ศ. 2035
‘เพนกวินแอฟริกัน’ หรือ ‘เพนกวินตีนดำ’ เป็นสิ่งมีชีวิตอีกสายพันธุ์ที่ถูกประเมินว่า อยู่ในกลุ่ม สิ่งมีชีวิตที่ใกล้การสูญพันธุ์ (EN - Endangered species) ในรายงานสถานะการอนุรักษ์ตามบัญชีแดงของ IUCN
ปัจจุบันเหลืออยู่ราวๆ 40,000 ตัว กระจายกลุ่มประชากรอยู่ทั้งชายฝั่งของประเทศแอฟริกาใต้ นามิเมีย โมซัมบิก
ชีวิตของสายพันธุ์นี้ถูกคุกคามมาไม่ต่ำกว่า 500 ปี นับจากบันทึกการเดินทางของ วาสโก ดา กามา นักสำรวจชาวโปรตุเกสผู้พบอินเดีย
โดยขณะแวะพักที่แหลมกู๊ดโฮปได้เดินทางไปทั่วทวีปแอฟริกาและฆ่าเพนกวินเป็นจำนวนมากก่อนออกเดินทางต่อไป
ในช่วงที่กะลาสีเรือและผู้คนเริ่มมาตั้งถิ่นฐานในยุคแรก ก็ได้ฆ่าเพนกวินไปเป็นจำนวนมาก สำหรับใช้เป็นอาหาร ตลอดจนเก็บไข่เพนกวินมากิน ซึ่งถือเป็นภัยคุกคามที่รุนแรง สะเทือนต่อเพิ่มจำนวนเพนกวินเป็นอย่างมาก
เฉพาะในปี 1900 - 1930 ระบุว่ามีการเก็บไข่มากถึง 13 ล้านฟอง บริเวณเกาะ Dassen Island ที่เดียว
มิหนำซ้ำ นักเก็บไข่มากหน้ามักทำลายไข่นกที่เริ่มจะฟักเป็นตัว เพื่อกระตุ้นให้เพนกวินออกไข่ให้มากขึ้นมาทนแทน
ในบันทึกหนึ่งยังระบุว่า ปี 1960 มีการเสิร์ฟไข่เพนกวินในเมนูอาหารของรัฐสภาแอฟริกาใต้อีกด้วย
นอกจากคนเราจะทำร้ายนกที่บินไม่ได้เหล่านี้โดยตรงแล้ว เรายังมีส่วนทำลายระบบนิเวศของเพนกวินอย่างรุนแรงจากการเก็บเอามูลสัตว์ที่ทับถมอยู่ตามเกาะจำนวนมากมาใช้ประโยชน์ในฐานะของปุ๋ย
ไม่ว่าจะเป็นมูลค้างคาว นกทะเล หรือเพนกวินก็ตาม มูลของสัตว์เหล่านี้ถูกทับถมมานมนานกาเล
สำหรับเพนกวิน ปุ๋ยที่คนไปขุดมานั้นมีความหนาหลายเมตร ให้สารที่อ่อนนุ่มแต่มีความเสถียรทำให้เพนกวินสามารถขุดลงไปได้ในช่วงฤดูทำรัง
หากไม่มีปุ๋ยเหล่านั้น เพนกวินต้องวางไข่ในที่โล่ง ไร้สิ่งปกป้องจากความร้อนและพายุ และเสี่ยงต่อการถูกขโมยโดยนกนางนวลได้ง่าย
ในช่วงกลางศตวรรษที่ 20 รัฐบาลแอฟริกาใต้ได้ออกกฎหมายห้ามการเก็บไข่และปุ๋ยในอาณานิคมที่เพนกวินอาศัย
ฝูงนกเพนกวินแอฟริกันกระจายตัวอยู่บนชายหาดในเคปทาวน์ - Aurélie Marrier d'Unienville
แต่ชีวิตที่เหมือนจะกลับมาปกติสุขอีกครั้งก็ต้องพบภัยคุกคามใหม่ จากการทำประมงแย่งปลาซาร์ดีน ซึ่งเป็นอาหารที่ดีที่สุดของเพนกวิน
และเรื่องนี้กลายเป็นปัญหาใหญ่ คาราคาซัง และยังหาทางแก้ไขไม่ได้ในปัจจุบัน
อุตสาหกรรมประมงที่ทำให้ปลาซาร์ดีนลดลงอย่างมาก สอดคล้องกับจำนวนเพนกวินที่ลดลง ขณะที่ช่วงพักทำประมงเพราะปลาลดน้อยเอามากๆ จนจำนวนปลากลับมามากอีกหนก็เป็นเวลาเดียวกับที่เพนกวินเพิ่มจำนวนขึ้น
มีความพยายามอย่างมากจากนักอนุรักษ์ที่ได้ทักท้วงในประเด็นนี้ เช่น การขอความร่วมมืองดทำประมงในบริเวณถิ่นที่อยู่อาศัย
“เราไม่ได้ขอให้เลิกทำประมง แต่อยากให้ทำในจุดที่ห่างจากบ้านของเพนกวิน”
แต่ผลตอบรับก็ยังไม่เป็นดังหวังสักเท่าไหร่
ในปี 2008 กรมกิจการสิ่งแวดล้อมและการท่องเที่ยว ได้ทำการวิจัยครั้งใหญ่ โดยปิดพื้นที่ทำประมงรอบๆ หมู่เกาะ Dassen สลับกับเกาะ Robben ถิ่นที่อยู่อาศัยของเพนกวิน เป็นเวลา 3 ปี เพื่อตรวจสอบว่าการทำประมงมีผลกระทบต่อเพนกวินมากน้อยแค่ไหน
ในผลสรุปจากฟากนักอนุรักษ์ ระบุว่า สุขภาพของเพนกวินดีขึ้น 48% และอัตราการรอดชีวิตของเด็กๆ เพิ่มขึ้น 10%
แต่เจ้าหน้าที่ประมงของรัฐบาลกล่าวว่าภาพดังกล่าวยังห่างไกลจากความชัดเจน
ในบางความเห็นยังอธิบายไว้ว่า การทำประมงช่วยต้อนปลามาให้เพนกวินล่าง่ายขึ้น
เรื่องนี้ก็ยังเป็นข้อถกเถียงกันมาถึงปัจจุบัน
เพนกวินแอฟริกันกินปลาซาร์ดีนและปลากะตักเป็นหลัก - Aurélie Marrier d'Unienville
นอกจากเรื่องที่กล่าวแล้ว เพนกวินยังต้องเผชิญกับภัยคุกคามอีกหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็น การรั่วไหลของน้ำมัน
โรคต่างๆ เช่น ไข้หวัดนกและโรคมาลาเรียในนก การปล้นสะดมตามธรรมชาติโดยนกนางนวล แมวน้ำ และลิงซ์เปอร์เซีย
อุณหภูมิที่สูงขึ้นเพราะวิกฤตโลกร้อนทำให้พ่อแม่เพนกวินควบคุมภูมิรังสำหรับฟักไข่ได้ยากขึ้น
หรือบางครั้งก็อาจเกิดเหตุการณ์ประหลาด เช่น ในเดือนกันยายน 2021 เพนกวินกว่า 60 ตัวถูกฝูงผึ้งบินมาต่อยจนตาย
จากการศึกษาที่ได้ประเมินปัจจัยคุกคามต่างๆ ที่ว่ามาทั้งหมด ได้ข้อสรุปว่า สปีชีส์นี้อาจสูญพันธุ์ตามหน้าที่ภายในปี 2035
ซึ่งหมายความว่าจำนวนของเพนกวินแอฟริกันจะลดลงต่ำมากจนไม่สามารถมีบทบาทอย่างแข็งขันในระบบนิเวศได้อีกต่อไป
#IsLIFE #AfricanPenguin #Extinction
Photo : Aurélie Marrier d’Unienville
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
